De elfde editie van de Grand Prix Cycliste de Québec is een kolfje naar de hand van Benoît Cosnefroy gebleken. Na 201,6 kilometer rondjes draaien door Québec was de Fransman van AG2R Citroën de eerste die over de finish kwam, na een geslaagde aanval in de ultieme finale. Michael Matthews en Biniam Girmay vergezelden hem op het podium. Wout van Aert werd vierde.

Toen Michael Matthews in 2019 voor het tweede jaar op rij de handen in de lucht mocht steken, wist hij ook niet dat het de voorlopig laatste Grote Prijs van Québec zou zijn. Twee jaar ging de wedstrijd vanwege de vermaledijde coronapandemie niet door, maar nu maakte het peloton weer de oversteek. Het was een prettig weerzien met een onveranderd stadparcours over 12,6 kilometer met daarin steeds vier korte, venijnige hellingen.

Kwintet kiest ruime sop
Ook weinig nieuws onder de zon wat betreft het koersverloop. Na wat vroege schermutselingen wist een groepje van vijf renners zich af te scheiden. Onder hen twee Belgen: Sébastien Grignard (Lotto-Soudal) en Stan Van Tricht (Quick-Step-Alpha Vinyl). Carson Miles hield de Canadese eer hoog bij zjin WorldTour-debuut, terwijl ook Hugo Toumire (Cofidis) en Damiano Caruso (Bahrain Victorious) zich vooraan meldden.

Maximaal een minuut of vier voor het peloton uit werkte het kwintet haar rondjes af. Door stadspark Parc de Champs-de-Bataille, langs de oever van de Saint Lawrence-rivier, langs de citadel en langs het iconische Château Frontenac. En dat dan zestien keer. Miles  vermaakte zich onderweg opperbest met het pakken van een hele rits bergpunten. In het peloton zetten Jumbo-Visma, BikeExchange-Jayco en Intermarché-Wanty-Gobert manschappen ondertussen op kop in dienst van hun kopmannen.

Wout van Aert, Michael Matthews, Biniam Girmay en de andere favorieten hielden hun kruit zoals verwacht lange tijd droog. Ook geen grote verrassing was het dat Miles de eerste was die de kopgroep moest laten rijden. Iets minder dan zestig kilometer voor de finish was hij de eerste die door het peloton werd ingerekend. Zijn collega’s zouden het iets langer uitzingen, maar ook zij waren kansloos voor de overwinning.

Simmons opent finale
Met nog 41 kilometer te koersen opende Quinn Simmons namens Trek-Segafredo de debatten in het peloton. Pascal Eenkhoorn (Jumbo-Visma), Jan Tratnik (Bahrain Victorious), Simon Clarke (Israel-Premier Tech) en Andrea Piccolo (EF Education First-EasyPost) haakten hun karretje aan. Terwijl zij in gestrekte draf naar de kopgroep reden, kneep tweevoudig winnaar Peter Sagan juist in de remmen, net als thuisfavoriet Hugo Houle.

Toen de tegenaanvallers zich op iets minder dan dertig kilometer voor de finish vooraan meldden, was het peloton ook niet veraf meer. Aan het begin van de voorlaatste ronde was de voorsprong van de kopgroep nog maar een seconde of acht. Ze stribbelden nog wel even tegen, maar de hergroepering was onafwendbaar. David Gaudu was de volgende die een pijl afschoot. Lang duurde zijn ontsnapping niet, maar door zijn aanval spatte de voorste groep wel weer uiteen.

Aanvallers kansloos, behalve Cosnefroy
Bij het luiden van de bel werd het kaf nog meer van het koren gescheiden. Wout van Aert moest een serieuze inspanning doen om helemaal vooraan te geraken, daarna bleef het aanvallen regenen. Met name Mikkel Honoré (Quick-Step-Alpa Vinyl), Michael Storer (Groupama-FDJ), Neilson Powless (EF Education First-EasyPost) kregen een mooi gaatje in de slotronde, maar Nathan Van Hooydonck zat mee als stoorzender in dienst van Van Aert.

De Australiër legde zich niet neer bij een sprint en ging solo. Maar alleen bleek Storer in de verste verte niet in staat om de grote groep te verrassen. Het moest en zou een sprint worden op de vervelend oplopende finishstrook. Maar dat was buiten Benoît Cosnefroy gerekend. Hij probeerde het op een van de klimmetjes op twee kilometer van de finish en zijn aanval was de juiste. Onder meer Christophe Laporte probeerde het gat op hem te dichten, maar dit lukte niet.

Onder de vod zag het er nog altijd goed uit voor Cosnefroy. Zou de 25-jarige het halen? Ondanks dat zijn gelaatsuitdrukkingen zijn vermoeidheid verraadden, hield de Fransman zijn inspanning tot op de streep knap vol. Matthews klopte Girmay in de strijd om plaats twee, terwijl Van Aert het podium net miste.