Lenny Martinez heeft de ingekorte editie van de CIC-Mont Ventoux op zijn naam geschreven. De 19-jarige Fransman kwam na een kleine honderd kilometer als eerste boven op de Mont Ventoux, die vanwege ‘lastige weersomstandigheden’ één in plaats van twee keer beklommen moest worden. In een sprintje met vier was Martinez te snel voor Michael Woods en Simon Carr. Voor Martinez was het zijn eerste profzege.

Twee dagen na afloop van het Critérium du Dauphiné stond een zware eendagskoers in Frankrijk op het programma, namelijk de CIC-Mont Ventoux. Deze wedstrijd, die we beter kennen als de Mont Ventoux Dénivelé Challenge, bood klimmers de kans om zich uit te leven op de flanken van de ‘Reus van de Provence’. Deze iconische beklimming stond eigenlijk twee keer op het menu, maar vanwege ‘lastige weersomstandigheden’ (lees: er zou kans op storm zijn) werd de eendaagse ingekort. De finish lag nu, na 98,3 kilometer, op de eerste beklimming (24,3 km aan 5%) van de Mont Ventoux, vanuit Sault.

Kopgroep van vijf
Vroeg in de ingekorte wedstrijd ontstond er een kopgroep van vijf. Pablo Castrillo (Equipo Kern Pharma), Léo Danès (CIC U Nantes Atlantique), Asier Etxeberria (Euskaltel-Euskadi), Jose Maria García (Electro Hiper Europa) en Valentin Retailleau (AG2R Citroën) vergaarden in de heuvelachtige openingsfase een voorsprong van drieënhalve minuut, maar al snel verkleinde het peloton het gat weer tot twee minuten.

Castrillo voert de kopgroep aan – foto: Cor Vos

Jose Maria García haakte nog voor het begin van de echte finale af vooraan. In Sault, aan de voet van de Mont Ventoux, hadden de overige vier aanvallers nog een kleine anderhalve minuut voorsprong. Eerder had Israel-Premier Tech het tempo bepaald, nu zagen we afwisselend de troepen van TotalEnergies en Movistar aan kop. Ondanks dat zij de pees er flink oplegden, bleef de inmiddels eenzame koploper – Castrillo – sterk standhouden. Hij bereikte het beroemde maanlandschap solo, al was zijn marge op dat moment al minimaal.

Strijd in het maanlandschap
Met nog zo’n vijf kilometer te gaan werd Castrillo ingerekend. Lars van den Berg voerde op dat moment het peloton aan, dat nog bestond uit zo’n veertig á vijftig renners. Al snel dunde de groep verder uit, vooral toen Cristián Rodríguez ten aanval trok. Lenny Martinez dichtte het gat eenvoudig, waarna ook de rest van de favorieten terugkeerde. Chris Froome had ondertussen al moeten passen.

Zijn ploeggenoot bij Israel-Premier Tech, Michael Woods, ging dan weer in de aanval op vier kilometer van de finish. Alleen Martinez en Rodríguez konden volgen. Einer Rubio had ook heel eventjes zijn karretje aangehaakt, maar moest al gauw lossen. Simon Carr maakte van achteruit dan juist weer de sprong naar voren. Even later lukte dat ook Ivan Ramiro Sosa. Zowel Carr als Sosa gingen na een nieuwe versnelling van Woods weer overboord, maar konden met nog twee kilometer te gaan toch weer terugkeren.

Martinez de snelste
Met nog één kilometer te gaan, groeide de groep nog wat verder. Een van de renners die terugkeerde was Domenico Pozzovivo, die zich op kop nestelde voor Woods. Nadat het werk van de Italiaan erop zat, waren er nog vier man over. Zij sprintten in de laatste steile meters om de zege. Met een krachtig eindschot wist Martinez de zege te pakken. Woods moest genoegen nemen met de tweede plaats, Carr werd derde.

foto: Cor Vos