Niels Albert beleefde dit voorjaar de schrik van zijn leven toen hij tijdens een fietstochtje last kreeg van hartproblemen. Zijn hart stopte met kloppen, maar de ingeplante defibrillator redde zijn leven. Dat vertelt de voormalig crosser in het TV-programma De zomer van.

De wielercarrière van Niels Albert kwam in 2014 abrupt ten einde toen bij de tweevoudig wereldkampioen veldrijden hartritmestoornissen werden vastgesteld. Albert kreeg het dringende advies om per direct zijn crossfiets aan de wilgen te hangen. Sindsdien heeft Albert een ingeplante defibrillator. Dit voorjaar ging het bijna fout voor de ex-renner.

“Ik was eind april aan het fietsen samen met mijn beste maat Kristof. Na een vijftal kilometer zagen we enkele vrienden voor ons rijden. Om hen een beetje te jennen, haalden Kristof en ik hen nogal ostentatief in. Een beetje onnozel doen, je kent het wel. Het ging niet supersnel, want zij reden op een stadsfiets”, zo kijkt Albert terug.

Zoemend geluid 
“We waren aan het uitbollen toen ik plots een zoemend geluid hoorde. Ik dacht eerst aan een grote bij of kever. Vervolgens maakte ik met één hand een slaand gebaar, met de andere hand hield ik mijn stuur vast. En toen kreeg ik het gevoel dat ik met mijn fiets op een borduur reed. Een ferme klop, terwijl de weg nochtans vlak was.”

Niet veel later lag Albert met zijn koersfiets in de graskant. “Ik had meteen door dat mijn defibrillator was afgegaan. Het leek wel of iemand keihard op mijn borstkas had geslagen. Daar heb ik toch drie dagen last van gehad. Ik heb van in de graskant mijn cardioloog gebeld. Ik vroeg hem of ik een ambulance moest bellen.”

Niels Albert kroont zich in Koksijde tot wereldkampioen, 2012 – foto: Cor Vos

“Ik mocht op het gemak weer naar huis fietsen”
“Toen ik had beschreven hoe ik me voelde, gek genoeg niet anders dan een halfuur daarvoor, mocht ik van hem nog op het gemak naar huis fietsen.” Albert kreeg eind april dus een waarschuwing en moet zware inspanningen ook vermijden. Zijn hartslag mag niet hoger zijn dan 140, maar daar gaat hij naar eigen zeggen soms wel over.

“Ze hebben me ondertussen al behoorlijk veel afgepakt in mijn leven. Als ze me dat nu ook nog zouden afnemen, dat ik geen plezier meer zou kunnen maken op de fiets, dan stopt het voor mij helemaal. Ik wil er niet te veel over nadenken. Pas op, ik zal nooit bewust het gevaar opzoeken, maar me eens vijf minuutjes amuseren op een single track of de adrenaline voelen van snel bergaf te rijden. Waarom niet?”