Niet één, maar twee medailles voor Frankrijk in de olympische wegrit. In eigen land reden Valentin Madouas en Christophe Laporte naar respectievelijk het zilver en brons. “Ik ga het pas echt geloven als ik op het podium sta”, zei de nummer twee na afloop vol ongeloof tegen Eurosport.

Madouas sloop in de voorfinale mee met een groepje. Toen Remco Evenepoel over kwam steken, wist de Fransman de ontketende Belg als langste te volgen. “Ik wilde anticiperen en wat voorsprong pakken op de favorieten”, legt Madouas uit. “Ik wist dat het achter mij los zou gaan en dat ik wat voorsprong nodig zou hebben om hen voor te blijven. Ook kan ik dan nog wat recupereren, voordat ze terug zouden keren. Dat was ook als plan naar voren gekomen uit de voorbespreking. En dat heb ik ook gedaan.”

“Ik wist dat er een kampioen naar me toe zou rijden en dat ik dan in het wiel van die kampioen moest blijven. Zo probeerde ik een medaille te pakken. Ik heb alles gegeven wat ik in me had. Ik ging voorbij mijn limiet en het was nog ver. Maar ik ben tweede geworden. Hier, in Parijs, bij de Eiffeltoren. Dat is fantastisch. Het is een droom.”

Madouas vertelt dat hij specifiek naar de Spelen heeft toegewerkt. “Tijdens de Tour wist ik al: dit is de vorm van mijn leven. Dat heb ik niet kunnen laten zien, maar ik ben goed hersteld en heb me nadien gefocust op deze wedstrijd. Ik had heel veel vertrouwen, net als Christophe en de hele ploeg. We wilden een medaille pakken en we hebben er twee.”

Laporte wist niet dat hij sprintte voor brons
Net achter Madouas, die alleen over de streep kwam, sprintte Laporte naar plek drie. “We hoopten voor de zege te strijden, maar dat lukte niet. We hebben het geprobeerd. Maar zilver en brons is geweldig. Dit is een droom. Op het olympische podium staan, in Parijs.”

Laporte vertelt dat hij vrijdag naar het olympische dorp was. “Daar zagen we de Franse BMX’ers, die goud, zilver en brons pakten. Nu hebben wij ook medailles gepakt. We zijn heel gelukkig”, aldus de Fransman, die niet wist dat hij voor het brons sprintte. “Pas toen ik over de streep kwam, zei Madouas dat ik derde was en hij tweede. Dat wist ik helemaal niet. Het is ongelofelijk. Mijn vrouw is hier, mijn vrienden, mijn kinderen. Ik ben heel trots om dit te doen voor hen en voor Frankrijk.”