Alexander Kristoff heeft voor de vierde keer Eschborn-Frankfurt op zijn naam geschreven. De Noor van UAE Emirates versloeg Michael Matthews en Oliver Naesen na een attractieve koers. De sprinter mag zich na vandaag alleen recordhouder noemen. Hij deelde het record aanvankelijk met Erik Zabel, die de klassieker driemaal wist te winnen.

Om klokslag twaalf uur werden de renners in gang geschoten voor de 56e editie van Eschborn-Frankfurt, het vroegere Rund um den Henninger-Turm. De nieuwe koersdirecteur en oud-renner Fabian Wegmann schotelde de coureurs een zwaarder parcours voor in vergelijking met voorgaande jaren, in de hoop op een spectaculairder koersverloop. Spektakel kreeg Wegmann in het begin, want na een spervuur van demarrages formeerde zich een zevenkoppige vluchtgroep.

Landgenoot Floris Gerts kreeg Antoine Warnier, David Tanner, Daniel Teklehaimanot, Aleksejs Saramotins, Aaron Gate en Yukiya Arashiro met zich mee. De zeven avonturiers kregen een voorgift van bijna vijf minuten, maar met het verstrijken van de kilometers daalde de voorsprong stelselmatig. Tijdens de eerste twee passages van de beklimming van de Mammolshainer – met maximale stroken van maar liefst 23% – werd zowel vooraan als achteraan afgezien.

Koers ontploft tijdens heuvelachtige zone 
Dit gebeurde inmiddels zonder publiekstrekker Marcel Kittel, die op ruim negentig kilometer van de streep de handdoek gooide. Dit nieuws weerhield de jonge Belg Bjorg Lambrecht er niet van om de sprong naar voren te maken. Hij kreeg de Oostenrijkers Michael Gogl en Gregor Mühlberger als bondgenoten met zich mee. Het drietal wist op ruim 75 kilometer van de finish de oversteek te maken naar de kop van de koers.

De achterstand van het peloton – van waaruit onder meer Tom-Jelte Slagter en Serge Pauwels probeerden weg te rijden – was echter speelbaar. Het verschil aan de voet van de voorlaatste passage van Mammolshainer bedroeg twintig seconden, wat Tom-Jelte Slagter deed besluiten een tegenaanval op poten te zetten. De puncheur van Dimension Data kreeg een bijzonder kwieke Michael Matthews met zich mee. Minder kwiek bleek Rick Zabel; de nummer twee van vorig jaar moest het uitgedunde peloton laten gaan.

Vooraan leverde de steile Mammolshainer ook slachtoffers op, want de frissere avonturiers Lambrecht, Mühlberger en Gogl wisten de leeggereden vroege vluchters – uitgezonderd Arashiro – uit het wiel te kletsen. In de afdaling leek het drietal te worden bijgehaald door de voorwacht van het peloton, maar ze wisten uiteindelijk op kousenvoeten weer weg te rijden. Nog voor het opdoemen van de laatste passage van de Mammolshainer, wisten zeven renners echter de aansluiting te vinden.

Tienkoppige kopgroep zingt het lang uit, maar Kristoff wint weer
Het betekende dat een kopgroep bestaande uit Lambrecht, Mühlberger, Gogl, Laurens De Plus, het Bahrain Merida-duo Arashiro en Grega Bole, het Katusha-Alpecin-tweetal Simon Špilak en Nils Politt, Emanuel Buchmann en Julien Bernard naar de laatste passage van de Mammolshainer reed. Waar de kopgroep – met uitzondering van een moegestreden Politt – en groupe naar boven reed, voelde Michael Matthews de bui al hangen in het peloton. De Australiër van Sunweb probeerde de kloof nog te dichten, maar slaagde niet in zijn opzet.

Met nog twintig kilometer te gaan reed het peloton ruim een minuut in het krijt, waardoor de koplopers mochten hopen op de zege. Dit bleek echter het sein voor Quick-Step Floors om – in dienst van Fernando Gaviria – het tempo de hoogte in te jagen. Hierdoor smolt de voorsprong als sneeuw voor de zon; met nog tien kilometer op de teller hadden de koplopers slechts een voorgift van twintig tikken.

De lokale ronde in Frankfurt bleek erg bochtenrijk, waardoor de kopgroep werd gereduceerd tot Buchmann, Bernard, Špilak en Bole. Net voor het ingaan van de slotronde viel het flink uitgedunde peloton de vluchters echter bijna op de nek. Op drie kilometer van de streep bleken ze definitief een vogel voor de kat, waardoor een chaotische sprint de winnaar moest aanwijzen. Het was Gaviria die op de verrassing speelde, maar hij misrekende een bocht. Het was vervolgens Belgisch kampioen Naesen die even mocht hopen op winst, maar het was Kristoff die hem nog gemakkelijk wist te remonteren.