Ride Lars Boom werd na zijn wereldtitel tijdrijden bij de beloften in 2007 en wereldtitel veldrijden in 2008 in Nederland verwelkomd als de nieuwe wielermessias. Sponsor Rabobank zag in hem het boegbeeld dat het imago van de ploeg kon opvijzelen na alle dopingproblematiek. Boom richtte zich in de jaren die volgden steeds meer op het wegwielrennen. Daar heeft hij nu spijt van. “Helaas heb ik een aantal winters niet kunnen veldrijden”, zegt hij in het najaarsnummer van RIDE Magazine.

“Vanuit de sponsor voelde ik zeker druk om me meer op de weg te gaan richten”, blikt Boom terug op zijn carrière. “Al heb ik toch nog twee winters veel gecrosst. In die jaren had het veldrijden nog niet de status die het nu heeft. Mathieu van der Poel en Wout van Aert hebben de cross omhooggetrokken, maar ook aangetoond dat de combinatie weg/veld goed te doen is. Zoals zij tot dusver elke winter het crossen met het wegseizoen combineren, was ook voor mij ideaal geweest.”

Daarom vindt Boom het achteraf jammer dat hij niet elke winter zo’n tien crossen is blijven rijden. “Het zorgt ervoor dat je in bepaalde wintermaanden scherp staat en ergens naartoe werkt. Ik denk dat je ook op de weg bepaalde voordelen van het crossen hebt. Zonder het veldrijden had ik nooit de proloog in rondes als Parijs-Nice, Critérium du Dauphiné en Tirreno-Adriatico gewonnen. Ik denk dat ik dan in het veldrijden ook meer had gewonnen.”

Lars Boom in de regenboogtrui van WK veldrijden in 2008 – foto: Raymond Kerckhoffs

Een grote voorkeur voor de weg of het veld heeft de Nederlander nooit gehad. “Nee, mijn grote liefde was de combi veldrijden-weg. Helaas heb ik dat een paar winters niet gedaan omdat de focus dus helemaal op de weg lag. Toen ik later bij Astana weer een paar veldritten ging rijden, was ik er te lang uit geweest. En het veldrijden was ook qua parcoursopzetten veranderd.”

Desalniettemin overheerst de trots als Boom terugkijkt op zijn carrière: “Natuurlijk had ik gehoopt nog korter te rijden dan de vierde plek in Parijs-Roubaix in 2015. Het zat niet altijd mee. Maar, als ik terugkijk dan ben ik zeker trots op wat ik allemaal gerealiseerd heb.”