Niels Bastiaens

• donderdag 9 november 2023 om 19:30

Interview Jurgen Mettepenningen heeft deze week twee verschillende petten op. De Oost-Vlaming is de drijvende kracht achter de Wereldbeker in Dendermonde, maar mocht als ploegmanager van Pauwels Sauzen-Bingoal ook de Europese titel van Michael Vanthourenhout vieren. Het is soms schipperen tussen de verschillende belangen, maar één zaak typeert zijn relaas: Mettepenningen wil blijven bouwen aan de toekomst van de cross.

Zo goed als zijn ploeg de afgelopen jaren boerde – met Eli Iserbyt, Michael Vanthourenhout en eerder ook Laurens Sweeck als exponenten – zo veel pech had Mettepenningen met de cross in Dendermonde. Niet dat de Oost-Vlaming zelf ook maar enige schuld trof. De coronapandemie verplichtte hem ertoe om zijn eerste twee edities zonder publiek te organiseren. Op de koop toe kwam ook de storm Bella lelijk huishouden bij het debuut van de cross. Mettepenningen besloot in 2022 dan maar geen risico’s te nemen en bleef een jaar aan de kant, om vanaf nu, voor het eerst mét publiek, te organiseren in Dendermonde.

“Als ik het alleen maar voor het geld zou doen, dan had ik die eerste twee edities gewoon afgelast. Maar je zat toen in een periode dat de renners verlangden naar competitie, dus heb ik – in het belang van de sport en uit liefde voor de cross – toch de handdoek niet in de ring gegooid. Het waren financieel niet de gemakkelijkste jaren, maar hopelijk geeft het publiek zondag het signaal dat er voldoende animo is voor onze cross”, zegt Mettepenningen.

Al kwam jullie manche ook nu niet al te positief in het nieuws. Want één van de smaakmakers van de eerste crossmaand, Thibau Nys, zal er deze zondag niet bij zijn.
“De Wereldbeker zou het meest prestigieuze klassement moeten zijn. Zou, hé. Maar blijkbaar denkt niet iedereen daar hetzelfde over, wat ik oprecht jammer vind. Voor mij, als organisator, is het juist een grote eer om deel uit te maken van het klassement dat een niveau hoger staat dan de andere crossen. Ook als ploegmanager zie ik het op die manier. We bekijken de kalender in de eerste plaats in functie van de Wereldbeker, pas daarna overleggen we welke crossen daarrond gepland kunnen worden. Nog niet iedereen is mee in dat verhaal.”

Volgens veldritcoördinator Peter Van den Abeele is er zelfs wat paniek bij de UCI. Ook Lars van der Haar gaat zijn leidersplaats niet verdedigen. “Als de Wereldbeker als een speeltje wordt gezien, dan zitten we met een probleem”, zegt Van den Abeele.
“Ik ben het honderd procent met Peter eens. Dat Wout van Aert en Mathieu van der Poel niet meerijden, dat weet je als organisator al op voorhand als je in deze periode van het jaar organiseert. Maar je hoopt toch te kunnen rekenen op de renners die beschikbaar zijn op dat moment. Dan zie je dat een belangrijke renner als Thibau de zaterdagwedstrijd van de Superprestige verkiest boven een wereldbekermanche… In dat opzicht vind ik de zorgen van de UCI heel normaal. Zulke beslissingen ondermijnen het statuut van de Wereldbeker volledig.”

Iserbyt vs. Baloise Trek Lions: dat beeld zagen we al vaak dit jaar – foto: Cor Vos

Misschien is de UCI te ambitieus geweest, door veertien crossen in de Wereldbeker te stallen. Van den Abeele suggereerde om vanaf volgend jaar voor een meer gebalde Wereldbeker te gaan, vanaf begin december.
“Het hangt er vanaf waar ze met de Wereldbeker naartoe willen, hé. Als de UCI van de Wereldbeker hét Champions League-klassement wil maken, dan lijkt het mij geen slecht idee om het klassement pas wat later in het seizoen te laten beginnen. Een gebalde Wereldbeker in december en januari: waarom niet, hé? Opeens lijkt iedereen wakker geschoten. Het is aan de UCI en Flanders Classics om die problemen op te lossen, maar het is duidelijk dat er iéts moet gebeuren.”

Spreekt u dan niet tegen uw eigen winkel? Om het cru te stellen: de kans dat een renner van Pauwels Sauzen-Bingoal de Wereldbeker wint mét Wout van Aert en Mathieu van der Poel in alle manches aan de start, lijkt een onbegonnen zaak.
“Oké, maar ik beantwoord de vraag nu als organisator, hé. Puur sportief zou ik uiteraard liever in de situatie zitten dat we al drie of vier wereldbekermanches hebben gereden, voor Van Aert en Van der Poel het veld induiken. We zouden de Wereldbeker al binnen kunnen hebben, maar dat is niet hoe de sport werkt…”

Hoezo?
“Je moet de verschillende kanten van de medaille durven bekijken. Een wereldbekermanche organiseren kost nu eenmaal geld. Véél geld. Waarom zou je dat nog willen investeren, als de sterren waar het publiek hard naar uitkijkt toch niet afkomen? Financieel wordt dat een heel moeilijk verhaal. Daar moeten we niet flauw over doen. Je kan de kosten voor organisatoren van Wereldbeker-wedstrijden alleen maar leefbaar houden door alles in december en januari te organiseren. De tijdspanne van de Wereldbeker is dan een pak korter, maar je mag wel álle toppers aan de start verwachten.”

Ideaal voor de organisatoren van Wereldbeker-wedstrijden, maar wat dan met degene die daarbuiten vallen? Zij dreigen helemaal gedegradeerd te worden tot tweederangskoersen.
“Dat denk ik juist niet. Stel dat we het in de toekomst bij een tiental wereldbekermanches houden, dan is er nog genoeg ruimte om de andere crossen te laten excelleren. In oktober, november en februari zal alles rond die klassementen draaien. Je vermijdt ook overkill. Acht manches in de Superprestige, acht in de X2O Trofee en tien in de Wereldbeker: als je die allemaal rijdt, dan zit je nog maar aan 26 wedstrijden. Perfect te combineren, toch? Natuurlijk zal het een enorm lastige puzzel zijn om te leggen, die voor controverse bij sommige organisatoren zal zorgen. Maar je moet naar het grotere plaatje kijken, en dan merk je dat het verschil tussen Wereldbeker-crossen en de rest, nog te klein is.”

De Europese titel is al binnen voor Mettepenningen – foto: Cor Vos

Om dan toch over te schakelen naar uw andere functie: Pauwels Sauzen-Bingoal won nog geen manche in de Wereldbeker, wél het EK. Is jullie eerste crossmaand geslaagd?
“Ik vind het een supermooi seizoensbegin. Eli heeft de twee eerste manches van de Superprestige gewonnen. Dankzij Michael staat ook het EK, voor veel renners toch hét doel van het eerste deel van het seizoen, op ons palmares. Zonder pech weet ik niet of Eli in Beringen zou hebben verloren. Feit is: veel beter kan je als ploeg niet beginnen.”

Was het niet schrikken dat Thibau Nys de debatten plots kwam ontregelen? Die eerste weken van het seizoen waren de voorbije jaren steevast voor jullie.
“Helemaal niet. Ik juich de progressie van Thibau alleen maar toe. Kijk, wij zijn als ploeg de voorbije jaren enorm verwend geweest. We wonnen – ik ga niet zeggen overal – maar wel bijna overal en best vaak. Soms met veel voorsprong. Voor de ploeg was dat fantastisch, maar voor de spanning en de beleving van de cross was dat een mindere zaak. Nu zie je dat er nieuwe jongens aan het opkomen zijn, die ook nog eens verdeeld zijn over verschillende ploegen. Dat maakt de cross alleen maar spannender, leuker en interessanter. Waarom zou ik dat niet toejuichen?”

Omdat ze concurrenten van uw ploeg zijn?
“Natuurlijk zal de aanwezigheid van de ‘nieuwe’ toppers ten koste gaan van overwinningen van Pauwels Sauzen-Bingoal, maar dat is nu eenmaal sport. We zijn allemaal gebaat bij verschillende winnaars, en bij koersen die heel diep in de finale beslist worden na intense duels. Ik vermoed dat de kijkcijfers dat zullen bevestigen.”

Is winnen dan van ondergeschikt belang voor Pauwels Sauzen-Bingoal?
“Helemaal niet. Ik kijk gewoon verder dan mijn ploeg alleen. Zolang we mee blijven spelen en regelmatig onze crossen winnen, ben ik een gelukkige manager. En dat doen we op dit moment nog altijd.”

Zei Eric Braes, ploegleider van Baloise Trek Lions: “Wij hebben de rol van Pauwels Sauzen-Bingoal overgenomen en zijn de meest dominante ploeg.” De voorbije jaren wonnen jullie vaker dankzij knap ploegenspel van Eli en Michael, nu blinkt de ploeg van Sven Nys juist daarin uit. Dat kan u toch niet ontgaan zijn?
“Om eerlijk te zijn: met de titel van meest dominante ploeg zijn wij niet bezig. Iedereen moet zijn eigen rekening maken, en die van ons is meer dan oké. Wat het ploegenspel betreft: daar wordt veel over gezegd en geschreven, maar als ik de commentaren van de renners hoor, verlopen die zaken meestal zonder dat er echt afspraken over zijn gemaakt. Dat is bij Baloise Trek Lions niet anders. Uiteraard zijn je kansen groter als je meer renners in de finale komt, maar echt evident is het niet om op regelmatige basis iets voor elkaar te betekenen. Zeker op de echt lastige omlopen, zoals komend weekend in Dendermonde (lacht).”

Ook Iserbyt mocht al juichen – foto: Cor Vos

Gaat dat beeld de komende weken veranderen? Eli Iserbyt stond er soms alleen voor, maar Michael Vanthourenhout kon verzachtende omstandigheden inroepen.
“Michael was voor de Amerikaanse wereldbekermanche al niet slecht. Daarna is hij wat teruggevallen door ziekte, waardoor hij inderdaad wat minder in beeld is geweest. Maar wat we niet mogen vergeten: zijn grote doel lag sowieso pas in Pontchâteau. Daar zagen we weer de Michael die vorig jaar een heel seizoen lang grote koersen kon winnen. Nu is hij volledig terug, en willen we een front vormen met Eli en Michael. Het is zaak om nog zo veel mogelijk te winnen, want als Van der Poel en Van Aert meedoen, zal het gedaan zijn.”

De populariteit van Thibau Nys is wel immens. Dreigt Eli niet als een antiheld te worden gezien ten opzichte van Nys? Uw voormalige kopman, Klaas Vantornout, moest daar in het verleden mee afrekenen ten opzichte van vader Nys. In Maasmechelen hoorden we al boegeroep aan het adres van Iserbyt.
“Je hebt altijd mensen die boe roepen, maar dan stel ik mij de vraag: wat is het nut? Je kan supporteren voor iemand, maar verlaag je alstublieft toch niet tot supporteren tégen een andere partij. Ik denk dat het al bij al nog meevalt. De supporters van Nys zullen zich niet verlagen om andere renners uit te schelden. Er kan onderling soms wat frictie zijn, wat strijd en concurrentie, en daar is niets verkeerd mee. Maar uiteindelijk moeten we beseffen dat we aan hetzelfde doel werken, dat ga je zeker niet creëren door iemand uit te schelden.”

De crosswereld is ten slotte maar een kleine wereld.
“En eentje waarin we elkaar hard nodig hebben. Zowel sponsors, renners, ploegen, organisatoren en publiek. Allemaal willen we toch dat de cross haar populariteit kan behouden? Het is fantastisch om te zien dat het publiek overal op post was en we overal mooie strijd zagen. Er waren voordien een aantal moeilijke jaren voor de sport, maar dat had ook veel met corona te maken. Nu denk ik dat het veldrijden opnieuw vertrokken is voor mooie succesjaren.”