Mooi zo. Hopelijk trekt de organisatie hier lering uit om het hogebergfetisjisme een beetje in te perken. Het had zo mooi kunnen zijn, de tweede en vierde rit waren best aardig uitgetekend, en hadden best een goede opstart kunnen zijn naar de wat zwaardere etappes. Helaas is hier gekozen voor maar één echt beslissingsmoment in de vorm van weer een aankomst op 1000+ meter, de meest laffe manier om de grote namen te pleasen.
Word wakker RCS! Het is godjandorie centraal Italië, het bolwerk van vele prachtige weggetjes die zich met verraderlijke hellingsgraad over de vele met cipressen begroeide heuvels kronkelen, en onderweg de meest schilderachtige dorpjes passeren waar de moeders massaal de waslijnen buiten hebben opgehangen. Maak daar dan gebruik van. Ik wacht met weemoed weer op een vervolg van de zesde rit van 2013, waar geloste renners heuse balletoefeningen moesten doen om fietsend boven te geraken. Ik vrees dat dit er niet meer van gaat komen wegens 'te zwaar'.
Maar het hoeft ook niet zo extreem, zie bijvoorbeeld de Girorit naar La Spezia vorig jaar. Of doe een iets kortere uitgave van de legendarische Strade Biancherit in 2010. Niet te lang, niet te sneeuwig qua hoogte, maar wel errug boeiend van begin tot eind. Met twee a drie van dit soort etappes heb je genoeg om het klassement in combinatie met de traditionele tijdrit spannend én selectief te houden en is de ronde weer mooi onderscheidend. Houd de Tirreno nu naast een Catalunya of Dauphiné en pik hem er maar eens uit. Baskenland heeft het wat dat betreft veel beter voor elkaar.