Nico Dick

• zaterdag 4 juni 2022 om 06:30

Interview Jelle Wallays wordt al een poos achtervolgd door tegenslag, maar ziet licht aan het eind van de tunnel. Alle ellende van de voorbije jaren zette de 33-jarige West-Vlaming wel met de voeten op de grond. “Mijn grote doel in deze tweede helft van het seizoen? Eens een periode kunnen koersen zonder tegenslag of pijn. Want mentaal is dit amper vol te houden.”

Het was in maart dit jaar dat Wallays ten val kwam tijdens de Minerva Classic Brugge-De Panne. Hij brak er een rib, maar daar kwam hij pas later achter. Zowel in de E3 Saxo Bank Classic, Gent-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen als de Ronde van Vlaanderen ging hij nog van start, logischerwijze zonder resultaat.

Pas nadien nam hij echt rust om de intussen aan het licht gekomen breuk te laten herstellen. “Het betrof de bovenste rib, dichtbij de longen en achter de schouder. Daardoor kon ik nooit normaal ademen. Dat was het grootste probleem”, legt hij ons uit. Pas twee weken geleden kon Wallays de competitie hervatten in Rund um Köln.

Geen Tour, wel Vuelta
“Daarvoor heb ik wel een drietal weken getraind op het Spaanse vasteland, met Calpe als uitvalsbasis. Ook nu las ik nog veel duurtrainingen in, met als doel deze juni-maand opnieuw in orde te zijn. De Ronde van Frankrijk is geen optie. Ik mik dit najaar – in overleg met de ploeg – op de Ronde van Polen en de Vuelta.”

Jelle Wallays in actie tijdens Gent-Wevelgem, mét gebroken rib – foto: Cor Vos

Deze maand werkt Wallays een Vlaams programma af. “Heistse Pijl, Brussels Cycling, Dwars door het Hageland en de Elfstedenronde. Vier semiklassiekers op een negental dagen. Deelname van onze ploeg aan de Baloise Belgium Tour is nog onzeker. Omdat ook Halle-Ingooigem is weggevallen, zou er tussen de Elfstedenronde en het BK nog twee weken zonder competitie kunnen volgen.”

Wallays beseft dat zijn resultaten de voorbije twee en een half jaar niet waren wat ze moesten zijn. Zijn laatste zege dateert van oktober 2019, toen hij Parijs-Tours won. “Maar wat wil je?”, zucht hij. “Telkens ik een doel vooropstel, ken ik pech of kamp ik met een blessure. Ik heb het onlangs al gezegd: ik zal blij zijn als ik eens een periode zonder tegenslag of pijn kan koersen. Alleen dat zal mij rust geven in het hoofd. Want mentaal is het de voorbije jaren bijzonder zwaar geweest. Op dat vlak word ik telkens weer onderuitgehaald.”

Veel operaties na val in San Juan
“Begin 2019 viel ik op mijn hoofd in de Ronde van San Juan. De operaties volgden elkaar in sneltempo op. Tot vorig jaar in juni zelfs. Begin 2021 kwam ik al later in competitie omdat Cofidis, toen mijn nieuwe ploeg, extra hartcontroles uitvoerde. Vorig jaar reed ik dan de Tour de France, maar na de Tour volgden dan toch nog drie operaties in mijn gezicht, welke gepaard gingen met bijzonder veel pijn, waardoor ik ik mijn seizoen opnieuw vroegtijdig beëindigde. Ik kende nu wel een goede winter, maar werd dit voorjaar dus opnieuw afgeremd door die val in De Panne. Hopelijk zijn we nu vertrokken voor een paar mooie jaren.”

Jelle Wallays in Koksijde – foto: Cor Vos

Gelukkig behield Cofidis intussen het vertrouwen in de West-Vlaming. “Ik heb mijn contract inderdaad kunnen verlengen tot eind 2023. Daarom ook laat de ploegleiding me Polen-Vuelta doen, met als doel tegen volgend voorjaar opnieuw mijn beste niveau te halen. Ik hoop van harte dat dat lukt.”

Intussen is ook het Franse team nog in de degradatiestrijd verwikkeld. En dat merkt Wallays ook. “Onze situatie is niet zo slecht. Maar uiteraard is de ploeg daar mee bezig, hé. Daarom sprinten we telkens met twee man.” En dat werd vorige zondag in de Marcel Kint Classic nog maar eens bevestigd met een vijfde plek voor Piet Allegaert en een tiende voor Axel Zingle.