foto: Sirotti

Mende, 8 maart 2012. De vijfde etappe in Parijs-Nice komt aan bovenop een lastige helling. De topklimmers lijken geen afstand te kunnen nemen van elkaar, tot op iets meer dan een kilometer van de streep Lieuwe Westra zijn aanval inzet, een kloof uitbouwt en wint. Voor het grote publiek het eerste signaal dat de Nederlander veel meer dan een tijdrit in zijn benen heeft, voor Westra zelf geen verrassing, zo vertrouwde hij toe aan WielerFlits. Later dat jaar schreef de renner van Vacansoleil-DCM nog de Ronde van Denemarken op zijn naam. 2013 moet het jaar van de bevestiging worden.

Al snel knoopte de 30-jarige Fries weer aan met een mooi resultaat in zowel het klimwerk als de tijdrit. Derde in de Ronde van de Algarve, achtste in Parijs-Nice en vijftiende in de Ronde van Romandië. Op zich zijn dit geen slechte resultaten, maar ze kunnen niet tippen aan die van het jaar daarvoor. “Ik voelde me nochtans niet minder goed dan vorig jaar”, aldus Westra. “Het klimwerk kan echter nog beter, daarom ga ik ook vaak naar mijn huis in Spanje om hierop te trainen. En dat doe ik zonder tegenzin. Bergop rijden is namelijk het liefste wat ik doe. Op dat terrein voel ik me thuis.”

Ronde van Californië
Na al die zware rittenkoersen maakte de Nederlandse tijdritkampioen een trip naar de andere kant van de Atlantische Oceaan. Westra nam er voor het eerst in zijn carrière deel aan de Ronde van Californië. “Bij aanvang van de etappekoers voelde ik me nog erg fris. Dat verraste me eigenlijk wel, want vorig jaar was ik rond deze periode al stikkapot.” In de eerste etappe toonde hij al meteen waarom hij renner geworden is. “Om te kunnen aanvallen”, vertelt Westra enthousiast. “Ik vatte de ronde dan wel aan als kopman, maar mijn benen stilhouden in de slotfase van een race zal ik nooit doen.”

foto: Sirotti

Tot zijn grote verbazing kreeg de Fries ook ruimte van zijn collega’s. Enkel Francisco Mancebo bleek in staat om aan te pikken. Samen bouwde het duo een mooie voorsprong uit. “Dat is ook een kwestie van geluk hebben”, is Westra eerlijk. “Mijn ploegmaat Juan Antonio Flecha had al enkele keren geattaqueerd, en die keer was het mijn beurt. Flecha liet het gat voor mij en Mancebo vallen.” De vlucht droeg echter verder dan verwacht, want het tweetal mocht voor de zege spurten. In de sprint was pude Mancebo geen partij voor Lieuwe Westra, die ook meteen de eerste leider werd.

Zo snel als hij de leiderstrui in handen kreeg, moest de Nederlander die ook weer afstaan. In etappe twee verloor Westra maar liefst tien minuten ten opzichte van winnaar Janier Acevedo. “Een grote verrassing was dat niet voor mij. De warmte maakte het gewoon ondoenbaar om voluit te gaan. Een Colombiaan als Acevedo is zulke temperaturen gewend. Ik train gewoonlijk in Spanje, waar de temperatuur kan oplopen tot 25 graden Celsius, maar dit was bijna het dubbele.” Het belette de strijdlustige renner van Vacansoleil-DCM echter niet om nog een mooi vervolg aan de ronde te breien.

Aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen. Dat was wat Westra in de daaropvolgende dagen deed onder de brandende zon. Echter zonder enig resultaat. De zesde etappe was al op voorhand hét grote doel van de Fries: een heuvelachtige tijdrit. In de daguitslag moest hij enkel Tejay van Garderen laten voorgaan – wat geen schande is-, maar volgens Westra zelf zat de zege er die dag in. “Onderaan de slotklim had ik nog vijf seconden voorsprong op Van Garderen, tot ik op de helling technische problemen kreeg met mijn gloednieuwe fiets. Dat maakte het verschil tussen winst en verlies.”

Seizoensvervolg
Met een eerste en derde plaats in de ritten, en een top 20-plek in het eindklassement kan de 30-jarige renner terugblikken op een geslaagde Ronde van Californië. De klimkwaliteiten van de Nederlander bleken dan toch niet weg. Volgens sommige volgers zou hij zich ooit op het klimvlak moeten testen in een grote ronde. Westra zelf is hier nog niet klaar voor. “Op termijn wil ik het misschien wel eens proberen, maar ik ben ook geen supertalent als Peter Sagan, die alles kan.” In de nabije toekomst doet zich al een kans voor. Eind juni gaat de Fries immers van start in de Tour de France.

foto: Sirotti

“Een goed eindklassement rijden zal waarschijnlijk niet lukken, maar ik sta wel als mede-kopman aan de start”, verrast Westra, die op gelijke hoogte met Thomas De Gendt en Wout Poels de Franse wielerronde aanvat. “Het feit dat we met drie kopmannen vertrekken, hoeft niet per se een nadeel te zijn. In de eerste week kan veel gebeuren. Wie die het beste doorkomt, spelen we uit.” De tijdrijder mikt daarnaast op ritwinst. Dit door middel van een lange ontsnapping. “Ik weet al langer dat het geen sinecure is om mee te schuiven in zo’n vlucht. Daarvoor heb je geluk nodig, maar dat dwing je af.”

Alvorens naar de Tour af te zakken, rijdt Westra nog het Criterium du Dauphiné, Ster ZLM Toer en het Nederlands kampioenschap tijdrijden. Voor die laatste wedstrijd is ‘Ut Beest’ erg gemotiveerd om zichzelf op te volgen, al is de concurrentie dit jaar niet min. “Er zijn veel geïnteresseerden in de titel, daarom wordt het niet gemakkelijk. Stel dat ik het NK in België zou betwisten, dan waren er naast mij slechts drie andere kanshebbers. Hier ligt dat helemaal anders.” Hij geeft te kennen vooral schrik te hebben van de jongere garde. “Vooral Kelderman en Dumoulin maakten al indruk op mij”, aldus de Fries.

Ook op internationaal vlak behoort de renner van Vacansoleil-DCM nu tot de beteren, echter wist hij één renner nog niet te verslaan. “Tony Martin”, zucht Westra. “Als je ziet welke verzetten hij rond krijgt, dat is ongelooflijk. Maar misschien heeft hij nu al zijn top bereikt, en moet ik nog écht doorbreken. Dan is hij nog niet klaar met mij.” De Nederlander sluit dan ook niet uit hij ooit dichter bij de wereldtrui zal komen dan zijn achtste plaats in 2011. “De kans is reëel, en ik hoop er op. Ik sluit zelfs niet uit dat ik ooit in mijn carrière – als écht alles meezit – de wereldtitel zal kunnen grijpen.”