foto: Sirotti

Maurits Lammertink had donderdaag tot op driehonderd meter van de finishlijn uitzicht op dagwinst in de Giro d’Italia. De renner van Vacansoleil-DCM maakte deel uit van een kwintet vluchters die hun orgelpunt tot de finishlijn leken te rekken. “Het is heel jammer dat we zijn bijgehaald. Ik wist dat ik in een sprint veel kans zou hebben”, zei hij tegen WielerFlits.

Op een halve kilometer van de eindstreep steeg bij Lammertink het vertrouwen op een succesvolle afloop. In de laatste rechte lijn schoof hij eenvoudig mee in het wiel van zijn medevluchter Fabio Felline (Androni). Op het moment dat Lammertink zijn eindsprint wilde inzetten werd hij gepasseerd door een op stoom geraakt peloton. “Heel de rit kregen we weinig ruimte van het peloton. Ik had eigenlijk niet gedacht zolang voor de ritzege te kunnen strijden.”

Na verschillende vergeefse pogingen lukte het Lammertink vandaag ‘eindelijk’ in de kopgroep te raken. “Aan de ontbijttafel zei de perschef het ook al: ‘Dit is jouw weertje, he?’ Ik vind die regen wel fijn. Het was dus ook minder lastig in de kopgroep te komen, de moraal in het peloton was laag en als je dan écht in die kopgroep wilt, lukt het wel.”

Valpartij
Met nog dertig kilometer te rijden gleden vier van de vijf koplopers onderuit, waaronder ook Lammertink. “Het was daar een ijsbaan. Maxim Belkov zag ik als eerste wegschuiven. Ik heb niet eens meer geremd. Die glijpartij was een domper. Ik baalde dat het peloton snel dichterbij zou komen. Uiteindelijk hebben we daar niet eens zoveel tijd verloren.”

Aan de val houdt de Twentse neo-prof een pijnlijke knie, heup en elleboog over. “Het voelt allemaal een beetje beurs, maar zoals ik heb laten zien kan ik er nog goed mee fietsen”, gniffelde Lammertink. Aankomende dagen is het vooral overleven. “Ik bekijk het van dag tot dag. Vanochtend heb ik expres niet naar de etappe van morgen gekeken. Dat is maar goed ook, want ik heb nu gezien dat morgen een heel lange dag gaat worden.”