Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar kleuren klassiek voorjaar, dat toch iets mist
Analyse “De logica is gerespecteerd.” In vier woorden vatte Christoph Roodhooft Luik-Bastenaken-Luik briljant samen. De indrukwekkende overwinning van Tadej Pogacar en de knappe derde plek van zijn protegé Mathieu van der Poel zorgden ervoor dat de twee mannen die dit klassieke voorjaar op grootse wijze domineerden toch nog samen op één podium stonden.
Voor de echte wielerliefhebbers was het genieten van zeldzame kampioenen maar voor de neutrale toeschouwer ontbrak er de nodige spanning. Al kan iedereen die iets van wielrennen begrijpt maar één ding doen: een héél diepe buiging voor Van der Poel en Pogacar maken.
Met 149 solokilometers van Mathieu van der Poel (44 km in de E3 Saxo Bank Classic, 45 kilometer in de Ronde van Vlaanderen en 60 kilometer in Parijs-Roubaix) en 116 solokilometers van Tadej Pogacar (81 km in Strade Bianche en 35 in Luik-Bastenaken-Luik) hebben we dit klassieke voorjaar vooral imponerende demonstraties van twee grootheden uit de wielerhistorie gekeken. Dat Van der Poel en Pogacar nu beiden zes Monumenten achter hun naam hebben, geeft aan op welk uitzonderlijk niveau zij acteren.
Foto: Cor Vos
In de aanloop naar ‘La Doyenne’ maakte HLN een mooie vergelijking van de 75 kilogram van Van der Poel tegen de 66 kilo’s van Pogacar. Een blik op de statistieken en data leert dat er in het moderne wielrennen geen enkele renner uit de gewichtsklasse van ‘MVDP’ in slaagde om Luik te winnen. In de Ardennen is het voor een krachtsmens bijna onmogelijk om de flyers te kloppen.
Van de laatste 10 winnaars is Bob Jungels in 2018 met 70 kilogram de zwaarste. Terwijl winnaars als Remco Evenepoel en Simon Gerrans (62 kg), Primoz Roglic en Jakob Fuglsang (65 kg), Alejandro Valverde (61 kg) en Wout Poels (66 kg) eveneens aanzienlijk lichter zijn. Op het podium brachten in de afgelopen jaren alleen Wout van Aert (3e in 2022 met 78 kg) en Jens Voigt (2e in 2005 met 76 kg) ongeveer hetzelfde gewicht als de huidige wereldkampioen in de strijd.
Van der Poel reed een vrij doordachte koers, waarbij hij waar mogelijk zuinig met zijn krachten omsprong. Door op sommige plekken niet diep in het rood te gaan, had hij in de finale nog de energie over om voor het podium te strijden. Na een heel zware koers, en zeker in deze koude weersomstandigheden, doen de klimmers ook een paar jasjes uit en kan de wereldkampioen in de late finale met zijn body over nog net wat extra inhoud beschikken. We zagen dat ook al tijdens het WK in Glasgow dat 3570 hoogtemeters telde. Al is Luik-Bastenaken-Luik nog een stuk zwaarder met 4400 hoogtemeters.
Om in de Ardennen de strijd tegen Pogacar en Evenepoel aan te gaan zal Van der Poel in zijn voorjaarscampagne andere keuzes moeten maken. Hij zal zich meer op de heuvelklassiekers dan op zijn favoriete terrein in Vlaanderen en Roubaix moeten focussen. Het is noodzakelijk om in Luik frisser aan de start te staan. Al toont deze derde plek in Luik-Bastenaken-Luik aan dat er zeker mogelijkheden zijn om de ‘Oude Dame’ ook aan zijn palmares toe te voegen.
Monumentenmannen
De ‘monumentenmannen’ Van der Poel en Pogacar hebben met heel bijzondere prestaties dit voorjaar kleur gegeven. Zij gaven de klassiekers glans, maar de strijd tussen de allergrootsten waar iedereen op hoopte hebben we helaas niet gezien. Alleen op de Poggio in Milaan-Sanremo zagen we even Van der Poel en Pogacar duelleren. Verder kwamen de zogenaamde grote zes (Pogacar, Van der Poel, Van Aert, Evenepoel, Roglic en Vingegaard) elkaar in dit klassieke voorjaar nergens tegen.
Niet alleen de solo’s van deze twee superkampioenen zullen de boeken ingaan bij het voorjaar 2024. Ook de twee dramatische valpartijen hebben een grote stempel op deze lente gedrukt.
-
Lees ook Mathieu van der Poel na onverwachte derde plaats in Luik: "Stof tot nadenken voor toekomst"
Het is opmerkelijk dat juist in voorbereidingswedstrijden op plaatsen relatief ver voor de finish vijf van de top-tien renners uit de UCI-ranking voor lange tijd werden uitgeschakeld. In Dwars door Vlaanderen, op 69 kilometer voor de finish, vielen o.a. Wout van Aert, Mads Pedersen, Jasper Stuyven en Biniam Girmay.
In de vierde rit van de Ronde van het Baskenland, op 30 kilometer van de streep, sloegen Jonas Vingegaard, Remco Evenepoel en o.a. Primoz Roglic genadeloos hard tegen de grond. Deze valpartijen hebben niet alleen het voorjaar ontsierd; door de ernst van sommige blessures kan de nasleep voor o.a. Van Aert en Vingegaard nog wel eens tot ver in dit wielerjaar duren.
Helaas had de wielersport deze valpartijen met al deze kampioenen klaarblijkelijk nodig om nu eens echt vaart te zetten in het nemen van maatregels om van de veiligheid te verbeteren. In totaal zijn er momenteel zelfs 38 WorldTour-renners buiten koers vanwege blessures die zij bij ernstige valpartijen hebben opgelopen.
Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar. Foto: Cor Vos
Het valt op dat er in alle conclusies rond de valpartije steeds vaker naar het gedrag van de renners zelf wordt gewezen. Kregen in het verleden vooral de organisatoren de zwarte piet toegeschoven, nu zijn de renners zich meer bewust dat er een mentaliteitsverandering moet komen.
Een onderzoek van experts van de Universiteit Gent heeft aangetoond dat 50% van de valpartijen is te wijten aan het gedrag van de renners en 50% is te wijten aan andere factoren, zoals obstakels die niet worden gesignaleerd of de snelheid van het peloton. De twee heersers van dit voorjaar Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar benadrukten de afgelopen dagen ook dat er vooral naar het gedrag cq. mentaliteit van de renners gekeken moet worden.
Laten we dus niet alleen naar de schitterende solo’s van dit tweetal kijken, maar vooral ook naar deze superkampioenen luisteren…
Om te reageren moet je ingelogd zijn.