Interview Een ontspannen Julian Alaphilippe tijdens de obligate persconferentie na zijn zege in de Brabantse Pijl, gisteren. “Zo reed ik ook rond”, vertelde hij. “Ik wilde me amuseren. Aanvallend koersen, zonder veel te rekenen. De overwinning is een mooie bonus en veegt de ontgoocheling na Luik-Bastenaken-Luik deels weg. Dat ik nu favoriet ben in de Ronde van Vlaanderen? In geen geval!”

“Of ik hier ben gestart met revanchegevoelens? Nee. Ik was naar hier gekomen met de ambitie om me te amuseren”, begon de wereldkampioen. “Om te koersen zonder druk en stress. Zonder te rekenen. Natuurlijk wilde ik het goed doen, dat wil ik altijd. Luik-Bastenaken-Luik was immers op een ontgoocheling uitgedraaid. Ik heb wat tijd nodig gehad om het te verwerken. Deze Brabantse Pijl was de ideale gelegenheid om het helemaal achter mij te laten.”

Het speerpunt van Deceuninck-Quick-Step voelde zich niet te beroerd om nog een keer terug te komen op zijn manoeuvres in de laatste hectometers van Luik-Bastenaken-Luik. “Ik ben twee keer in de fout gegaan. Eerst toen ik vanaf de zijkant veel te snel naar het midden van de weg instuurde en daardoor Hirschi hinderde. Maar op het moment zelf heb ik dat nooit beseft.”

Een beetje spanning…
“Nee, dat had niets met de druk van de regenboogtrui te maken. Het was gewoon mijn fout en daarom stond ik er ook op me onmiddellijk te excuseren. Ik zat er echt mee verveeld, want ik ben normaal niet zo. Ik heb de declassering ook zonder morren aanvaard. De tweede fout was dat ik mijn armen te vroeg in de hoogte stak. Maar eigenlijk maakte dat al niets meer uit, want ik werd toch teruggezet naar de vijfde plaats.”

Opmerkelijk, ook in Overijse stak Alaphilippe de handen best vroeg in de lucht. “Ik moet toegeven dat ik toch tevreden was dat streep snel dichter kwam”, lachte hij. “Maar euh… Een beetje spanning kan geen kwaad, toch? Zo vervelen de mensen zich niet. Maar Mathieu kwam inderdaad nog sterk opzetten.”

De handen gingen opnieuw vroeg de lucht in – foto: Cor Vos © 2020

Over het wedstrijdverhaal zelf was de Franse springveer kort. “Zoals ik al zei: ik wilde me amuseren. Genieten van die mooie trui. Ik heb koers gemaakt, samen met een sterke Mathieu van der Poel. Ik denk dat we elkaar waard waren. Pas op de top van de laatste helling heb ik aan de overwinning gedacht. Een goede plaatsing was belangrijk. Rekening houdend met de wind. Ik ben blij dat ik het heb kunnen afmaken.”

Doelen behaald
Gent-Wevelgem van zondag staat niet op zijn programma. Toch blijft Alaphilippe de komende anderhalve week in België, samen met vriendin Marion Rousse. “Ik ga nu eerst even recupereren. Daarna staan nog twee verkenningen van de Ronde van Vlaanderen gepland. Ik kijk er ongeduldig naar uit. Maar voor alle duidelijkheid, ook voor de Ronde is er geen sprake van druk of stress. Ik ben zeker geen favoriet.”

Dat hij nochtans in topvorm verkeert, dringen we wat aan. “Ja, ik ben in vorm. Maar dit wordt mijn debuut in de Ronde van Vlaanderen. Het is al een uitdaging voor renners die die koers vijf, zes keer gereden hebben om te proberen winnen. Nee, ik zie het als een ontdekking. Maar ik ben niet de renner binnen Deceuninck-Quick-Step die dit moet winnen. Ik zal de ploegmaats wel zoveel mogelijk bijstaan. Mijn doelen heb ik dit seizoen overigens allemaal behaald.”

‘Gouden ploegmaat’ Dries Devenyns

Tot slot stak Alaphilippe de loftrompet over ploegmaat Dries Devenyns. “Hoe belangrijk Dries is? Dries is essentieel. Een uitzonderlijke renner, een gouden ploegmaat. Nee, ik zeg dat niet omdat het mijn vriend is. Maar het werk dat hij verzet onderweg, zijn positionering, zijn kalmte. Hij is altijd rustig én hij is altijd op niveau. Je kan er op bouwen.”

Dat dat wellicht ook wel wat evenwicht brengt, de kalme Dries Devenyns in combinatie met de immer nerveuze Julian Alaphilippe, werpt een collega nog op. “Nerveus? Ik? Ik ben niet nerveus hoor, ik ben gewoon zo… (lacht). We hebben toch elk ons karakter?”

Cor Vos © 2020