Opinie “De hele wereld weet na de eerste etappe weer dat de Tour de France van een totaal ander kaliber is dan alle andere wedstrijden. Twee ongekend grote, massale valpartijen ontsierden de openingsrit. Eigenlijk was dit scenario te verwachten. De stress die in het peloton heerst, zeker met zo’n moeilijke aankomst op een bergje van derde categorie, vind je in geen enkele andere koers. En de wegen in Bretagne zijn nu eenmaal niet gemaakt voor zoveel volk dat breed in een peloton door de niet al te brede ‘route nationals’ dendert.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Ik kan het me nog herinneren uit mijn jaren als renner. In de Tour jaagt iedereen elkaar enorm op. Al in de neutralisatie voel je dat iedereen extreem gespannen is en daar zitten velen al te duwen om harder dan 40 kilometer per uur te rijden. In de finale waar beide valpartijen plaats vonden, lijkt het peloton kalm gegroepeerd te rijden, maar ligt de snelheid wel ruim boven de vijftig kilometer per uur.

Vroeger waren het slechts een paar ploegen die bij deze snelheden het tempo in het peloton bepaalden. Tegenwoordig zijn er in de Tour geen slechte renners meer en ligt het niveau in de breedte bij alle ploegen een stuk hoger. Doordat elk team als een blok gegroepeerd wil rijden, wordt het nog meer dringen, duwen en stressen.

foto: Cor Vos

Explosieve renners
Voor deze openingsrit had ik al gewaarschuwd dat de slotklim de Côte de la Fosse aux Loups veel lastiger zou zijn dan ik in menig voorbeschouwing las. Ik wist dat maar weinig mannen deze klim goed zouden aankunnen en dat dit ook voor explosieve renners als Mathieu van der Poel en Wout van Aert geen makkelijke opdracht was.

Van der Poel zat in de aanloop naar de klim helemaal verkeerd. Wil je meespelen voor de zege dan moet je direct goed gepositioneerd zitten en niet nog tientallen posities goed maken. Ik vreesde dat hij de etappe voor de klim al verloren had, maar hij verraste me door op het steile stuk toch nog tot in vijfde positie te komen. Al heeft hij door die move zeker essentiële krachten verloren. Achteraf gaf hij aan niet de benen te hebben. Daar geloof ik hem in. Als ik zie hoe Michael Matthews tweede wordt, dan had een goede Van der Poel zeker ook voor die plek kunnen sprinten. Of hij Julian Alaphilippe had aangekund, dat betwijfel ik.

Alaphilippe heeft als Franse wereldkampioen in de openingsrit van deze Tour een zeldzaam knap nummer opgevoerd. Niet alleen zijn krachtige demarrage was indrukwekkend. Zeker ook hoe hij in de laatste 1,4 kilometer, waar de weg iets minder steil omhoog liep, standhield was héél indrukwekkend. Zoals ik het ook heel knap vond hoe zijn ploegmaten van Deceuninck-Quick-Step hem wisten af te zetten voor de klim. Op het moment dat Dries Devenyns hem lanceert, zitten alle andere toppers ook al aan hun tweede of derde adem.

De beslissende move van Julian Alaphilippe. foto: Cor Vos

Teleurstelling
Op vijf meter van de feestvreugde rondom Alaphilippe zagen we de enorme teleurstelling bij Van der Poel. Hij had zich zoveel voorgesteld van zijn Tour-debuut. En zeker met de schitterende retro Mercier-truitjes, ter ere van zijn grootvader Raymond Poulidor had hij graag willen schitteren. Met de ritzege had hij ook de gele trui kunnen pakken, dat belangrijke maillot-jaune dat ‘Poupou’ in zijn succesvolle carrière nooit heeft weten te dragen.

Die gele trui wordt voor Van der Poel nu een vrijwel onmogelijke missie. De kloof die Alaphilippe heeft geslagen is voor de directe concurrenten de komende dagen richting de tijdrit van woensdag moeilijk te overbruggen.

Toch moet Van der Poel snel over deze teleurstelling heen stappen. Deze aankomst was niet echt ideaal voor hem. De Mûr-de-Bretagne waar zondag de finishlijn is getrokken is veel beter voor hem. De ‘Mûr’ is ook een echte muur, korter en veel beter voor explosieve renners. Je zag heel duidelijk dat op het moeilijkste deel van de klim naar Landerneau achter Alaphilippe mannen als Pierre Latour en daarachter Tadej Pogacar en Primoz Roglic zich de besten toonden. Van der Poel en Van Aert moesten daar toch belangrijk terrein prijsgeven. Dat kenmerkt de zwaarte van deze slotklim.

Movistar verliezer
In het klassement verliezen sommige kopmannen door de chaos van de valpartijen al enkele minuten. Bij INEOS Grenadiers geven Richie Porte (2’26) en Tao Geoghegan Hart (5’43) terrein. Movistar is de grote verliezer doordat Miguel-Angel Lopez (1’59) en Alejandro Valverde (5’43) achterstand opliepen. Terwijl Jumbo-Visma hun reservekopman Steven Kruijswijk 1’59 zag prijsgeven. Natuurlijk is dat kostbare tijd, maar in het klassement moet je nooit te vroeg conclusies trekken. Dit is pas de eerste rit en we hebben vandaag gezien welk slagveld de Tour soms kan zijn.

Voor iedereen is nu wel duidelijk dat Julian Alaphilippe in absolute topvorm is. En we hebben in de Tour van 2019 gezien dat je hem niet te veel tijd moet geven. Twee jaar geleden kon hij de gele trui tot de laatste bergrit om zijn schouders houden. Het parcours van deze Tour is niet heel zwaar. Het aantal bergritten met aankomst bergop is beperkt. Er zijn diverse bergritten met een finish in het dal en we weten dat ‘Juju’ een van de betere dalers is. Ook komen we nauwelijks boven de 2000 meter. De hoogste klim is de Porte d’Envalira in Andorra met 2401 meter maar dit is op zich geen lastige beklimming.

Tijdritten
Twee jaar geleden won Alaphilppe ook de tijdrit in Pau. Ditmaal zijn de 58 tijdritkilometers redelijk bepalend, maar het zijn twee vlakke tijdritten waar de wereldkampioen normaal minder goed presteert. Al zal hij zijn tijdverlies tegen de klok wel kunnen beperken.

Julian Alaphilippe maakt grote indruk. foto: Cor Vos

De eerste dag heeft de Tour nog meer open gemaakt dan hij met een groot aantal topfavorieten al was. Alaphilippe maakte de meeste indruk, maar Pogacar en Roglic bewezen direct dat zij allebei de grootste favorieten voor de eindzege zijn. Al viel het ook op dat beide Sloven op de Fosse aux Loups wel héél veel oog voor elkaar hebben. En dat kan weer kansen voor de concurrentie bieden…”