Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Kittel opent Dubai Tour met dubbelslag, Groenewegen tweede
De eerste rit in de Dubai Tour heeft een zege opgeleverd voor Marcel Kittel. De 28-jarige Duitser van Quick-Step Floors was in de straten op het schiereiland Palm Jumeirah de snelste in de massasprint. Hij liet Dylan Groenewegen en Mark Cavendish achter zich. Kittel is automatisch ook de eerste leider.
Vijf renners besloten al vroeg op avontuur te gaan door de woestijn van Dubai. Klimtalent Daniel Pearson (Aque Blue Sport), Nicola Boem (Bardiani-CSF), Thomas Stewart (ONE) en rasaanvallers Silvan Dillier (BMC) en Matteo Bono (UAE Abu Dhabi). Ze verzamelden een maximale voorsprong van zo’n vier minuten, maar al snel was duidelijk dat zij als een muis voor de kat waren.
Onafwendbare massasprint
In het peloton knapten Quick-Step Floors, Dimension Data, Sky en UAE Abu Dhabi het vuile werk op. Tien kilometer voor het einde was het liedje uit voor de vluchters. Op twee en een halve kilometer vond er een val plaats aan de voorkant van het peloton, waarvan Sonny Colbrelli (Bahrain Merida) het grootste slachtoffer was. In de spurt stond er vervolgens geen maat op Kittel.
Al Dubai Tour, la prima fiammata vincente è quella di Marcel #Kittel 👏🚴🇩🇪#EurosportCICLISMO pic.twitter.com/io6U8GxuYY
— Eurosport IT (@Eurosport_IT) 31 januari 2017
Zo ook vandaag. Bijvoorbeeld bij Groenewegen die de laatste kilometers nooit achter een hele sliert ploeggenoten zat. Hij zat op een positie in de buurt van Kittel met enkele ploeggenoten in de buurt. Leezer reed hem vervolgens in de laatste kilometer nog een stukje naar voren, waarna hij een gat in dook naar het rijtje van Kittel.
Treintjes zijn niet een middel om chaos te creëren, maar wel de oorzaak van de chaos van zwaarbevochten sprints. Zouden de andere ploegen het allemaal overlaten aan de sterkste, dan zou het allemaal veel rustiger verlopen.
Hij heeft vooral behoefte aan een goede laatste man. De rest maakt eigenlijk niet zoveel uit. Je hebt gelijk dat het hele sprinttrein-verhaal nogal overdreven is, die trein loopt eigenlijk standaard in de soep.
Overigens wordt Lobato ff vastgezet aan de linkerkant, een paar plekken achter Groenewegen, maar anders sprint hij ook 'gewoon' top 10.
Oké maar in het verslag wordt gerept over een valpartij op 2,5km van de meet.
At km 150, crash involving several riders, including numbers 144 ALKAABI Saif (UAE), 46 STERBINI Simone (BAR)
(multiple bruises and abrasions of the right elbow) and 17 NORDHAUG Lars Petter (ABS).
Rider no. 17 had to abandon the race, having sustained multiple bruises and abrasions to his left side.
All the other riders involved could resume and regularly finish the race.
With 3 km remaining to the finish, crash with no apparent consequences involving rider no. 31 COLBRELLI Sonny
(TBM).
Het zal dus net voor de 3km vlag zijn geweest. Balen voor Colbrelli
Met 'maakt niet zoveel uit' bedoel ik eigenlijk dat de rest niet echt een specialisme is. Die laatste man moet goed kunnen positioneren en timen. Is Robert Wagner daar goed in? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten.
In de laatste kilometer moet je zelf al een goed wiel van een concurrent hebben. Als je dan nog in het wiel van een ploeggenoot zit, zit je waarschijnlijk te ver van achteren (als het om DG gaat). Zoals ik al eerder zei, de laatste 10 km twee mannetjes, en in de laatste km moet een sprinter het echt zelf uitzoeken.
Met ‘maakt niet zoveel uit’ bedoel ik eigenlijk dat de rest niet echt een specialisme is.
Ja, ja, maar dus wel iets wat relevant is en iets wat niet altijd even goed gaat en daarmee iets waar een profploeg dus werk van zal moeten maken.
In de laatste kilometer moet je zelf al een goed wiel van een concurrent hebben.
Hoe moet je daar in eerste instantie komen? En wat doe je als je dat wiel verliest, zoals Groenewegen vandaag gebeurde voor de laatste kilometer? Leezer was vandaag toch heel nuttig op dat moment? Ik zie geen reden waarom ze met de overige renners geen energie zouden stoppen in dat soort werk.
Zoals ik al eerder zei, de laatste 10 km twee mannetjes
Die ben je vervolgens regelmatig op een kilometer of drie van de aankomst al kwijt, of je moet je heel erg afhankelijk maken van andere ploegen die nog op willen schuiven. Zo'n situatie als vandaag ergens tussen kilometer vijf en vier, waar het peloton even flink op een lint werd getrokken, daar heb je als sprinter graag nog mannen in overschot wanneer je niet bij de eerste tien zit.
Vooral niet in de weg rijden, hij ziet de gaatjes en benut ze, grote overwinningen komen vanzelf.