foto: Sirotti

Zes weken in het ziekenhuis en viermaal geopereerd. Dit is in een notendop hoe Dennis van Winden de voorbereiding op het nieuwe seizoen is doorgekomen, terwijl zijn collega’s zich in verre oorden klaarmaakten voor de eerste koersen van het jaar. De 25-jarige Nederlander van Blanco Pro Cycling kent alles behalve een ideale voorbereiding, maar hij toont zich in gesprek met WielerFlits strijdvaardig voor de rest van het seizoen. “Schrijf mij maar op voor het najaar”, aldus een ambitieuze Van Winden.

Sinds kort is hij aan de beterende hand. Recentelijk heeft de geboren Delvenaar goede bloedresultaten ontvangen. “Helemáál gezond ben ik nog niet. Ik mag nog niet trainen. Over vier weken gaan we daarmee beginnen door dat heel rustig op te bouwen, maar ik voel me wel weer helemaal goed. Ik moet voorlopig nog even rustig aan doen.” Ongeveer drie maanden eerder onderging de Blanco-renner de eerste van de vier operaties, nadat geconstateerd werd dat hij een vernauwde liesslagader had. De oplossing is het door een operatie losmaken van de zogenoemde bindweefselbandjes en een stukje ader te vervangen door een nieuw stuk ader uit het bovenbeen.

“Die operatie was gewoon geslaagd. Het zat allemaal netjes aan elkaar, maar dan moet het nog wel aan elkaar vast groeien. Bij mij is er een op zichzelf onschadelijke bacterie in mijn bloedsomloop terecht gekomen. Waarschijnlijk is dat tijdens de operatie gebeurd. Zodoende ben ik een beetje aan het sukkelen geraakt door die bacterie.” Van Winden kreeg vervolgens een interne bloeding. “Dat was allemaal niet zo heel fijn. Ik ben toen met spoed geopereerd. De artsen deden dezelfde operatie. Vervolgens moest ik twee weken aan het infuus in het ziekenhuis. Ze hebben me constant gemonitord en toen leek het allemaal goed te zijn.”

Niets bleek minder waar. “Ik ging een dag voor kerst naar huis, maar op 30 december ben ik weer met spoed opgenomen. Toen hebben ze een andere operatie gedaan. Nu heb ik een stent in mijn ader. Die houdt de ader goed recht en drukt alles goed dicht. Een dag later ben ik opnieuw geopereerd, maar dan aan mijn buik. Dit om alles netjes schoon te maken. Je moet nagaan dat er redelijk veel dood bloed tussen het weefsel zat en dat moest verwijderd worden. In dood weefsel kunnen bacteriën zich heel makkelijk verstoppen en het is een ideale voedingsbron voor de bacteriën. Dat is waarschijnlijk ook waardoor het twee keer fout is gegaan. Pech op pech op pech.”

Pechvogel
“Het is echt pure pech. Bij een normaal persoon zonder ruw oppervlak in de aderen, kan het helemaal geen kwaad. Ik had ruw oppervlak en niet-lichaamseigen materiaal in de vorm van hechtingen. Daar is die bacterie op gaan hechten en dat voorkwam dat alles netjes kon dichtgroeien. Toen is het dus opengesprongen.” Dit alles heeft er voor gezorgd dat Van Winden in totaal zes weken in het ziekenhuis lag: Eén week na de eerste operatie, twee weken na de tweede operatie en drie weken na de laatste operatie. Dit heeft ook in mentaal opzicht een impact. “Je moet er vanuit gaan dat ik vooral heel erg ziek was. Je verliest een hoop bloed. Jouw lichaam weet niet wat er allemaal aan de hand is. Ik had daarbij ook koorts. Je bent een soort van afwezig.”

Van Winden tweette afgelopen week deze foto: “Het rennersgevoel in 1 klap terug!!”

“Je bent wel echt een topsporter, want je bent de hele tijd met maar één ding bezig. Dat is zo snel mogelijk weer beter en gezond worden. Maar je kan er op dat moment zo weinig aan doen. Dat is het frustrerende. Zo voel ik me in ieder geval”, stelt de blonde Nederlander. “Als topsporter denk je jouw lichaam te kennen. Ik bedoel: Ik dacht dat ik mijn lichaam redelijk kende. Met trainingen wist ik redelijk goed wat ik aan kon. Als ik over de grens ging, wist ik ook meteen wat ik moest doen om weer in orde te komen. Nu lig je door een of andere bacterie, waar je eigenlijk niks aan kan doen, op bed. Dat is heel frustrerend.”

Dit terwijl de operatie aan de liesslagader vooral is gedaan om een betere wielrenner te worden. Veel sporters hebben dezelfde operatie ondergaan en zijn er uiteindelijk sterker van geworden. Zo ook Van Windens ploeggenoot Steven Kruijswijk. Het jaar voordat hij van de beloften naar de profs overstapte, onderging Kruijswijk deze operatie. Later ging hij beter presteren. “En ook Theo Bos heeft de operatie afgelopen jaar gedaan en die is ook met sprongen vooruit gegaan. Ik heb er in ieder geval veel goede verhalen over gehoord. Ik ben de eerste waarbij complicaties optreden. Wat dat betreft ben ik gewoon echt een pechvogel. Maar ik ben ook echt een rasoptimist. Ik weet zeker dat ik er alleen maar sterker uit ga komen.”

Voorlopig zit Van Winden iedere dag tweemaal slechts tien minuten op de roller. “Het is heel moeilijk om een datum te plakken op de dag dat ik weer ga koersen. Over vier weken gaan we opbouwen. Bij de ploeg hebben we mensen die mij daarbij perfect kunnen begeleiden. Dan zouden we moeten kijken hoe snel mijn lichaam het oppakt, maar hoe ik me nu voel denk ik wel dat dat goed gaat komen. We hebben deze operatie in mijn ogen niet voor niets gedaan. We hebben het gedaan om een betere wielrenner te worden. Fysiek gezien is het nu even kijken of ik er uiteindelijk beter van ben geworden. Sowieso is dat na iedere operatie even afwachten. Ik ben er mentaal in ieder geval alleen maar sterker op geworden. Mijn pijngrens is zeker wel een paar niveaus omhoog gegaan. Aan doorzettingsvermogen gaat het absoluut niet liggen. Schrijf mij maar op voor het najaar.”

Doping
Terwijl Van Winden in het ziekenhuis lag, stormde het in de wielerwereld. Doping overheerste het nieuws in deze periode. Van Winden had echter andere zorgen. “Je moet het zo zien: Ik ben heel erg met mezelf bezig geweest op die momenten. Natuurlijk, je hoort wel van mensen dat dit en dat gebeurt, maar daar ben ik dan gewoon helemaal niet mee bezig. Het is heel vervelend wat er allemaal gebeurt, maar op basis van wat ik om mij heen zie, denk ik dat wij heel goed bezig zijn. Ik heb de opleiding binnen Rabobank gevolgd en bij ons is nooit sprake van doping geweest. Wij hebben er nooit aan gedacht om doping te gebruiken. Dat zit gewoon niet in ons systeem. Niet in onze cultuur.”

“Wij zijn van gewoon van jongs af aan zo opgevoed”, vervolgt het 25-jarige talent. “Dan is het nu heel apart om te ondervinden dat het vroeger heel anders in elkaar zat. Het is confronterend om te lezen, maar waarschijnlijk wel goed. Alhoewel, ik weet dus niet hoe het er in de rest van de wereld aan toegaat in de sport. En ik denk dat het zeker niet alleen in het wielrennen gebeurt. Het is jammer dat onze sport nu in zo’n negatief daglicht staat, maar om mij heen zie ik dat we er nu heel goed mee bezig zijn. Je ziet nu ook dat onze ploeg hele mooie resultaten boekt. Dat laat toch wel zien dat het er heel goed uitziet.”

foto: Sirotti

Blanco
Van Winden heeft dus het dopingnieuws niet nauwlettend kunnen volgen. Het tegendeel is waar over de opstart van Blanco, de opvolger van Rabobank. “De jongens en de begeleiding hebben mij er echt bij betrokken. Ik heb ze in ploegverband voor het laatst in oktober gezien. Toen was er een beetje een bedrukte sfeer, want de sponsor stopte ermee. We wisten wel dat er een opvolger kwam, maar het was allemaal nog even aftasten hoe en wat. Het is heel jammer dat de Rabobank stopt na zeventien jaar een zeer loyale sponsor te zijn geweest. Vanaf het moment dat ik geopereerd ben, heeft de ploeg mij heel erg gesteund. Het waren niet echt hele makkelijke tijden natuurlijk. Ik heb redelijk afgezien.”

“Ik bedoel: Er zijn momenten geweest dat ik echt heel veel pijn had. Dan is het fijn om te zien dat jouw ploeggenoten toch een beetje met je bezig zijn. Dat ze je niet vergeten. Ik ben er nu al drie maanden uit, maar er is geen dag dat ik niemand van de ploeg spreek. Dat voelt heel fijn. Mijn complimenten voor de ploeg daarvoor. Ze houden mij goed betrokken. Dat is heel fijn.” Eerder gaf Wilco Kelderman in een interview met WielerFlits al aan dat er binnen de ploeg afgelopen winter veel is veranderd. Er zou meer structuur in het team zitten en bovendien is volgens Kelderman de groep hechter geworden. Dit zou mede door de komst van Merijn Zeeman komen. Ook Van Winden merkt dat. Zelfs vanuit het ziekenhuisbed.

“Ik zit in de groep, maar ben er nog niet persoonlijk bij. Met Merijn heb ik contact, want hij is mijn rennerregisseur. Mijn coach eigenlijk. Het voelt meteen heel erg vertrouwd. Als ik zo meteen voor het eerst bij die jongens ben, zal dat niet voelen alsof ik een buitenstaander ben die plots binnen de ploeg komt. Zo zie ik dat niet.” Van Winden woont nu in Girona en heeft daar een tijdje met Theo Bos gewoond. “Onze vriendschap is echt goed. Ook Steven (Kruijswijk) woont er in de buurt, Robert (Gesink) zit daar vaak. Het is gewoon een vriendengroep. Ik denk ook dat je een soort van naar elkaar toegroeit, als je meemaakt dat een sponsor stopt en iedereen in één keer niet weet hoe de toekomst eruit ziet.”

“Je zoekt een oplossing met elkaar. Ik denk dat dit vanaf begin af aan gesteund is vanuit de ploeg. Dat we elkaar opzochten. Daar zijn hele mooie dingen uitgekomen”, vindt hij. “Dan is het heel mooi om te zien dat de jongens gelijk in Down Under al als team heel goed presteren. Slagter wint, maar Wilco (Kelderman) wordt daar zesde en rijdt ook een fantastische wedstrijd. Als je hoort hoe die jongens dat gedaan hebben, is dat gewoon prachtig teamwerk. Als je de ploeg dan voor de rest in Mallorca en in de Tour Med zo goed ziet rijden, kun je zien dat dat heel goed samen werkt.” Het is de bedoeling dat Van Winden dit jaar ook zelf nog wat moois laat zien. “Ik ga er gewoon vanuit dat ik binnenkort weer maximaal belastbaar ben en dat het dan goed gaat komen.”

foto: Sirotti

Ambitie
“Of ik dit jaar weer in topvorm kan komen? Zeker weten. Daar twijfel ik zelf niet over”, is de Nederlander stellig. Het is echter nog te vroeg om al over een programma te praten. Het is ook even afwachten of Van Winden dit jaar een grote ronde gaat rijden. “De Tour zal geen optie zijn. Dan moet het de Vuelta worden, maar daar ga ik nu geen uitspraken over doen. Ik ga er eerst voor zorgen dat ik keihard terug knok. Ik heb er zelf heel veel vertrouwen in. Dat is ook om mij heen zo. Ik heb van de week gesprekken gehad met mijn trainer en dergelijke. We zien het gewoon zitten.”

Van Winden reed in 2012 (zijn derde jaar als prof) een goed najaar. Na de Vuelta uitgereden te hebben, eindigde hij als vijfde in Binche – Tournai – Binche. Eenzelfde notering had er ook in Parijs-Tours ingezeten, maar de onfortuinlijke Delvenaar kwam in de finale van de Franse klassieker ten val. Als hem gevraagd wordt of hij daar zijn beste niveau tot nu toe heeft behaald, twijfelt het 25-jarige talent. “Het jaar daarvoor heb ik ook een goed naseizoen gereden. Toen kwam ik terug uit Colorado en reed ik heel goed in die Canadese klassiekers. Dat was ook een goede periode. De afgelopen twee jaren ben ik redelijk constant geweest, zonder echte uitschieters. Wat dat betreft moet het er nog een keer van komen. Ik hoop dat het dit jaar gaat gebeuren.”

“De renners om mij heen zijn in ieder geval enthousiast en tevreden over mijn performance, maar voor jezelf wil je eigenlijk het uiterste eruit halen. Dan wil je toch overwinningen boeken. Dat is tot op heden nog niet gelukt.” Dit terwijl Van Winden bij zijn overgang naar de profs de ambitie uitsprak om binnen drie jaar mee te doen voor winst in een grote wedstrijd. Dankzij blessures moet die wens nog even in ijskast. “Maar die ambitie is nooit weg geweest hoor”, verzekert hij. “Als je mij wakker kreeg na de operatie was dat nog steeds mijn ambitie en dat is nu nog steeds zo. Nu is het gewoon afwachten hoe het gaat. Ik heb het afgelopen jaar ook last gehad van mijn been en daarom hebben we die operatie gedaan.”

“Dat wil ik er nog echt bij zeggen: Die operatie moest voor mij gewoon gedaan worden. Het was geen optie geweest om die operatie niet te doen. Daar sta ik nu nog steeds achter. Ik wilde gewoon een betere wielrenner worden, daarom hebben we die operatie gedaan. Nu moet blijken of die operatie ook gelukt is, maar ik heb geen spijt”, vindt Van Winden, die naar eigen zeggen bij de opleidingsploeg van Rabobank meer een klimmer was. “Nu ben ik meer ontwikkeld naar een wat explosievere renner die de korte klimmetjes aan kan en daarna kan spurten voor een mooi resultaat.” Ter illustratie van de klimmersbenen van de Blanco-renner: Hij eindigde als 20-jarig broekie als zesde in het eindklassement van de Wielerweek van Lombardije.

Dat is een lastige Italiaanse profkoers, met Di Luca, Savoldelli en Pietropolli destijds op het podium. “Dat was mooi, ja. Toen werd ik in de eerste etappe tweede. Ja, dat waren echt mooie tijden. Echt, dat was gaaf.” Zijn klimmersbenen zijn niet helemaal verdwenen. “Vooral met het klimmen heb ik veel last van mijn been gehad. Ik ga er van uit dat dat binnenkort weg is en dan gaan we weer kijken hoever we kunnen komen.” Van Winden vindt dat zijn kwaliteiten het best passen bij de Canadese klassiekers en de Amstel Gold Race. Ook wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen zijn volgens hem op zijn lijf geschreven. “Er zijn dus genoeg wedstrijden voor mij. Wat dan mijn absolute droomkoers is? De Amstel Gold Race! Die ga ik alleen dit jaar niet rijden, denk ik. Dat gaat voor volgend jaar zijn.”