Interview Als je de 21-jarige Huub Artz op voorhand had gezegd dat hij derde zou worden op de lastige aankomst op Green Mountain in de Tour of Oman, dan had hij je waarschijnlijk uitgelachen. Het talent van Intermarché-Wanty verbaasde niet alleen de buitenwereld, maar ook zichzelf, zo vertelt hij aan de microfoon van WielerFlits.

Artz maakte deel uit van een vroege vlucht van amper vier renners, met ook Tobias Lund Andresen (dsm-firmenich PostNL), Tord Gudmestad (Uno-X Mobility) en Tegsh-bayar Batsaikhan (Roojai Insurance). Maar op de flanken van de befaamde Green Mountain ging hij knap solo, op zoek naar zijn eerste profzege. “Ik heb ook mezelf verbaasd. Ik voelde me in het begin goed, en omdat we de laatste dagen niet veel hebben gefietst, wilde ik nog wat bijtrainen. Daarom ging ik mee in de vroege vlucht.”

“Ik hoopte nog iets voor de kopmannen te doen, want ik ging er altijd vanuit dat we weer zouden worden ingerekend. Toch bleef ik een best mooi gat houden op Green Mountain zelf, maar in de laatste kilometer liepen de benen vol. Ik zag ook nog de vierde aankomen. Het was nog 150 meter, dan denk je eigenlijk dat je niet meer kan. Maar dan heb ik op de brug nog een keer aangezet om de derde plaats binnen te halen.”

• 

  14 feb

  Lees ook Dubbelslag voor Adam Yates op slotdag Tour of Oman, hoofdrol voor jonge Huub Artz

  14 feb

Onwerkelijk
“Dan blijkt dat er toch nog iets in de tank zit. Als je voor zo’n positie kan rijden, dan kan je plots nog iets meer. Ik probeerde zeker niet aan de overwinning te denken, omdat je dan wat meer stress krijgt (lacht). Ik ben nog nooit zo diep gegaan. Ik had natuurlijk niet gedacht dat het zo zou uitpakken, het is een beetje onwerkelijk. Op televisie ziet het er nog veel grootser uit. Als je zelf meedoet, dan zie je het op een andere manier. Het wordt nooit normaal, maar je bent er toch niet zo mee bezig als wanneer je als klein kind naar televisie zat te kijken. Dit was altijd de droom. En het gaat nog wel even duren voor ik het kan geloven.”

Artz was na de finish echt stikkapot – foto: Cor Vos

En dat terwijl Artz zichzelf niet eens als een klimmer ziet. “Nee, eerder een allrounder of zelfs een klassiekerrenner. Maar ik heb veel vermogen gewonnen afgelopen winter. Ik merkte dat ik in de kopgroep gewoon heel gemakkelijk harde beurten deed. Dat ging in het hoofd van de tegenstanders ging zitten. Maar toch kon ik fris aan de klim beginnen. En toen was het gewoon stampen. Ik wilde de anderen al snel lossen, vooral die jongen van Roojai, omdat die nog niet veel op kop had gereden. Maar überhaupt alleen op kop rijden, was heel gaaf.”

Duidelijk plan
Vooral omdat Artz écht verbaasd was over zichzelf. “Ik rijd nog voor Wanty-ReUz-Technord, de opleidingsploeg, maar eerlijk? Ik was al de hele winter aan het uitkijken om hier aan de start te staan. Ik hoopte niet gelost te worden iedere etappe. Als je dan mee kan doen met deze ploeg, is dat al leuk. Maar derde worden had ik überhaupt nooit aan gedacht. Vorig jaar reed ik nog gewoon bij Metec, net als mijn hele belofteperiode. Toen de ploeg me in de zomer benaderde, klonk dat heel positief. Ze hadden een goed en duidelijk plan met mij. Ik kreeg het gevoel dat ik me hier op mijn eigen tempo zou mogen ontwikkelen.”

“Ik volg zo een beetje hetzelfde traject als Roel van Sintmaartensdijk. Je ziet dat hij daar goed uit is gekomen. Dat geeft wel vertrouwen dat het in ieder geval kan. Deze koersen moet ik gebruiken om sterker te worden. Er staan ook nog enkele beloftekoersen op het programma. Dat moeten we absoluut zo houden, zodat ik niet naast mijn schoenen ga lopen (lacht). Dat het hier zo goed ging, is extra meegenomen. Maar het spreekt voor zich dat ik hier alleen maar meer moraal van krijg. Zo gaat het al sinds december alleen maar beter.”