Hoe moet een grote ronde eindigen?
Geen ereparade dit jaar in de Giro d’Italia. De honderdste editie sluit zondag af met een tijdrit in Milaan. In WielerFlits Live werd gediscussieerd over het ideale slot van een grote ronde.
Johnny Hoogerland is minder enthousiast over de afsluitende tijdrit. “In de Giro van 2011 heb ik diezelfde tijdrit gereden. Ik vond het een heel kil eind eigenlijk. Je finisht in Milaan en het is over. Ik vond het helemaal niks, maar voor Dumoulin is het top natuurlijk.”
Maar een wandeletappe zoals naar de Champs-Élysées? “Dat is helemaal niks”, volgens Michael Boogerd. “Tegenwoordig doen ze ‘m veel korter, maar ik heb die rit nog gereden toen we 180 kilometer moesten. In het begin rijd je twintig aan het uur. Dan wordt je helemaal gestoord.”
Wat is dan het ideale einde van een grote ronde? Als het aan Boogerd zou liggen een kort ritje “en dan met 40 á 45 kilometer per uur door Milaan of over de Champs-Élysées.”
Hoe moet volgens jou een grote ronde eindigen? Laat het weten in de reacties.
Meest belachelijke idee ooit, de grote rondes gaan ook om uithoudingsvermogen.
[edit]Zie dat ik niet eens de eerste ben die dit oppert.
De mooiste slot etappe vond ik toch de Giro 2015. Waar Iljo Keisse en Durbridge het sprintende peloton voor wisten te blijven.
Zo'n defilé met glaasjes champagne op de fiets vind ik echt vreselijk.
Als er op de laatste dag van de Giro nog een korte sprintetappe was geweest en de tijdrit de dag ervoor was, dan was die tijdrit nog net zo spannend geweest als de tijdrit in deze Giro is geweest. In zo'n korte sprintetappe gebeurt toch niks meer voor het AK, dus de tijdrit is dan sowieso allesbepalend.
Persoonlijk vind ik een proloog, zoals in Utrecht aan het begin van de Tour van 2015, tevens een prachtige manier om een ronde te beginnen. Een prachtige kennismaking met alle deelnemers.
En om de kans op zoveel mogelijk verschillende dragers van de leiderstrui zou je eigenlijk ook kunnen beginnen met een sprintetappe, gevolgd door een korte tijdrit de dag erna.