Cocaïne staat inderdaad terecht op de dopinglijst. Je voelt je er beter mee, en je kan langer en harder trainen. Dus heeft het onrechtstreeks ook een positieve invloed op de prestaties tijdens de wedstrijden. Vroeger werden amfetamines gebruikt vóór en tijdens het trainen, toen er nog geen controles waren buiten kompetitie. Voorheen gebeurde dat ook tijdens de kompetitie, toen er bijna geen degelijke controles waren. Nadien werd gewerkt met een baxter of een peer onder de kleding, vaak met medewerking van corrupte controleurs, die vooral de plaatselijke renners of landgenoten afschermden. Toen dit bekend werd en dit al te vaak in de pers aangeklaagd werd, werd een iets moeilijker en gevaarlijk procédé toegepast. De blaas werd onmiddellijk na de wedstrijd geledigd, en er werd propere urine van iemand anders, met een katheder in de blaas gespoten. Zodat de urinecontroles steeds negatief waren. Tot een paar keer uit de urine-analyse van een wielrenner bleek dat hij zwanger was. Geleidelijk aan kregen de dopinginstanties zo door dat ze erin geluisd werden.
Nu wordt voor het oppeppen tijdens de training alleen nog cocaïne gebruikt. Ik heb het steeds onbegrijpelijk gevonden dat cocaïne niet als doping beschouwd wordt buiten kompetitie. Daarenboven is cocaïne natuurlijk ook een gevaarlijke drug én verslavend. Heel wat oud-renners blijven gebruiken na hun loopbaan.
Dit alles staat natuurlijk nog los van het veralgemeende dopinggebruik met spierversterkende middelen en met EPO-achtige stoffen, die door gebruik te maken van micro-dosissen, bijna niet traceerbaar zijn.