Liever had Mikkel Frølich Honoré met zijn ploeggenoot Josef Černy op het podium gestaan, want hij vond dat de Tsjech de zege in Ondarroa net zoveel verdiende. Nadat ze Julien Bernard hadden gelost, bezorgde het duo Deceuninck-Quick-Step een fraai een-tweetje.

“Vanaf het begin wist ik dat we een sterke groep hadden met supergoede jongens, die ook op het vlakke erg hard kunnen rijden. We hebben er altijd in geloofd, maar tussen geloof en het doen zit nog een heel stuk. Toen we nog maar een minuut hadden met nog dertig kilometer te gaan, dacht ik niet dat we het zouden redden. Černy en ik bleven op de laatste klim echter hard rijden, net als in de vallei tot aan de finish. Een geweldige ploegprestatie.”

Van de oorspronkelijke kopgroep met zes man kon Julien Bernard van Trek-Segafredo het langst bij het koppel van Deceuninck-Quick-Step blijven. “Julien is een snelle jongen, maar hij vertelde ons ook dat hij op de limiet zat. Maar we wilden hem niet mee naar de streep nemen, dus toen ik dacht dat het juiste moment gekomen was probeerde ik het en viel ik aan. Op de top wachtte ik op Josef, zodat we samen naar de streep konden rijden.”

‘Onze overwinning’
“Het was dan ook niet mijn overwinning, maar echt die van ons. Het was erg belangrijk voor ons en de hele ploeg hoe we vandaag hebben samengewerkt. Onverslaanbaar zijn we niet, maar ik denk dat we een erg goede teamspirit hebben. We gaan altijd voor de overwinning, ongeacht in welke samenstelling we rijden. Zelfs als de wedstrijd niet helemaal bij ons past, proberen we de koers toch naar onze hand te zetten”, ging de Deen verder.

“Vandaag wilden we met zoveel mogelijk jongens in de ontsnapping zitten. Natuurlijk moet je dan nog wel de benen hebben, maar het is ook belangrijk om goed samen te werken en dat deden we vandaag”, aldus de etappewinnaar.