De Tour of Leuven 2024 is gewonnen door Markus Hoelgaard. De 29-jarige Noor van Uno-X was in de straten van Leuven de beste na een attractieve koers. Hij reed in de slotfase weg bij Mike Teunissen; Milan Menten won daarachter de sprint. Op de erelijst van de Memorial Jef Scherens is Hoelgaard de opvolger van Arnaud De Lie.

De Tour of Leuven-Memorial Jef Scherens vindt plaats over grotendeels dezelfde wegen als het WK van 2021. Na een lange openingsfase in deze UCI 1.1-wedstrijd, is de finale op hetzelfde lokale circuit als dat WK destijds. Die ronde deden de renners op deze donderdag zes keer. In die omloop ligt eerst de Keizersberg (300 meter aan 5,6%) en daarna de licht oplopende Decouxlaan (1,1 km aan 3,4%).

Dan is het de beurt aan de Wijnpers (300 meter aan 8,3%), waar de renners op het WK door een haag van supporters naar boven werden geschreeuwd. De Sint-Antoniusberg (200 meter aan 4,7%), de helling waar Julian Alaphilippe zijn beslissende aanval lanceerde, sluit het rijtje. Na de laatste helling was het nog 3,4 kilometer tot aan de finish, die naar goede traditie op de Bondgenotenlaan lag.

Joren Bloem zat mee in de vlucht van de dag – foto: Cor Vos

Vroege vlucht Nederlands getint
Vlak na het startschot vertrokken er meteen zes renners op avontuur. Het Nederlandse gehalte was hoog. Met talent Menno Huising (Visma | Lease a Bike Development), Joren Bloem (Tour de Tietema-Unibet) en Cofidis-stagiair Michel Coppens (die normaal rijdt voor BEAT Cycling) was de helft van de kopgroep in Nederlandse dienst. Nicola Marcerou (TotalEnergies), Mathias Vanoverberghe (Philippe Wagner-Bazin) en het Estse talent Romet Pajur (Lotto-Kernhaus) maakten de kopgroep compleet.

Daarachter probeerden verschillende renners – waaronder Roy Hoogendoorn (Metec-Solarwatt) en Stijn Daemen (VolkerWessels) – tevergeefs de oversteek te maken. Achter de zes vluchters brak het peloton een paar keer in verschillende stukken, maar troepte het ook steeds weer samen. Toen de rust in het pak wederkeerde, namen Uno-X en Lotto Dstny het commando op zich. De maximale voorsprong van de zes vluchters bedroeg uiteindelijk een kleine vijf minuten. Achteraan in het peloton stond de deur wel open op de beklimmingen.

Van Gils opende de debatten voor Lotto Dstny – foto: Cor Vos

Met nog honderd kilometer te gaan kregen we plots een sterke contra-attaque van Jonas Abrahamsen en Maxim Van Gils. Ruim tien kilometer later kreeg het tweetal de zes in het vizier en niet veel later sloten ze aan. Daarna was het Alpecin-Deceuninck dat naar voren werd gedwongen in het peloton. Voor Vanoberberghe en Pajur ging het toen vooraan te snel, zij moesten eraf. Vervolgens ontstond er een fase waarin een aantal renners sprongen vanuit wat over was van het peloton, naar de kopgroep toe.

Leuke finale
Op zestig kilometer van het einde hadden we zodoende een kopgroep van acht renners: Huising en Bloem vanuit de vroege vlucht, de later aangesloten Abrahamsen en Van Gils, met daarbij Gil Gelders (Soudal-Quick-Step), Noors kampioen Markus Hoelgaard (Uno-X), toptalent Jørgen Nordhagen (Visma | Lease a Bike Development) en Mike Teunissen (Intermarché-Wanty). De voorsprong van de acht was nooit heel groot, maar achter hen kwamen in de achtervolgende groep en het peloton de samenwerkingen niet op gang.

Teunissen was dichtbij de zege – foto: Cor Vos

Onder meer Tibor Del Grosso en Arnaud Démare probeerden naar voren te springen, maar dat mocht niet lukken. Vooraan begon intussen de afvalrace. Op ruim 25 kilometer van de streep was het Abrahamsen die een versnelling plaatse, waarna Hoelgaard overnam en hij kreeg Teunissen mee. De twee waren aan elkaar gewaagd en doken de slotronde in. Even leek het op een sprint-a-deux af te stevenen, maar op de Keizersberg op twaalf kilometer van het einde demarreerde Hoelgaard nog eens. Dat was voor Teunissen te machtig. De Nederlander drong nog lang aan, maar Hoelgaard gaf zijn gat niet meer weg.