Taco van der Hoorn heeft nog maar eens laten zien in absolute topvorm te verkeren. De Nederlander van Intermarché-Wanty-Gobert won vandaag de Omloop van het Houtland, na een halve dag in de aanval te hebben gereden. Van der Hoorn leek in de finale een vogel voor de kat, maar wist met een ultieme versnelling alsnog uit de greep te blijven van het peloton.

Er werd vandaag weliswaar niet gekoerst op het WK wielrennen in Vlaanderen, maar België zou België niet zijn als er geen wedstrijd was. De Omloop van het Houtland, met start in Middelkerke en finish in Lichtervelde, vulde het gat op. Met Tim Merlier, Taco van der Hoorn, Nils Eekhoff, Kristoffer Halvorsen en Danny van Poppel stonden er meerdere interessante renners aan de start. Zij kregen na een langere aanloop meerdere lokale rondes rondom Lichtervelde voor de wielen geschoven.

Wind zorgt voor verbrokkeling 
We konden aanvankelijk wel spreken van een klassiek koersverloop. Negen renners vormden al vrij snel de vroege vlucht en wisten een maximale voorsprong bijeen te fietsen van goed twee minuten, maar deze poging werd ook al vrij snel weer in de kiem gesmoord. Door de wind lagen er waaiers op de loer en op een gegeven moment brak het peloton in verschillende stukken uiteen. Een groep van net geen veertig renners kwam voorop te liggen, maar het bleek niet meer dan een stuiptrekking.

Van der Hoorn wilde echter niet te veel lanterfanten en besloot dan maar weg te springen uit de eerste groep. De Nederlander van Intermarché-Wanty-Gobert, die ondanks de goede resultaten van de laatste weken niet is geselecteerd voor het WK wielrennen, kreeg al snel het gezelschap van Jonas Rickaert. De Belg van Alpecin-Fenix kreeg de vrijheid om te koersen, aangezien zijn kopman Tim Merlier, een van de favorieten voor de overwinning, na een vroege valpartij moest opgeven.

Van der Hoorn op pad met Rickaert – foto: Cor Vos

Van der Hoorn laat zich opnieuw zien 
In de achtergrond smolten twee groepen samen en met dit uitgedunde peloton leken we af te stevenen op een massasprint, al moesten de teams met een sprinter dan nog wel eerst Van der Hoorn en Rickaert inrekenen. De twee koplopers wisten het een tijdje uit te zingen, maar bij Rickaert brak als eerste de veer. De Belg liet zich weer inrekenen door het peloton en dus was Van der Hoorn op zichzelf aangewezen. Die laatste begon met een beperkte voorsprong aan de laatste ronde.

Dit bleek het sein voor Guillaume Van Keirsbulck om de sprong naar voren te wagen. De Belg van Alpecin-Fenix wist met enkele flinke snokken de oversteek te maken naar Van der Hoorn, maar het verschil met het peloton was zeer klein. Ondanks verwoede pogingen van Van Keirsbulck en Van der Hoorn om uit de greep te blijven van het pak, kwam het peloton in de slotkilometers angstvallig dichtbij. De aanvallers leken een vogel voor de kat, maar Van der Hoorn bleek toch nog iets in de tank te hebben.

Van der Hoorn vindt tweede en derde adem 
De renner van Intermarché-Wanty-Gobert schakelde nog een paar tandjes bij, reed weg van Van Keirsbulck en wist zijn voorsprong op het peloton zelfs weer wat uit te breiden. Daar was de achtervolging inmiddels volop ingezet, maar de sprintersteams kwamen te laat. Van der Hoorn voerde nog maar eens een nummertje op in de finale en had alsnog alle tijd om het zegegebaar te maken. Danny van Poppel maakte het feest voor Intermarché-Wanty-Gobert compleet door de sprint voor plaats twee te winnen, voor Gerben Thijssen.

Van Poppel wint de sprint om plaats twee – foto: Cor Vos