Mark Cavendish gaat ervan uit dat hij in januari, als het nieuwe wielerseizoen begint, weer op de fiets zal zitten. Dat vertelt de 36-jarige Britse sprinter in een interview met The Sun. Eerder deze maand kwam hij zwaar ten val tijdens afsluitende ploegkoers van de Zesdaagse van Gent. Daar liep hij twee gebroken ribben en een doorboorde long bij op.

“Als professionele sporters ken je je lichaam goed genoeg om te weten wat het betekent en wat de hersteltijd is. We zijn gewend aan botbreuken en longen genezen vrij snel, dus ik zou binnen een paar weken weer in het zadel moeten zitten”, zegt Cavendish in gesprek met de Britse krant. “Het kan mijn seizoensstart een beetje naar achteren schuiven en ik zal wel een tijdje pijn hebben, maar ik genees goed dus het is niet zo erg.”

Direct na zijn val probeerde de Britse sprinter aanvankelijk de pijn te verbijten om zijn vier kinderen die langs de baan stonden te kijken, niet ongerust te maken. “Toen ik viel wist ik dat ik blessures had opgelopen en dat ik er slecht aan toe was. Dat maakt je bang. Maar de kinderen waren er en mijn instinct was om op te staan, zodat ze zouden weten dat ik in orde was. Ik liep terug naar de cabines waar we verbleven en toen ze weg waren, werd ik naar het ziekenhuis gebracht.”

De val werd veroorzaakt door een plasje water op de baan nadat een renner drinken had gemorst. “Het was een bizar ongeluk”, gaat de Britse renner verder. “De wielen slipten, waardoor een kettingreactie op gang kwam die de crash veroorzaakte. Ik kwam op een fiets terecht, brak mijn ribben en scheurde een gat in mijn long. Het gat zit achter mijn hart, wat het moeilijker maakt om te controleren, want het is niet te zien op röntgenfoto’s. Maar ik overleef het wel.”

Vastberaden
Cavendish is ondanks alles vastberaden om deze tegenslag boven te komen en niet van plan om binnenkort zijn fiets aan de haak te hangen. Hij heeft zijn oog laten vallen op de Tour de France van komend seizoen, maar vragen over het breken van het recordaantal etappezeges van Eddy Merckx wijst hij van de hand. “Mijn doel is om te proberen zo veel mogelijk te winnen, zo lang als ik kan. Er is geen specifiek aantal dat ik wil halen.”

Als hij met wielerpensioen gaat, zal het tijd zijn om zijn gezin op de eerste plaats te zetten na vele jaren van wekenlange trainingen in het buitenland. “Mijn familie heeft te lang aan de zijlijn van mijn carrière gestaan, dus in de eerste plaats zal ik doen wat het beste voor hen is. Maar ik heb opties en ik heb verlangens als het gaat om wat ik hierna doe. Ik heb geen geluk dat ik wielrenner ben, want ik heb mijn hele leven hard gewerkt en offers gebracht.”

“Maar elke dag dat ik op de fiets zit, voel ik me gelukkig dat ik kan doen waar ik van hou en ik heb het geluk dat ik in een positie ben dat ik kan kiezen wat ik hierna wil doen in mijn carrière”, aldus de Britse sprinter.