Eind augustus beëindigde Marcel Kittel zijn loopbaan als profwielrenner. De voormalige sprintkoning heeft nog altijd geen spijt van zijn beslissing, zo blijkt uit een interview met Cyclingnews. “Het is mooi om nog steeds een connectie te hebben met de sport, maar ik mis het niet.”

Heel even keerde Kittel tijdens het ASO-criterium te Saitama terug in de wielerbubbel. In Japan praatte hij voor het eerst met de wielermedia sinds hij heeft besloten de fiets aan de wilgen te hangen. “Ik houd van alles wat er nu gaande is, wat meer aspecten heeft dan alleen maar gefocust zijn op trainingen, wedstrijden en de vraag ‘waar ga ik nu heen’. Atleten die een lange sportcarrière hebben kennen enkel dat leven, maar dat is niet de realiteit.”

In zijn leven na de koers is de 31-jarige Duitser aan het studeren geslagen. Aan de universiteit van Konstanz studeert hij economie. Daarnaast is zijn levensgezel Tess von Piekartz in verwachting van een kind. Veel groter kan het contrast niet zijn. “Het is mooi om nog steeds een connectie te hebben met de sport, maar ik mis het niet. Als wielerprof zat ik in een strenge organisatie. Nu ben ik vrij. Ik houd er persoonlijk van om mijn eigen beslissingen te kunnen nemen en dingen kies die ik leuk vind in plaats van onderdeel uit te maken een strikte omgeving.”

“Ik vind het fijn dat alle verwachtingen weg zijn”, vervolgt Kittel. “Als sprinter sta je altijd in het middelpunt van de belangstelling, en dat is nu niet meer zo. Ik ben trots op wat ik heb bereikt en ik houd nog steeds van de sport, maar het is fijn om geen druk meer te voelen.”

De liefde voor de fiets is gebleven. “Wanneer je rijdt beleef je de natuur. Als je alleen rijdt kun je je echt focussen op jezelf en van je alledaagse problemen af geraken. Maar het is een totaal ander verhaal als professional”, vervolgt de veertienvoudig etappewinnaar in de Tour de France. “Het is de zwaarste sport ter wereld. Je koerst soms drie weken lang zes à zeven uur, en dan is er alle training nog. Je bent constant vermoeid en het eist niet alleen zijn tol van je lichaam, maar ook van je geest.”

Kittel hoopt niet direct dat zijn aanstaande zoon voor het wielermetier kiest, maar hij zal de sport en zijn carrière ook niet voor hem verbergen. “Wat hij ook gaat doen, hij heeft mijn onvoorwaardelijke steun. Zolang hij maar gelukkig is, dat is het meest belangrijke.”