Johan Price-Pejtersen kroonde zich vandaag tijdens het WK in Vlaanderen tot wereldkampioen in het tijdrijden bij de beloften. Daarmee trad de Deense renner van Uno-X in de voetsporen van zijn landgenoten Mads Würtz Schmidt en Mikkel Bjerg, die in de afgelopen zes jaar ook de regenboog veroverden in de categorie voor renners tot 23 jaar.

Price-Pejtersen, die als laatste mocht starten, klokte de derde splittijd aan het eerste tussenpunt. Daarna voerde hij het tempo op en boog hij zijn achterstand stelselmatig om in een voorsprong. “Op het afgelopen EK had ik mezelf een beetje opgeblazen, dus ik dacht dat het beter was om gecontroleerd te beginnen. Daardoor lag ik wat achter bij het eerste tussenpunt. Ik had echter het voordeel om als laatste te starten, en zo ik kon zien waar mijn inspanningen me zouden brengen ten opzichte van mijn splittijden.”

“Aan het eerste tussenpunt had ik de derde tijd, maar zat ik niet ver van de snelste tijd. Naar het tweede tussenpunt ben ik gaan versnellen, en uiteindelijk heb ik alles gegeven tot aan de finish”, blikte de Deense renner terug op zijn winnende rit. Anderhalve week na zijn Europese titel werd hij ook wereldkampioen.

Schaduw
Met zijn wereldtitel volgt Price-Pejtersen zijn landgenoten Mads Würtz Schmidt, in 2015 de beste tijdrijder bij de beloften, en Mikkel Bjerg (2017, 2018 en 2019) op. “Voor mij voelt het als een hele opluchting. De afgelopen jaren stond ik in de schaduw van Mikkel. Hij was niet alleen beter, maar ook ouder dan ik. Ik kon hem soms verslaan, maar uiteindelijk was hij op het WK altijd de beste. Nu had ik een clear shot zonder hem. Ik ben heel blij dat ik mijn tempo kon rijden en de titel kon pakken.”

Ook het tragische overlijden van Chris Anker Sörensen maakte de tijdrit extra beladen voor de jonge Deen. “Het is deels de druk en deels het tragisch verlies van Chris Anker Sörensen”, tekende Het Nieuwsblad op. “Het plaatst alles in perspectief en zorgde voor een donkere mist in het team. Ik moest om deze tijdrit te winnen die emoties op afstand proberen houden, waardoor dit alles nu naar buiten komt.”

“Ik kende Chris Anker niet persoonlijk, maar hij betekende veel voor het wielrennen in het land. Ook niet-wielerliefhebbers kennen hem. Hij is een grappenmaker en werd geliefd door het Deense publiek. Hij stond altijd voor doorduwen en vechten. Eén van de mooiste herinneringen die ik heb, is zijn winst in het klassement voor de strijdlust van de Tour. Het toonde zijn vechtlust en doorzettingsvermogen.”