Wereldkampioen Mathieu van der Poel heeft zijn favorietenrol waargemaakt in de E3 Saxo Classic. De kopman van Alpecin-Deceuninck begon aan een solo op de Paterberg, op zo’n veertig kilometer van de streep, nét op het moment dat concurrent Wout van Aert ten val kwam. Die laatste toonde wel veerkracht en mocht als derde op het podium.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

De E3 Saxo Classic vormt nog altijd de échte start van de Vlaamse Wielerweek. De WorldTour-klassieker wordt ook weleens de kleine Ronde van Vlaanderen genoemd, wat goed te rechtvaardigen is gezien de zeventien korte kuitenbijters en vijf kasseistroken doorheen de dag. Starten en finishen deden we naar goede gewoonte in Harelbeke, het epicentrum van de E3 Saxo Classic. En nog belangrijker: voor het eerst dit seizoen zouden we een duel tussen Wout van Aert en wereldkampioen Mathieu van der Poel krijgen.

Om 11.45 uur klonk het officiële startschot. Het eerste grote wapenfeit van de dag was echter geen vorming van een interessante vroege vlucht, maar wel een valpartij. Met Dylan van Baarle en Per Strand Hagenes zag favoriet Van Aert meteen twee ploegmaats tegen de vlakte gaan. Ook Alberto Bettiol was bij de zwaarste slachtoffers. Bettiol en Hagenes moesten hun val bekopen met een opgave, en vooral die laatste bleek er slecht aan toe. De Noor brak zijn neus.

Voorin ging de strijd om een plekje in de vroege vlucht onverminderd voort. Onder meer Jasper De Buyst (Lotto Dstny), Jakob Fuglsang (Israel-Premier Tech) en Julius van den Berg (EF Education-EasyPost) werden bij de aanvallers gemeld, maar niemand geraakte weg. Gevolg? Het eerste koersuur was een constant kat-en-muisspel aan een torenhoog tempo, goed voor een gemiddelde van 51 kilometer per uur.

Een pijnlijke valpartij bij de start – foto: Cor Vos

Pas na zestig kilometer koers, vlak voor de start van de eerste heuvelzone, wisten Emil Herzog (BORA-hansgrohe), Lorenzo Milesi (Movistar) en Jannik Steimle (Q36.5) een gaatje te versieren. Die laatste won vorige week nog de Grote Prijs van Denain. Zij kregen kort daarna zeven extra renners achter zich aan, die 125 kilometer voor de finish aansloten. Het ging om Niklas Märkl (dsm-firmenich PostNL), Mathis Le Berre (Arkéa-B&B Hotels), Jelle Vermoote (Bingoal WB), Jonas Abrahamsen (Uno-X Mobility), Ivo Oliveira (UAE Emirates), Rémi Cavagna (Team Movistar) en Sander De Pestel (Decathlon AG2R).

De koplopers kwamen met een kloof van vier minuten over La Houppe en de Kanarieberg, de eerste hellingen van de dag. In die fase begon het opeens te regenen in de koers, wat de nervositeit alleen maar aanwakkerden. Maar de meeste ploegen wisten dat de échte strijd pas op 82 kilometer van het einde zou beginnen. Dan lag immers de Taaienberg te wachten.

Richting de favoriete Vlaamse helling van Tom Boonen staken alle grote favorieten hun neus aan het venster. We kregen als het ware een voorbereiding op een massasprint te zien, die uiteindelijk werd gewonnen door de mannen van Lidl-Trek. Jasper Stuyven en Mads Pedersen konden op de Taaienberg zo een eerste bommetje gooien, maar al vrij vlug werden ze overvleugeld door (wie anders dan) Mathieu van der Poel. In tegenstelling tot de meeste renners, zette MVDP zich zelfs op de kasseien recht op de pedalen. Niemand was in staat om zijn wagonnetje aan te haken, maar alleen is ook maar alleen. Van der Poel zette even door, maar zag al snel het onnuttige van zijn inspanning in.

Een stevige versnelling op de Taaienberg – foto: Cor Vos

Niet alleen de kopmannen van Lidl-Trek en Wout van Aert, maar een groep van in totaal zo’n dertig renners zou kort daarna de aansluiting weer maken. Opvallend genoeg daarbij géén schaduwfavoriet Arnaud De Lie (Lotto Dstny). De straffe aanval op de Taaienberg zou niet de enige van een gretige Van der Poel blijven. Op de Boigneberg was het opnieuw van dat: deze keer toonden Matteo Jorgenson (Visma | Lease a Bike) en Jhonatan Narvaez (INEOS Grenadiers) zich opvallend attent. Maar ook Van Aert liet zich niet verrassen, net als Biniam Girmay (Intermarché-Wanty). Ook deze poging was echter nog niet de juiste van Van der Poel.

Versnelling nummer drie dan maar, op de Stationsberg? Deze keer plakte Van Aert aan het wiel. De twee wilden wel doorzetten, maar deden dat met de handrem op. Opnieuw kon een grote groep terugkeren, wat dan weer kansen opende voor mannen als Oier Lazkano (Movistar), Stefan Küng (Groupama-FDJ) en Nils Politt (UAE Emirates) om te profiteren van de vertwijfeling in de vlakke tussenfase. Zij reden in één ruk naar de vijf overgebleven vroege vluchters en zorgden zo voor een gevaarlijke situatie. Alleen wisten de vier (!) renners van Lidl-Trek die nog mee waren, alles nog maar eens te herdoen.

Het volgende ijkpunt in de wedstrijd was de altijd gevreesde Paterberg, en snel werd duidelijk dat Van der Poel daar zijn moment had uitgekozen voor zijn vierde en meteen ook meest indrukwekkende versnelling. Zijn grootste concurrent Van Aert zat op dat moment twee posities verder, maar misrekende zich toen hij in het gladde gootje reed. De Belg van Visma | Lease a Bike gleed weg, ging tegen de vlakte en moest daar toch even van bekomen.

Van der Poel ging voor een lange solo – foto: Cor Vos

De volledige groep van zo’n dertigtal renners passeerde de onfortuinlijke Kempenaar, die al snel tegen een achterstand van een halve minuut moest aankijken. Te meer omdat een ijzersterke Van der Poel intussen niet stilzat. Wederom ging hij recht op de pedalen staan, iets waar niemand een antwoord op had. Een sterke Lazkano probeerde wel tegengas te geven, maar dat was meer willen dan kunnen. Van der Poel stond voor een pittige onderneming, met nog zo’n veertig kilometer voor de boeg, met daarin twee lastige knikjes.

Te beginnen met de Oude Kwaremont. Jorgenson nam op het steile gedeelte ploegmaat Van Aert voorbeeldig mee in zijn zog. In de uitloper plaatste de Belg vervolgens zijn verwachte aanval. De halve minuut waar hij tegen aankeek werden er zo plots weer 25 en zelfs twintig. Van Aert toonde veerkracht na zijn val en ging zo toch nog een keer naar Van der Poel op zoek. In aanloop naar de Karnemelkbeekstraat kwam Van Aert zelfs even terug op tien seconden. Maar op de steile helling zelf bleek dat Van der Poel toch nog wat over had gehouden. De wereldkampioen versnelde opnieuw en verdubbelde in geen klap opnieuw de kloof.

Daarop brak de veer bij Van Aert, die kilometer na kilometer meer terrein verloor. Achter zich kreeg hij nog een sterke groep met Jonathan Narvaez, Jasper Stuyven, Matteo Jorgenson, Tim Wellens en Biniam Girmay, en in de slotfase – toen Van der Poel al meer dan een minuut bij elkaar had gereden – reed Stuyven zelfs nog naar Van Aert toe.

Zelfs dan zou Van der Poel zijn voorsprong alleen maar blijven uitbouwen. Met opvallend verbeten vreugde, kwam hij in Harelbeke over de streep. Zo kan hij eindelijk ook deze E3 Saxo Classic op zijn palmares zetten. Daarachter kon Van Aert zelfs niet meer sprinten, waardoor Stuyven de verrassende tweede werd.