Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Hoe is het met Enrico Franzoi? “België is mijn tweede thuis door het veldrijden”
Interview Voor het derde jaar op rij trekt de Wereldbeker veldrijden naar Val di Sole voor een cross in de Italiaanse sneeuw. Jarenlang was Enrico Franzoi de grootste en meest bekende veldrijder uit Italië, die ook furore maakte in de Vlaamse wedstrijden. WielerFlits zocht de inmiddels 41-jarige Franzoi op. “Het veldrijden zit nog altijd in mijn hart”, vertelt hij.
Het is bij de gravelwedstrijd Serenissima Gravel dat we plots de naam ‘Enrico Franzoi’ op het startblad zien staan. Ja, dé Enrico Franzoi. Wereldkampioen veldrijden bij de beloften in 2003, winnaar van WK-brons in 2007 in Hooglede-Gits (achter Erwin Vervecken en Jonathan Page), vijf keer podiumklant in de Wereldbeker, tien keer Italiaans kampioen in het veld (in diverse leeftijdscategorieën) en als wegrenner van onder meer Lampre en Liquigas nog drievoudig deelnemer aan de Vuelta a España.
Hoe beleeft hij het veldrijden nog, nu hij sinds begin 2020 geen officiële veldrit meer gereden heeft? “Ik ben al heel lang niet meer in België geweest, maar voor mij is België een land om van te houden. Ik zie het echt als mijn tweede thuis vanwege het veldrijden”, lacht hij. “Cyclocross zit echt in mijn hart, net als alle wedstrijden in België. Maar nu heb ik een ander leven, al kijk ik nog wel naar elke wedstrijd. Misschien ga ik deze winter nog als toeschouwer naar België, maar ik ben al even gestopt.”
Enrico Franzoi in het spoor van Sven Nys (midden) en Gerben de Knegt (rechts) – foto: Cor Vos
‘Ik herinner mij de kleine Thibau nog’
“De strijd tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert is goed voor het wielrennen, zij maken het echt spectaculair. Zij zijn heel sterk. Wanneer zij meedoen is er altijd wat te doen, dat is goed voor de koers en voor het veldrijden”, vindt Franzoi, die tussen 2001 en 2016 jarenlang de degens kruiste met Sven Nys.
Nu ziet de Italiaan diens zoon Thibau Nys doorbreken op het allerhoogste niveau. “Ik herinner mij Thibau toen hij in de winter mee ging met zijn vader. Hij was heel klein en speelde op zijn fietsje, maar nu is hij echt een heel sterke renner geworden”, zegt hij vol bewondering.
Met renners als Nys senior heeft Franzoi weinig contact meer. “Maar ik heb via Facebook nog wel wat contact met oude concurrenten, zo praat ik bijvoorbeeld nog eens met Davy Commeyne”, doelt hij op de West-Vlaming die hij tussen 2001 en 2013 vaak trof in de cross. “Maar ik praat vooral vaak mijn goede vriend Jean-Pierre. Hij was mijn mechanieker toen ik nog veel in België was.”
Enrico Franzoi in actie in 2007, in dat jaar behaalde hij ook WK-brons – foto: Cor Vos
‘Er komen Italiaanse talenten aan’
Franzoi is nog altijd de laatste Italiaan die op het WK veldrijden voor mannen een medaille wist te winnen. Dat is dus alweer van 2007 geleden. Bij de vrouwen stonden in de tussentijd Eva Lechner en Silvia Persico al eens op een WK-podium, maar veel doorstroom van onderop lijkt er niet te zijn binnen het Italiaanse veldrijden.
Toch is Franzoi hoopvol. Zo wist Stefano Viezzi (17) de eerste twee manches in de Wereldbeker voor junioren te winnen deze winter. “Er komen wel wat jonge renners aan, die kunnen nog veel stappen maken”, weet Franzoi. “Zij moeten nog wel ervaring opdoen, maar bij de junioren hebben we goede crossers. In de toekomst is het zeker mogelijk dat een daarvan doorbreekt in het veldrijden.”
Gravel
Zelf fietst Franzoi, die tegenwoordig sales manager in Noord-Italië is bij het zadelmerk Selle San Marco, op zijn 41-jarige leeftijd nog veel. “Ik rijd wat kleine, nationale wedstrijden in mijn thuisregio Veneto. Voor mij is vooral het gravelbiken een mooie uitvinding. Dat is een heel nieuwe ervaring en het past goed bij mij als ervaren renner. Ik vind het heel leuk en het is een mooie specialiteit”, vindt hij.
“Ik herinner mij dat ik als kleine jongen ging trainen voor de cross, en dat ik lange trainingen ging doen en daarbij ook veel op gravel ging rijden. Daarom vind ik het een mooi, nieuw onderdeel”, aldus Franzoi, die het resultaatgerichte fietsen wel achter zich heeft gelaten. “Ik doe nu vooral mee aan gravelwedstrijden omdat het dicht bij mijn huis is.”
Franzoi (tweede van rechts) met zijn tijdelijke ploeggenoten van Team Enough – foto: WielerFlits
Om te reageren moet je ingelogd zijn.