Interview Het Poolse CCC heeft zichzelf ten doel gesteld om dit seizoen twintig zeges te behalen. Door criticasters werd er wat lacherig over gedaan, want voor een bij elkaar geraapt ploegje was dat waarschijnlijk te hoog gegrepen. Maar zie hier: februari is amper halverwege en de teller staat al op drie. “Dit kan weleens uitdraaien op een heel leuk jaar”, voorspelt een enthousiaste Laurens ten Dam in gesprek met WielerFlits.

Vibe

De 38-jarige inwoner van Noord-Holland is vorige week begonnen aan zijn zestiende seizoen als wielerprof. Dat doet hij dus voor het vernieuwde CCC, een Pools team dat is gefuseerd met het voormalige BMC. Een nieuwe ploeg met nieuwe ploeggenoten. Toch ondervindt Ten Dam weinig aanpassingen. “De sfeer is in ieder geval uitstekend. De organisatie van de ploeg is nog van de oude BMC-ploeg. Dat was wel te merken op de eerste trainingskampen. Ik was echt onder de indruk van hoe goed alles georganiseerd was voor de renners, zeker voor een nieuw team. Qua omkadering, qua zaken uit handen nemen, qua gemak. Ik was daar positief verrast over. Dat voelde voor mij heel fijn aan.”

Ondanks de BMC-omkadering, vindt Ten Dam dat je de twee ploegen niet met elkaar kunt vergelijken. “Als je heel eerlijk bent, is het natuurlijk een ploeg die op het laatste moment is samengesteld. Het geld kwam later rond dan Jim (Ochowicz, de teammanager, red.) had gewild. Maar de vibe zat er goed in op het eerste trainingskamp, dus dat was wel heel fijn. Ik hoop eigenlijk op een soort verrassing. Dan denk ik vooral terug aan Unibet (daar reed Ten Dam in 2006 en 2007, red.). Het eerste jaar was het ook een beetje een samengesteld ploegje, maar uiteindelijk reden we een heel leuk jaar en best wel goed met z’n allen. Daar hoop ik met CCC ook op. En ik denk dat zoiets best kan gebeuren!”

LTD in het shirt van Unibet op de Muur van Geraardsbergen – foto: Cor Vos

Twijfels over zijn overstap heeft hij geen seconde gehad. “Ik heb uit volle overtuiging getekend bij CCC. Ik wist dat Greg Van Avermaet erbij was en dat we voor de grote rondes een vrijbuitersploeg zouden hebben, tenzij er nog een verrassing uit de bus zou rollen. Een Geraint Thomas-achtige verrassing. Ik las namelijk op WielerFlits dat er een aanbieding was gedaan”, lacht de Nederlander. “Zonder gekheid: ik heb me geen zorgen gemaakt over de sportieve toekomst van mijn nieuwe ploeg. Volgens mij hebben we een heel leuk team. Maar natuurlijk: als je alle renners op een rijtje zet, heb je natuurlijk niet het niveau van bijvoorbeeld Deceuninck-Quick-Step. Je mag ons alleen zeker niet onderschatten.”

Chill

CCC bouwt komend jaar vooral op Van Avermaet. Maar volgens Ten Dam moeten we ook renners als Amaro Antunes, trainingsbeest Łukasz Owsian en talent Szymon Sajnok in de gaten houden. “Al die jongens die overkomen van het oude CCC, dat zijn allemaal dankbare gasten. Op trainingskampen heb ik geen onvertogen woord gehoord. Het was een heel fijne werkomgeving. Na drie dagen heb ik mijn vrouw opgebeld en zei haar: ‘Ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt.’ En dat is een fijn gevoel. Voor hetzelfde geld had ik ook na drie dagen naar huis kunnen bellen en zeggen: ‘Jeetje Thessa, waar ben ik nu weer aan begonnen?! Ik weet niet of ik dat een jaar wil’. Maar dat is zeker niet het geval. Ik loop thuis fluitend door huis heen en dat heeft zij ook wel gemerkt.”

Het grootste verschil zit hem voor de ervaren coureur in de randzaken. “Ik ken nu ook alle dames van kantoor die mijn vluchten boeken. Dat is wel chill. Maar er zijn ook genoeg Poolse invloeden. We hebben natuurlijk die dikke bus, we hebben meneer Milek, onze sponsor. Je hebt Piotr Wadecki, met wie ik af en toe mail. Hij zet al onze programma’s door. Het is wel echt een mix van beide ploegen. Wat ik merk aan de Poolse begeleiding, is dat ze vol enthousiasme zitten om te leren of om zaken aan te pakken. Onze osteopaten zijn David Bombeke en Leen Van Damme, maar we hebben bijvoorbeeld ook een Poolse osteopaat. Die probeert heel veel van zijn Belgische collega te leren, net als de andere Poolse mensen die vanuit CCC Sprandi Polkowice zijn overgekomen. Iedereen probeert elkaar sterker te maken.”

De sfeer zat er meteen goed in bij CCC – foto: Cor Vos

De goede sfeer van de trainingskampen vertaalt zich ook naar de eerste koersen van het seizoen. En dat is belangrijk. Want het deel van het seizoen waarin CCC móet scoren, is binnen nu en twee maanden alweer voorbij. “Hoe het balletje straks tijdens het seizoen gaat rollen, moeten we afwachten. Gaat het de goede kant op en zijn we vertrokken, of gaat het lang duren voordat er meer resultaten komen? Daarom is het lekker dat Patrick Bevin meteen Nieuw-Zeelands kampioen tijdrijden werd en het goed deed in de Tour Down Under. Een fijn gevoel dat je op 10 januari al van de nul af bent wat betreft het aantal zeges. Greg die vervolgens meteen wint in Valencia. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker, waardoor je in een flow komt. En dat is lekker, hoor.”

Leadership

De grote baas van CCC is Dariusz Milek. Belgische media vergeleken hem al met de excentrieke Oleg Tinkov, de Russische eigenaar van de voormalige Tinkoff-Saxo-ploeg. “Milek is in ieder geval een baas, dat sowieso. Wat hij wil, dat gebeurt. Daardoor heeft hij ook zo’n groot vermogen opgebouwd”, legt Ten Dam uit, die hem niet met Tinkov wil vergelijken. “Dariusz is wel iemand met een goed hart. Hij zorgt er bijvoorbeeld voor dat Unicef komend jaar bij ons op het shirt staat. Hij vindt kinderen heel erg belangrijk. Milek gaat regelen dat voor iedere kilometer die wij rijden, er één euro naar Unicef gaat. Dat geldt voor iedere renner, toch al gauw gemiddeld dertigduizend kilometer per coureur. Keer het aantal renners dat bij ons in de ploeg zit. Dat is echt een substantieel bedrag.”

Milek barst wel van de ambities. “Hij mikt nu op twintig zeges bijvoorbeeld, volgend jaar wil hij er veertig”, lacht Ten Dam. “Hij heeft de lachers in ieder geval op zijn hand, als hij begint te praten. En als hij serieus is, dan laat hij dat ook wel blijken. Dan zegt-ie bij wijze van spreken: ‘Deze foto is voor op mijn kantoor, dus borst vooruit en zorg dat je er goed op staat’. Hij fietst ook zelf met ons mee. Vindt-ie mooi. En het is niet iemand die er binnen twee jaar weer uitstapt. Hij zit ook al zo’n twintig jaar in het wereldje met de ProContinental-ploeg en hij heeft net die bus aangeschaft. Ik heb er wel vertrouwen in dat hij geen eendagsvlieg is. En voor mij is dat nog niet eens zo heel erg gezien mijn leeftijd, maar wel voor Szymon Sajnok (21) bijvoorbeeld. Ik mag meneer Milek.”

Ten Dam heeft het naar zijn zin bij de ploeg van Dariusz Milek – foto: Cor Vos

De renners zullen dus veel moeten winnen. Die druk ligt voornamelijk bij GVA, maar Ten Dam ziet daarin ook een belangrijke rol weggelegd voor Jakub Mareczko. “Die jonge pakt ieder seizoen vijf, zes of zeven zeges in China. Maar volgens mij rijden we die wedstrijden nu niet. Dus dat is wel jammer”, grapt hij. “Of hij slecht klimt? Ik heb ooit een keer een Giro d’Italia met hem gereden, toen hij inderdaad vrij snel uit koers was. Maar op de trainingskampen viel hij me reuze mee. Daar was hij sterk. En hij staat ook niet dik of zo. Hij ziet er niet uit zoals Danilo Napolitano er na de winter weleens uit zag. Dan begreep je als hij een berg slecht over kwam. Maar we gaan het zien. Misschien is 2019 wel het jaar van Mareczko. Hij is ook nog altijd maar 24 jaar, en dat is jong. Toen werd ik net prof, bijvoorbeeld. En ook met een FTP (Functional Threshold Power, het maximale vermogen of wattage dat een renner zestig minuten vol kan houden, red.) dat twintig procent lager lag. Hij kan nog veel groeien, daar ben ik van overtuigd.”

Change

Voor Ten Dam verandert er komend seizoen wel het een en ander. Geen Team Sunweb meer, bijvoorbeeld. “Dat vertrek was een combinatie van factoren. Het duurde vrij lang voordat ik een aanbieding kreeg. Terwijl ik toch de Giro d’Italia en de Tour de France had gereden. In die eerste ronde was ik mijns inziens gewoon in orde. Als ik mee moest springen, sprong ik mee. Als ik er tot de laatste klim moest bij blijven, zat ik er. Ik dacht dat ik een goede Giro had gereden. En ik ben nog steeds van mening dat ik als invaller (voor de geblesseerde Wilco Kelderman, red.) – met alleen een maandje in Noord-Holland trainen, niet wetend dat ik moest rijden – een goede Tour heb gereden. Neem nu de laatste rit over de Tourmalet. Toen we de top rondden, waren we nog met zo’n 25 renners over. Dat is volgens mij niet slecht. Dus ik was best verbaasd dat het zo lang duurde. Dat maakte dat ik op een gegeven moment heb besloten om niet te blijven.”

Uiteindelijk was het kopman Tom Dumoulin zelf die zijn ervaren ploeggenoot adviseerde. Al was de situatie op het moment dat Ten Dam vertrok anders dan dat de zaken er nu voor liggen. “Tom zou toen sowieso wél de Tour rijden en ik sowieso niet. Dat liet de ploeg een beetje doorschemeren. Als ik bij Team Sunweb was gebleven, was het vooral om met Tom te kunnen blijven koersen in de grote rondes. Maar dat zag er op dat moment niet zo naar uit. Ik zou dan bij wijze van spreken Giro-Vuelta doen en Tom alleen de Tour, niet wetende dat Tom nu dus alsnog de Giro gaat rijden. Als het een van mijn voornaamste redenen was om bij Team Sunweb te blijven om met Tom te koersen en dat valt weg, dan is de optelsom niet zo moeilijk meer. Tom zei ook: ‘Lau, je kunt het beste voor jezelf kiezen’. Toen ben ik om me heen gaan kijken en plots kwamen er allemaal opties, waar je anders misschien niet over had nagedacht. En als je die dan afweegt…”

Ten Dam met Dumoulin – foto: Cor Vos

Komt CCC uit de bus. Bij de ploeg zal hij ook niet langer meer knecht zijn, maar mag hij opnieuw voor eigen kansen rijden. Niet direct voor klassementen, wel voor dagsuccessen. “Mijn rol is vrij simpel: lekker vrijbuiten. Vrij koersen. Ik moet mezelf gewoon zo goed mogelijk voorbereiden en focussen. Dan is er heel veel mogelijk. Mooi voorbeeld: afgelopen jaar zat ik in de Tourrit naar Alpe d’Huez in de kopgroep. Daar zaten ook Serge Pauwels en Alessandro De Marchi in. Als wij dat volgend jaar weer voor elkaar boxen en dan alle drie in hetzelfde shirt rijden, wil ik ook best een van die andere twee aan een goed resultaat helpen. Dan is die rit al geslaagd. Met ook nog Simon Geschke en Amaro Antunes kunnen we er als vrijbuiters een heel mooi jaar van maken.”

Future sight

Komt meteen de volgende vraag om de hoek slingeren: hoe lang gaat Ten Dam nog door? “Wat betreft de duur van mijn contract: daar communiceert de ploeg niet over. Ik ga je dat dus ook niet vertellen. Maar ik denk dat je het wel kunt raden”, blijft hij geheimzinnig. “Ik zeg in ieder geval niet dat het mijn laatste jaar is, zeker niet. Dat heb ik één of twee keer gezegd, maar dat doe ik niet meer. Toen zat ik misschien iets minder goed in mijn vel. Nu bekijk ik het gewoon van jaar tot jaar. Ik vind het nu supergaaf en misschien vind ik dat over twaalf maanden nog steeds zo. Maar wie weet vind ik het dan ook tijd om andere zaken te doen. Kan ook.” En dan, na enige stilte: “Ik denk in alle realiteit dat CCC weleens mijn laatste ploeg zou kunnen zijn, ja. Al zeg ik nooit, nooit.”

“Maar de komende jaren blijf ik wel fietsen, dat staat buiten kijf”, verduidelijkt hij. “Ik heb natuurlijk mijn eigen gravelevent LtD Gravel Raid. Toevallig luisterde ik laatst naar die Cycling Podcast over gravelkoersen. Die wedstrijden die Jonathan Vaughters allemaal gaat rijden met zijn ploeg… Dan hebben we het over Leadville 100, Grinduro, Taiwan KOM Challenge en Dirty Kanza. Alleen die laatste staat nog op mijn bucketlist, net als de Transcontinental Race of misschien wel de Silk Road Mountain Race. Erik Dekker en Maarten Tjallingii gaan nu Cape Epic rijden. Zoiets geks zou ik ook nog wel een keer willen doen. Ik ben voorlopig dus nog niet uit gefietst”, grinnikt de liefhebber pur sang. “En met mijn rol als hoofdredacteur bij Bicycling, de Live Slow, Ride Fast-podcast, mijn koffie LTD – Gravel Grinder, de gravelevenementen en mijn eigen tocht, is er geen ruimte voor het zwarte gat.”

Bij het vooruitzicht begint de renner van CCC al te dagdromen. “Voor mezelf heb ik besloten dat ik het niveau in de WorldTour nog aan kan. Die gravelevenementen zijn allemaal heel gaaf, maar Strade Bianche (die hij dit jaar niet rijdt, red.) is nog altijd de aller gaafste die ik de afgelopen jaren gereden heb. Al kwam Leadville dicht in de buurt. Ik denk wel dat het wielrennen die kant wat optrekt. Het zou alleen maar mooi zijn als ik dat ook nog een paar jaar kan doen, lekker je eigen evenementen uitkiezen. Dan kun je er met de familie heen trekken, campertje mee. Super leuk! Maar zo lang ik nog de Giro en de Tour mag rijden, dan ben ik gek als ik dat opgeef. Ditry Kanza kan ik nog tien jaar rijden. Maar de Tour niet meer.”

Of Ten Dam de Tour ook gaat rijden, is nog niet duidelijk – foto: Cor Vos