Lars van der Haar verdedigt zondag zijn blauwe trui op het Europees kampioenschap veldrijden in Pont-Château. Pas in zijn allerlaatste wedstrijd als regerend kampioen – de Nacht van Woerden – boekte de Woudenberger zijn eerste zege in het Europees tricot. “Dit doet veel deugd, maar mijn verwachtingen van het komende EK blijven bescheiden”, vertelt hij aan WielerFlits.

Toegegeven, de 25-jarige Van der Haar klopte in Woerden met Stan Godrie en Dieter Vanthourenhout niet meteen de grootste namen. Maar na meer dan een jaar zonder zege nog eens de handen in de lucht mogen steken deed meer dan deugd voor de Woudenberger, die op Nederlandse bodem pas aan zijn vijfde wedstrijd van het seizoen toe was. De oorzaak? Een hamstringblessure, die Van der Haar al sinds afgelopen zomer parten speelt en hem er zelfs toe dwong om onder andere de Amerikaanse Wereldbekers links te laten liggen.

Looptrainingen uit den boze
“Ook nu speelt die hamstringblessure nog geregeld op”, geeft Van der Haar toe. “Vorige week heb ik veel last gehad, omdat ik weer mijn looptrainingen was begonnen. Ook na de wedstrijd in Valkenburg had ik weer wat last. Gelukkig gaat de pijn ook elke keer weer weg, dus kan ik doorgaan. Alleen is het nu en dan wel een beperkende factor in mijn trainingen. Hoelang die blessure nog kan aanslepen? Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb er met mijn fysio over gesproken en hij verwacht dat het weleens lang zou kunnen duren voordat die blessure helemaal van de baan is. Misschien ben ik wel een beetje te vroeg herbegonnen, maar op een gegeven moment moet je gewoon door.”

Lukt het mij niet om deze winter op mijn best te zijn, dan hoop ik deze zomer stappen te zetten en er volgende winter te staan.

Na Gieten sprak Van der Haar nog de hoop uit om in Valkenburg weer met de grote namen om de zege te kunnen strijden, maar dat is hem met een zevende plek niet gelukt. Moet hij zich stilaan zorgen beginnen maken? “Het gaat iets trager gaat dan verwacht, maar ik rijd wel degelijk op niveau. Als ik in de derde ronde niet ten val kom, dan sta ik in Valkenburg waarschijnlijk op het podium. Ik voel een stijgende conditionele lijn, we moeten alleen nog finetunen. Tot nu toe heb ik alleen duurtrainingen en trainingen in het veld gedaan, vanaf deze week komt daar intervaltraining bij. Vanaf midden december wil ik weer op mijn best zijn. Lukt dat niet, dan hoop ik deze zomer grote stappen te zetten en er volgende winter weer te staan.”

Driestrijd met Wout en Mathieu
Wil de renner van Giant-Alpecin deze winter nog een gooi doen naar een grote overwinning, dan zal hij wel moeten afrekenen met toptalenten Mathieu van der Poel en Wout van Aert, die de veldritsport kleuren met hun prachtige duels. “Ik hoop van die tweestrijd straks een driestrijd te maken”, is Van der Haar zeer ambitieus. “Het niveauverschil met de rest is enerzijds heel groot, maar anderzijds is een Michael Vanthourenhout altijd dicht in hun buurt. Ik moet dat ook kunnen en die bevestiging kreeg ik al een beetje in Valkenburg. Ik vertrok pijlsnel en schrok wel even toen Van Aert overnam, maar ik kon gewoon goed mee in zijn wiel. Jammer dat ik net dan mijn concentratie verlies en val.”

Van der Haar heeft naar eigen zeggen geen angst voor het tweetal, maar zou hij toch niet opgelucht zijn als ze in 2018 de overstap naar het wegwielrennen maken? “Je zou denken dat de weg dan helemaal openligt voor mij, maar dat dacht ik voordat zij naar de profs overkwamen ook. Als zij niet waren overgekomen, dan had ik theoretisch gezien misschien een tweetal jaar gedomineerd. Maar het is zoals het is: plots waren ze daar. Over twee jaar kan dat zomaar weer gebeuren, maar dan met een Eli Iserbyt en Jens Dekker. Ik ben er daarom niet echt meer mee bezig. Wout en Mathieu domineren momenteel en dat is gewoon heel goed voor onze sport.”

Als Mathieu van der Poel en Wout van Aert niet waren overgekomen naar de profs, dan had ik nu misschien twee jaar gedomineerd.

Meer competitie bij team Nys
Zelf heeft de renner van Giant-Alpecin de twijfel om meer op de weg te koersen niet. Integendeel, na twee succesvolle jaren in de WorldTour kiest hij vanaf januari voor een nieuw avontuur bij de Belgische Telenet Fidea Lions-crossploeg. In het team van Sven Nys neemt hij de rol van de absolute kopman op zich. “Spannend, maar ik heb er geen schrik van. Ik zal eerder mijzelf de druk opleggen om te presteren dan dat de ploeg dat doet. Ik wil graag winnen. Daarom werk ik al intensief samen met Sven Nys. Zie het momenteel maar als een soort driehoeksverhouding tussen hem, Giant-Alpecin en mezelf. Zij zijn de baas, maar Sven geeft zijn input, is aanwezig op de crossen en leert me tips en tricks op training. Heel leerrijk!”

Zal Van der Haar als kopman van de Belgische formatie dan ook extra veel Belgische losse crossen moeten rijden vanaf januari? “Iedereen weet dat het mijn sterkte is om minder competitie voor mijn rekening te nemen dan de rest. Ik denk dat de ploeg wel wil dat ik de Soudal Classics erbij neem, maar ze zullen mij mezelf ook niet helemaal kapot laten rijden. We gaan het programma perfect op mij afstemmen. Maar let op, ik wil ook de Nederlandse niet-klassementscrossen als de Nacht van Woerden niet uit het oog verliezen. Zij hebben mij nodig om te overleven, zeker omdat iemand als Mathieu van der Poel er vaak voor kiest om daar niet te rijden. Ik voel me zelfs een beetje verantwoordelijk voor hun voortbestaan.”

Podiumplek telt deze keer wél
De eerstvolgende opdracht voor de Nederlander is het Europees kampioenschap in Pont-Château. Een jaar geleden kroonde hij zich nog tot de eerste Europees kampioen ooit bij de profs in het Nederlandse Huijbergen, dichtbij de Belgische grens. Het zou uiteindelijk uitdraaien op een strijd België-Nederland, meer bepaald tussen Van Aert en Van der Haar. Eerstgenoemde kwam in de slotronde zichzelf tegen, waardoor de titel een kolfje naar de hand van Van der Haar was. Dit jaar krijgen de renners een minder technische omloop voor de wielen geschoven, met enkele hellende stroken die aan de Cauberg Cross – drie keer gewonnen door Van der Haar – doen denken.

Ik voel me wel een beetje verantwoordelijk voor het voortbestaan van niet-klassementscrossen zoals de Nacht van Woerden.

Zoals gezegd is de 25-jarige Van der Haar nog lang niet op zijn best, maar dat wil niet zeggen dat de uitredend Europees kampioen zijn tenue zondag zonder slag of stoot afstaat. “Ik heb me misschien een aantal keer negatief uitgelaten over het ontwerp van de trui, maar ik moet zeggen dat ik hem wel ben gaan leren waarderen”, lacht Van der Haar. “Het wordt, gezien de sterkte van de tegenstand, enorm moeilijk om mijn titel te verlengen, maar ik ga in ieder geval mijn best doen om mee te strijden voor het podium. Normaal telt dat niet op een kampioenschap, dat weet ik. Nu zou een podiumplek op zich al een hele knappe prestatie zijn. In die twee andere kampioenschappen begin 2017 mik ik op meer.”