foto: Marcel Koch

De terugkeer van Steven Kruijswijk in de Giro liep anders dan verwacht. Twee jaar geleden reed de Nederlander met besten omhoog, maar de afgelopen editie eindigde hij vrij anoniem. Ziekte gooide op de eerste rustdag roet in het eten. Kruijswijk wacht ongeduldig op een mooi resultaat, zo laat hij aan WielerFlits weten. “Maar succes komt niet op bestelling. Het moet allemaal een keer op zijn plek vallen.”

Ziekte
De Ronde van Italië valt voor Kruijswijk op te delen in twee stukken: voor en na de eerste rustdag. “Over het eerste deel ben ik erg tevreden. Ik reed in de eerste week heel goed en ik voelde me ook sterk. Voor die week geef ik mezelf een ander cijfer dan voor de rest van de Giro, maar over de gehele ronde kom ik toch niet veel hoger uit dan een 6.5.” Dat terwijl er veel meer in zat. “Ik voelde me in de eerste week van de Giro beter dan twee jaar geleden. Ik kon in die ritten redelijk eenvoudig van voren blijven, ook in etappes die niet echt op mijn lijf waren geschreven met veel explosieve finales. Zeker als je in het achterhoofd houdt dat we daar vooral voor Robert waren en we hem steeds zo goed mogelijk voorin wilden houden. Dat is toen heel goed gelukt. Het is jammer dat ik in één van de eerste dagen een keer onderuit ging, want anders zat ik ook nog gewoon in de eerste groep.”

“Als je dan kijkt naar hoe ik me normaal ontwikkel in een grote ronde – ik kan mijn niveau altijd wel goed vasthouden – dan had ik op dat moment wel veel vertrouwen in de resterende twee weken. Tot aan de eerste rustdag ging het goed, maar op de rustdag zelf werd ik ziek. Ik kreeg last van maag- en darmproblemen. Ik voelde me vanaf toen heel slap. Daar heb ik een paar dagen last van gehad. Dan zit je niet lekker op de fiets, kan ik je vertellen. Het is dan heel lastig om in zo’n ronde daarvan te herstellen. Door die weersomstandigheden komt er ook nog eens een keer een verkoudheid bovenop. Toen was de Giro voor mij eigenlijk helemaal om zeep. Ik beperkte me vanaf dat moment tot het helpen van de ploeg, waar dat mogelijk was. Voor mezelf zat er weinig meer in.”

Kopman Robert Gesink baalde in de beruchte etappe met aankomst bovenop Jafferau dat hij te weinig warme kleren aan had. Hierdoor verloor het speerpunt van Blanco ruim vier minuten. Kruijswijk kan zichzelf daarentegen weinig kwalijk nemen. “Je moet niet vergeten in welke omstandigheden we hebben gereden. In de eerste week was het niet eens zo koud, maar we hebben wel ontzettend veel regen gehad. Daar komt dan bij dat je ontzettend veel vuiligheid van de straten binnenkrijgt. Daar zit natuurlijk altijd wel wat tussen en je weerstand is al laag tijdens zo’n ronde. Je kan iets oplopen voordat je het in de gaten hebt. Je kan je natuurlijk kleden tegen natte weersomstandigheden, maar als je eenmaal iets te pakken hebt, is dat heel moeilijk tegen te gaan. Die schuld kun je niet zo zeer bij jezelf leggen. Dat overkomt je. Je moet ook gewoon het geluk hebben dat je fit blijft. Dat geluk heb ik helaas niet gekregen.”

foto: Sirotti

Wat als?
“Wat als ik niet ziek werd? Dat is achteraf natuurlijk altijd moeilijk te zeggen, maar op basis van het feit dat ik in de eerste week bij de betere helft van de klimmers hoorde, had ik veel vertrouwen in de rest van de Giro. Zeker omdat de echte bergen nog moesten komen. Ik had het graag willen zien, maar dan moet je wel fit blijven. Dat is ook belangrijk in een ronde. Ik denk dat veel andere renners ook klachten hadden. Dan merk je dat het moeilijk wordt om je niveau te halen. Dat is zonde. Ik stond er erg goed voor met de voorbereiding die we gehad hebben. Maar goed, je hebt niet alles in de hand. Dan zie je maar weer dat het moeilijk is om in die drie weken écht gezond te blijven. Het blijft een vraagteken wat er mogelijk was geweest zonder ziekte.”

“Ik had gehoopt dat ik er bij kon blijven als er nog ongeveer vijftien man over waren in de bergen. Dat was een beetje mijn insteek voor de Giro. En zo veel mogelijk Robert ondersteunen. Dan plakte ik er voor mezelf niet eens een uitslag aan vast, maar dat betekent wel dat je in de bergen bij de beste vijftien tot twintig renners moet zitten. Ik denk dat dat wel mogelijk was geweest, maar ik heb me in de laatste twee weken niet echt meer kunnen testen. Ook aanvallen zat er niet meer in. Ik heb het wel een aantal keer geprobeerd, maar zelfs dat was voor mij heel lastig. Zeker omdat je in het begin van de koers al bij de beteren moet zitten om in de ontsnapping te komen. Ik had niet meer de frisheid en de sterkte om dat te doen. Dan eindig je zo’n Giro vrij anoniem, en dat is ook voor mij een teleurstelling.”

Ongeduld
“Natuurlijk denk je tijdens die laatste weken wel eens aan de Giro van 2011, waar het erg goed ging. Je weet dan wat voor jezelf mogelijk is. Je houdt je altijd vast aan de gedachte dat je er misschien weer doorheen komt. Je moet er ook wel in blijven geloven natuurlijk, maar het zat er deze ronde gewoon echt niet in. Twee jaar geleden zat alles mee en kwam ik niks tegen. Ik bleef toen gezond en fit, je weet dat dat ook meespeelt. Het is jammer dat het dit jaar niet lukt. Ik ben met hoge verwachtingen naar de Giro gegaan. Zowel voor de ploeg als voor mezelf.” Voor de beste prestatie van Kruijswijk moeten we inmiddels twee jaar terug. “Natuurlijk word je dan ongeduldig. Het is in de eerste twee jaren in stijgende lijn gegaan, maar het is voor mij gewoon heel lastig om dat niveau van twee jaar geleden te evenaren. Of misschien heb ik het wel gehaald, maar moet het bij mij allemaal ook een beetje op zijn plek vallen.”

“Het is zeker waar dat ik twee jaar geleden mijn beste prestatie heb behaald. Maar ik denk wel dat ik nog steeds dat niveau kan halen. Vorig jaar reed ik in aanloop naar de Tour een goede Ronde van Zwitserland (waarin hij achtste in het eindklassement werd, red.). Ik heb het af en toe wel laten zien, maar ook voor mezelf te weinig de afgelopen jaren. Ik heb liever gisteren dan vandaag die goede resultaten. Maar succes komt niet op bestelling. Ik doe er nog steeds evenveel voor. Het moet allemaal een keer op zijn plek vallen. Ik zit zelf ook zeker op die resultaten te wachten. Ik hoop dat ze snel komen.”

foto: Sirotti

Santambrogio
Vlak voor het interview werd bekend dat Mauro Santambrogio betrapt is op het gebruik van EPO. “Belachelijk weer dit”, zegt de 26-jarige Brabander stellig over het laatste nieuws. “Ze blijven het toch proberen hè. Je ziet dat zoveel jongens nog niet schrikken van het feit dat ze gepakt kunnen worden. Het is goed dàt ze gepakt worden, maar het is jammer dat ze zich eerst nog een half seizoen mengen in de koers en het weer voor de anderen verzieken.” Veel renners lieten weten dat ze dit eigenlijk wel zagen aankomen. “Hij maakte wel een opmerkelijke stap natuurlijk. Het had gekund dat die jongen een boost kreeg door zijn nieuwe ploeg, omdat hij zo uit de knechtenrol komt, maar ik geloof dat hij ook niet voor niets bij BMC weg moest. Als je dan bij zo’n ploeg terecht komt en jezelf ineens zó op de voorgrond zet… Nee, ik verbaas me er niet over dat veel renners nu zeggen dat ze al iets hadden aan zien komen. Zeker met het verhaal Di Luca. Dan weet je dat die ploeg toch een iets andere mentaliteit heeft. Het is goed dàt hij gepakt wordt, maar het is eigenlijk altijd te laat.”

Toekomst
In 2011 nam Kruijswijk zijn goede vorm uit de Giro mee naar de Ronde van Zwitserland en reed daar een indrukwekkende ‘vierde Giro-week’. Hij won een etappe en eindigde als derde in het eindklassement. “Het is even afwachten wat er dit jaar mogelijk is in Zwitserland. Ik kwam niet helemaal fit uit de Giro natuurlijk. Ik heb de afgelopen week wel echt nodig gehad om te herstellen en weer gezond te worden. Ik hoop dat ik deze week tijdens de trainingen weer een beetje het goede gevoel terugkrijg. Dan moeten we in Zwitserland maar kijken wat er nog in zit. Ik hoop daar zeker iets te kunnen laten zien. Dat is wel de bedoeling, maar ik durf nu nog niet te zeggen hoe het uit zal pakken. Het is in ieder geval een koers die me goed ligt. Ik hoop me daar weer in positieve zin te kunnen laten zien.”

Na de Ronde van Zwitserland richt de Blanco-renner zich volledig op de Vuelta. Hij is nog wat voorzichtig met het uitspreken van een doelstelling voor de drieweekse rittenkoers. “Ik start elke wedstrijd met ambities. Laurens ten Dam en ik kunnen ons ding daar gaan doen. Ik zal proberen een zo goed mogelijk klassement te rijden en wat de uitslag dan wordt, zien we op het einde wel weer. Ik weet dat ik gewoon een goed klassement kan rijden als alles meezit. Dat heb ik laten zien. Ik hoop dat dat weer gaat gebeuren.” Kenmerkend voor ritten in de Vuelta zijn de relatief eenvoudige beginfases en de vervolgens erg lastige finales. Kruijswijk heeft daar geen angst voor. “In de eerste week van de Giro waren de finales ook vaak erg explosief. Die etappes door Chieti zijn toch altijd lastig met explosieve klimmetjes en het draaien en keren. Ik heb daar laten zien dat ik die finales ook goed aankan, dus ik ben daar niet echt bang voor. Ik kijk uit naar de Vuelta!”