Nico Dick

• zondag 4 juli 2021 om 21:18

Interview Tim Merlier heeft de eerste rustdag niet gehaald. Halverwege de tweede Alpenrit moest de 28-jarige sprinter van Alpecin-Fenix de Tour de France verlaten. “Dit was niet het plan. Ik wilde Parijs halen. Ik schaam me zelfs een beetje.”

Morgen rijdt Tim Merlier met vriendin Cameron Vandenbroucke met de wagen vanuit de Alpen terug naar België. Het wordt ongetwijfeld een lange trip met een paar stiltes onderweg. Merlier stond ons na zijn opgave telefonisch te woord, maar de ritwinnaar van Pontivy reageerde bijzonder ontgoocheld. “Hoe ik me voel? Mentaal gebroken.”

Wat is er gebeurd?
“Het ging gewoon te rap. Ik ben conditioneel in orde, denk ik. Bewijs daarvan is dat ik vandaag onder meer een persoonlijk record haal. Maar na anderhalf uur begonnen de benen leeg te lopen. Ik kon de grupetto niet meer volgen. Ik wilde niet opgeven en toch de finish proberen halen, maar de bus reed zo ver weg dat nog een extra mentale klap volgde. Het had geen zin meer.”

Wat bedoel je met dat persoonlijk record?
“Ik verbeterde vandaag mijn 20 minuten-record, qua wattages. Ik zette ook mijn tweede beste uurrecord en mijn derde best anderhalf uurrecord neer. Dat duidt er uiteraard op dat er serieus gekoerst is. De groep met mannen als Cavendish, Demare, daar zat ik in eerste instantie in. Maar ik kon het niet houden.”

Na ritwinst in de Giro, behaalde je ook een ritzege in de Tour. Dat maakt wel wat goed, vermoed ik.
“Pff.. Dat gevoel deel ik momenteel niet. Het voelt eerder alsof ik mijn schooldiploma niet gehaald heb. De Tour uitrijden is iets wat ik absoluut wilde, maar niet heb kunnen afmaken. Eerlijk? Ik ben zelfs een beetje beschaamd. Ik word niet rap emotioneel, maar vandaag heb ik toch een traan gelaten. Ik wilde Parijs halen. Sprinten op de Champs Elysées.”

“Met ook Jasper (Philipsen, red) in de ploeg, weet ik dat er niet veel kansen meer zouden komen, maar een tweede ritzege was echt nog een doel. Weet je, dit is een van de eerste keren in mijn carrière dat ik op deze manier een koers verlaat. In de Giro gaf ik ook op, maar dat was vooral uit voorzorg. Dit is een ander verhaal.”

Wil je hier ooit nog terugkomen?
“Absoluut! Ik wil bewijzen dat ik dit wel kan. Maar tijdens mijn debuut in de Tour ben ik op mijn limieten gebotst. En dat is pijnlijk.”

Wat nu? Is de Vuelta een optie? Ritwinst in drie verschillende grote rondes in je debuutjaar zou ook uniek zijn.
“Daar heb ik écht nog geen seconde aan gedacht. De ontgoocheling is daarvoor ook te groot. Ik ga in eerste instantie rust nemen. Een week, tien dagen. Dan zal ik toch de draad weer moeten opnemen en nieuwe doelen stellen. Maar vandaag denk ik nog aan niets.”