Mathieu van der Poel heeft vanmiddag rond de klok van 14.30 uur de competitie hervat in de Antwerp Port Epic. De Antwerpse 1.1-wedstrijd, die bekendstaat om de vele onverharde wegen en kasseistroken, wordt voor Van der Poel zijn eerste wedstrijd sinds zijn bewuste val tijdens de mountainbikewedstrijd op de Olympische Spelen in Tokio. “Dit wordt een belangrijke test richting WK”, vertelde de Nederlander aan de aanwezige pers bij de start.

Mathieu, hoe gaat het momenteel met de rug?
“Het gaat de goede kant uit. Ik heb afgelopen week redelijk goed kunnen trainen en ik moet zeggen dat ik tevreden ben met de progressie. Vooral als ik nog echt moet doorrijden op training of wanneer ik lange trainingsblokken doe, dan speelt de rug nog op. Dan is de rug de volgende dag redelijk stijf, dus het is zeker niet dat alle problemen van de baan zijn.”

Wat was er eigenlijk concreet aan de hand?
“Een soort van overbelasting, waardoor er wat vocht tussen de wervels is gekomen. Dat maakt het onaangenaam om te fietsen. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat geven in competitie vandaag. Ik wil nu weten of het voor mij nog de moeite is om door te werken richting het WK. Want het heeft geen zin om te blijven aanmodderen en het WK op tachtig procent af te werken.”

De Antwerp Port Epic is, met zijn vele onverharde stroken, een wedstrijd waar de rug zwaar getest zal worden…
“Inderdaad. Maar dat is ook een beetje wat ik wilde. Ik heb deze wedstrijd in samenspraak met de ploeg uitgekozen. In een peloton meerijden en wachten op de sprint is toch iets anders dan nu de hele dag voluit koersen. Op training was het gevoel nog geen honderd procent, maar hopelijk valt het beter mee dan verwacht.”

Hoe ben je met die periode na de bewuste val in Tokio omgegaan?
“Ik denk dat ik het snel een plaats heb kunnen geven. Ik vond het moeilijk om niet naar het WK mountainbike te kunnen met die rugproblemen, dat was misschien wel moeilijker dan die val op de Spelen zelf. Ik had daar graag het een en ander rechtgezet. Anderzijds, ik was sowieso niet super in Tokio. Ik was al een beetje op de sukkel met mijn rug, nog niet zo veel als nadien natuurlijk. Maar ik denk wel dat ik in staat was geweest om mee te doen voor een medaille. Misschien niet voor het goud, want Pidcock was heel sterk. Maar ik had wel meegedaan.”