29 jaar is hij pas en ooit werd hem een grote toekomst voorspeld, maar Kevin Seeldraeyers vreest serieus voor een vroegtijdig einde van zijn carrière. De Belg zag zijn contract bij Torku-Sekerspor niet verlengd worden en schat de kans dat hij nog een ploeg vindt op tien procent. “Voor 10 plaatsen hadden ze meer dan 100 aanvragen gehad.”

“Het was zeer moeilijk om me dit jaar in de kijker te rijden”, vertelt de voormalig Quick-Step en Astana-coureur aan Belga. “Ons programma was beperkt, samen met de ploeg moest ik me tonen in de Ronde van Turkije, maar door pech draaide het daar anders uit. Dat is jammer. Ik krijg geen contractverlening bij mijn team. Ze doen geen beroep meer op buitenlanders.” Seeldraeyers weet zelf ook dat de tijd begint te dringen. “Er zijn nog heel veel renners op zoek naar een ploeg voor volgend jaar. Mijn manager heeft bijvoorbeeld geïnformeerd bij Team Marseille 13 KTM. Daar zijn nog 10 plaatsen en ze hadden al meer dan 100 aanvragen gehad. Dan weet je het wel.”

Ziekte en pech
“Zelf contacteer ik ook soms enkele ploegen, maar het wordt niet gemakkelijk. Ik had al contact met Hilaire (Van Der Schueren) van Wanty, maar ook daar zijn de plaatsen beperkt. Ik ben een klimmer, geen type renner dat in het voorjaar goed voor de dag komt of snel is in de sprint. Dat is in die kleinere ploegen een nadeel.” Een 13e plaats in de Giro van 2009 getuigt daarvan. Het bleek echter lastig dat te herhalen. “Ik ben in het verleden vaak ziek geweest, maar dat probleem is intussen van de baan. Dit jaar was ik slechts één keer ziek. Afgelopen zomer is ook inspanningsastma bij me vastgesteld. Daar word ik nu voor geholpen. Ik ben gezond, ik voel me goed, ik kan er nog een paar jaar tegenaan.”

Pech is de klimmer uit Boom ook niet vreemd. “De bondscoach had me gevraagd om deel te nemen aan het test-event in Rio, maar jammer genoeg brak ik enkele dagen daarvoor op training mijn pols. Weg was mijn kans. Niemand kent me nog, terwijl ik echt wel een renner ben die van dienst kan zijn in een ploeg. Ik ben iemand die zich 200 procent kan inzetten voor een kopman, zelf geloof ik te weinig in mijn eigen kansen, ik cijfer me liever weg. Ik kan een goede knecht zijn.”

10 procent kans
“Ik vreesde vorig jaar al voor het einde van mijn carrière en nu nog meer. Ik train nog wel goed, leef voor mijn sport, maar mentaal is het moeilijk om dragen. Ik hoop nog op een nieuwe ploeg, maar acht de kans klein: 10 procent misschien. Ik weet dat er renners zijn die gratis rondrijden, zich een jaar willen tonen en dan hopen op een profcontract, maar zo ver wil ik niet gaan. Daar schiet je niets mee op. Ik heb daar mijn bedenkingen bij. Ik weet nog niet wat ik wil doen als ik renner af ben. Daar heb ik nog niet aan gedacht, maar misschien moet ik dat stilaan eens beginnen doen.”