Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mark Cavendish blikt terug op historische 35ste Tour-zege: “Ik ben een heel, heel gelukkig mens”
Interview Mark Cavendish schreef woensdag tegen alle verwachtingen in geschiedenis in de Tour de France 2024. Er waren maar weinig wielerfans die nog geloofden dat hij het recordaantal ritzeges in de Ronde van Frankrijk alleen in handen zou krijgen en eentje meer op zijn palmares zou hebben dan legende Eddy Merckx. Toch slaagde Cav daarin en in de persconferentie na afloop blikte hij daar ruimschoots op terug.
Mark, hoe voelt het om dat record nu alleen in handen te hebben?
“Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik wil gewoon naar mijn jongens toe, de ploegmaten, de mensen. Niet alleen de renners, maar iedereen die een bijdrage levert en werkt in de Tour voor het laatste of de laatste twee jaar. Ik weet het niet. Ik ben niet iemand die iets viert door een feestje te bouwen of iets geks doet. Ik wil gewoon met iedereen zijn die heeft geholpen om te realiseren wat we gedaan hebben. Ik ben een heel, heel gelukkig mens. Ik heb een ongelooflijk team met Astana Qazaqstan. Een ongelooflijke groep vrienden en ploegmaats, met in het bijzonder een ongelooflijke familie. Ik ben zo dankbaar dat we hier zijn. Mijn gezin kwam afgelopen nacht hier naartoe, waarna ze de start en finish bezocht hebben. Het betekent altijd zo veel voor me als zij er zijn op de koers, zodat zij ook kunnen winnen met mij.”
Je sprintte ook met veel zelfvertrouwen, je leek bijna net zo goed als in je allerbeste jaren. Voelt dat ook zo?
“Bedankt voor het compliment. Weet je, als dingen goed gaan, dan weet je ook dat de ploeg er vol in zit. Het gaat er echt om hoe je koerst en het geloof en vertrouwen dat je hebt. Wat je in de finale zag, zag je ook halverwege de etappe. Mijn jongens committeerden zich. Dat betekent meer voor mij dan hoe ik me fysiek voel. Het is de Tour de France, hè. Daar voel je jezelf nooit op je best. Je voelt je hier nooit fris. Volgens mij geldt dat voor iedereen. Maar als je weet wat je moet doen… Ik weet het niet, ik ken het gevecht en ga die aan in mijn hoofd. Ik blijf ook kalm. En ik vertrouw op mijn ploeggenoten. Ik weet dat ik de afmaker ben. Er is niets anders wat je kunt doen, dan jezelf dat doen beseffen. Dat is een beetje hoe mijn sportpsychologie werkt.”
Wielerhistorie in Saint Vulbas! – foto: Cor Vos
De sprint zelf leek wel een chaos. Praat ons eens door jouw spurt heen?
“Ik zag Alpecin-Deceuninck komen. Ik wist dat ze met meer waren. Pascal Ackermann zat daar ook. Maar je kunt nooit echt voorspellen welke kant hij opgaat. Bij hem moet je altijd wachten tot hij aangaat en dan moet je hem volgen. Dat is eigenlijk wat ik heb gedaan en hoe mijn sprint eruit zag.”
Hoe bijzonder was het om juist deze zege, dit speciale moment, met je familie te kunnen delen?
“Daar ben ik enorm blij mee. Ik ben zo vaak weg van huis… Als ik drie weken thuis ben geweest dit jaar, is het veel geweest. Weg zijn, trainen, koersen. Niet alleen ik, al mijn ploeggenoten. Iedereen heeft zo veel energie in dit project gestoken. Maar als je vier kinderen hebt en je vrouw voedt ze allemaal op, die ervoor zorgt dat ze een normaal leven leiden als papa weg is. Dan is dit echt heel speciaal. Ze staan altijd achter mij. Voor hen om hier naartoe te komen en dit speciale moment met mij te kunnen delen… Iedere vader zou kunnen uitleggen hoe speciaal dat is. Wat is het nut om ergens voor te gaan, als je het niet kan delen met de mensen om je heen? Met de familie, je kinderen vooral, je vrienden. Ik ben een gelukkig mens dat ik dat privilege heb.”
De Tour is nog niet voorbij. Wat verwacht je er nog van, de komende twee en een halve week?
“Op de eerste plaats ga ik ervan proberen te genieten. Op de tweede plaats wil ik proberen succesvol te zijn. En ten derde, wil ik daarna opnieuw succesvol zijn. Dat is het fundament van onze baan. Ik houd van de Tour de France en dat heb ik altijd gedaan. Zowel als coureur, maar ook als ik thuis zit en naar de tv kijk. Ik geef altijd 100% en dat zal ik blijven doen. We blijven proberen om ons te smijten in de massasprints. En in de andere etappes proberen we Harold Tejada en Alexey Lutsenko in de vlucht van de dag te krijgen. Astana Qazaqstan heeft de kwaliteiten om hier meerdere ritten te winnen. Dus daar gaan we ons best voor doen. Voor een sprinter gaat het niet eenvoudig zijn om de gehele koers te overleven. Maar we gaan wel alles geven om aan de start van de spectaculaire tijdrit van Monaco naar Nice te geraken.”
Hoe heb je alle felicitaties uit het peloton van je collega’s ontvangen?
“Ik voel me enorm bevoorrecht dat ik de kans heb om de laatste jaren het peloton te delen met renners waarvan ik na mijn eigen carrière fan zal blijven, als ik hen voor de tv aan het werk zie. Dan juich ik voor hen. Maar dat ik hen ook persoonlijk gekend heb en als tegenstander had, is een privilege. Iedereen is ook zo aardig geweest de laatste dagen. Nou ja, niet iedereen natuurlijk. Maar het overgrote deel van de renners zei toch: ‘ik hoop dat je die ritzege hier kan pakken’, en dat soort dingen. Dat maakt me echt emotioneel… Er is een ongelooflijke goede groep renners in zowel het mannen- als vrouwenpeloton. Dat is de toekomst van onze sport. Ik ben er trots op dat ik straks kan zeggen dat het mijn tegenstanders zijn geweest voordat ik ermee stop.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.