Video Bijna even verrassend als de overwinning van Lionel Taminiaux, was de bijzonder nipte tweede plaats van Gijs Van Hoecke in de Tour of Guangxi. Het was immers al van 2014 (!), toen hij de Internationale Wielertrofee in Oetingen (UCI 1.2) won, geleden dat de 32-jarige Oost-Vlaming van Intermarché-Wanty zich nog op het podium van een UCI-koers knokte.

“Na de finish was ik wat ontgoocheld, omdat ik er dichtbij was”, blikt Van Hoecke een dag later terug voor onze camera. “Maar langs de andere kant had ik ook niet verwacht om op het podium te eindigen of zelfs om dicht te finishen. Het was sowieso een succes. Ik was eigenlijk een beetje doelloos hier naar China gekomen, vond ik zelf. “

In het ‘normale’ leven is Van Hoecke immers een top-lead-out, die Gerben Thijssen en Arne Marit naar overwinningen moet loodsen. “Maar Arne brak een paar welen terug zijn sleutelbeen. Dus ik dacht: ik ga zien wat ik hier kan doen. Voor deze koers had ik in mijn achterhoofd dat ik zelf kon sprinten, maar niet met deze gevolgen. Anderzijds: verwacht nu niet dat ik dit elke keer ga doen. Het kan wel lukken als alles op de juiste plaats valt, maar voor hetzelfde geld word ik met dezelfde benen de volgende keer 30e.”

Het was dan ook best wennen om voor zichzelf te rijden voor Van Hoecke. “Het is sowieso lastig om voor mezelf een resultaat te rijden. In enkele kermiskoersen lukt dat wel, maar dat is natuurlijk helemaal anders koersen. Ik denk zelfs dat ik het moeilijk zou vinden als de ploeg ineens zou beslissen voor mij zou rijden. Nu heb ik het alleen gedaan en ik kan mijn weg wel vinden in het peloton. Dat lukt dankzij mijn ervaring als lead-out natuurlijk wel.”

Van Hoecke – uiterst links – kwam niet veel te kort – foto: Cor Vos

Toch heeft Van Hoecke niet meteen de ambitie om vaker te sprinten. “Als ik zelf sprint kan ik top-10 rijden. Maar ik werk liever voor iemand die af en toe wint, of meer kan winnen dan ik. Dat is me meer waard, dat is ook een overwinning die voor mij telt. Dat is de reden waarom ik liever de lead-out doe voor mannen die sneller zijn. Dat is ook mijn job, waarvoor ik geapprecieerd word in deze ploeg.”

“Natuurlijk had ik op mijn 32e graag mijn eerste profzege gepakt. Ik besef ook dat die kans deze week misschien ook niet meer komt. Ik had graag gewonnen. Hoe dan ook blijf ik in mijn carrière proberen om toch eens te winnen. Vroeg of laat zal dat hopelijk wel eens lukken.“

Plaats gevonden
Hoe dan ook moet deze periode als een groot contrast aanvoelen met zijn situatie van vorig jaar. Toen moest Van Hoecke tot het laatste moment vechten voor een voortzetting van zijn loopbaan. “Toen was het niet de gemakkelijkste periode, met Human Powered Health die zou stoppen. Langs de andere kant, vorig jaar zat ik in Langkawi en daar wonnen we ook een rit. Het ging wel goed en dan heb ik er altijd wel het vertrouwen in gehouden om een goede ploeg te vinden. Die heb ik nu echt gevonden. Dan gaat het natuurlijk een stuk gemakkelijker.”

Ook in 2025 zullen we Van Hoecke als lead-out bij de sprinters van Intermarché-Wanty zien. “Dit jaar was ik vooral voorzien bij Arne, maar hij brak zijn enkel in het begin van het jaar en nu zijn sleutelbeen. Daardoor ben ik meer in de trein van Gerben gerold. Ook omdat we niet echt een vaste sprinttrein hadden. Vanaf volgend jaar denk ik dat we iets meer met vastere sprinttreinen gaan werken.”