Mathieu van der Poel heeft voor de tweede keer in zijn carrière de Ronde van Vlaanderen gewonnen. De renner van Alpecin-Fenix was in de finale samen op pad met medefavoriet Tadej Pogacar, bleef in de finale ijzig kalm en bleek na ruim 270 kilometer in het zadel de snelste in de sprint. Dylan van Baarle werd tweede, Valentin Madouas derde. Pogačar viel na een spectaculaire laatste kilometer nog naast het podium.

Vandaag was het zover: de 106e editie van de Ronde van Vlaanderen. Omstreeks 10.00 uur begonnen de coureurs vanuit Antwerpen aan hun rit van ruim 272 kilometer naar Oudenaarde. Kasseien, de Paterberg en Oude Kwaremont in koude omstandigheden: de Ronde beloofde ook dit jaar weer een spektakel te worden. Weliswaar zonder topfavoriet Wout van Aert, die thuis zit met een coronabesmetting, maar met titelverdediger Kasper Asgreen, de nieuwe topfavoriet Mathieu van der Poel, Tourwinnaar Tadej Pogačar, Tom Pidcock, Tiesj Benoot en Mads Pedersen stonden er heel wat toppers aan het vertrek.

Na de eerste kilometers in de neutralisatiezone werd de koers in de buitenwijken van Antwerpen op gang gebracht en barstte de strijd om de vroege vlucht helemaal los. Geheel volgens de traditie vonden er in het eerste koersuur diverse schermutselingen plaats, maar was het wachten op de goede vlucht. Na ruim twintig kilometer aftasten, wisten negen renners elkaar te vinden en weg te rijden uit het peloton. De goede vlucht leek vertrokken, al spartelden de renners van Team DSM en EF Education-EasyPost nog even tegen. Het bleek al snel verspilde moeite en niet veel later kregen de negen vluchters alsnog de zegen van het peloton.

Taco van der Hoorn in de aanval – foto: Cor Vos

Vroege vlucht met Dewulf en Van der Hoorn 
Met Stan Dewulf (AG2R Citroën), Sébastien Grignard (Lotto Soudal) en Lindsay De Vylder (Sport Vlaanderen-Baloise) waren drie Belgen vertegenwoordigd in de vlucht van de dag, net als Nederlanders Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-G0bert), Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauces WB), de snelle Duitser Max Kanter (Movistar), de Italiaanse sprinter Luca Mozzato (B&B Hotels-KTM), de Italiaanse tempobeul Manuele Boaro (Astana Qazaqstan) en de Zwitserse hardrijder Tom Bohli (Cofidis). De voorsprong van deze negen avonturiers liep op tot goed vijf minuten, veel meer kregen Van der Hoorn en co. niet.

In de grote groep werd het vuile werk opgeknapt door de knechten van Alpecin-Fenix, Jumbo-Visma, INEOS Grenadiers en Quick-Step Alpha Vinyl. Ook UAE Emirates ging zich op een bepaald moment bemoeien met de achtervolging, ondanks een eerdere valpartij van kopman Pogačar. De Sloveense debutant ging al vroeg in de koers tegen de vlakte, maar de schade bleek mee te vallen en dus kon hij al snel weer zijn plaats innemen in het peloton. De negen koplopers reden intussen in gestrekte draf richting de voet van de eerste helling van de dag na ruim 130 kilometer koers: de eerste passage van Oude Kwaremont.

Nervositeit neemt toe in de heuvelzone 
Aangemoedigd door duizenden dolenthousiaste wielerfans werden de vluchters over de Oude Kwaremont geschreeuwd. Van een eerste tempoversnelling was overigens geen sprake, daarvoor was het nog veel te ver tot de finish. Ook in het peloton bleef het rustig en dus reden de renners gegroepeerd over de kasseien van de Oude Kwaremont. Met de Oude Kwaremont begonnen de renners wel aan resem heuveltjes, met de Kortekeer, Achterberg en Wolvenberg binnen een straal van een tiental kilometer. De nervositeit nam zienderogen toe en dit resulteerde in valpartijen van onder meer Piet Allegaert en Tobias Johannessen, maar gelukkig zonder erg.

De renners worden toegeschreeuwd op de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos

Op de Molenberg, de vijfde helling van de dag, schudde Jumbo-Visma voor de eerste keer aan de boom. Het was Nathan van Hooydonck die zijn kaarten op tafel gooide en de Belg wist naar de eerder ontsnapte Jonas Koch van BORA-hansgrohe te rijden. Het spel was definitief op de wagen: in het peloton zagen we al meerdere coureurs afhaken onder het hoge tempo. Alexander Kristoff, in 2015 nog winnaar van Vlaanderens Mooiste en de kopman van Intermarché-Wanty-Gobert, kreeg ondertussen af te rekenen met materiaalpech. De sterke Noor werd door een ploegmakker echter weer voorbeeldig naar voren gereden.

Pedersen en Bettiol beginnen er al vroeg aan
Van Hooydonck en Koch werkten voorbeeldig samen en wisten zo hun voorsprong richting de voet van de Berendries uit te breiden tot een halve minuut. Op de flanken van de Berendries ontplofte de koers volledig: meerdere renners sprongen weg uit het peloton, op weg naar Van Hooydonck en Koch. Iván García was de aanstichter van een tegenaanval en de Spanjaard van Movistar kreeg het gezelschap van niemand minder dan ex-winnaar Alberto Bettiol, medefavoriet Mads Pedersen, Alex Kirsch, Zdeněk Štybar, Jannik Steimle, Gianni Vermeersch, Mick van Dijke, Oliver Le Gac, Marco Haller en Ben Turner.

Een zeer sterke groep en dus gingen de alarmbellen af in het peloton, waar we de mannen van TotalEnergies, in dienst van Anthony Turgis, Bahrain Victorious en UAE Emirates op kop zagen rijden. De vaart zat er goed in en dit leidde helaas weer tot een valpartij in het peloton. Onder meer Christophe Laporte en Florian Vermeersch gingen tegen de vlakte. De Franse favoriet van Jumbo-Visma moest zo beginnen aan een heuse inhaaljacht op een ontketend peloton, waar men niet van plan was om de benen stil te houden. De vroege vluchters begonnen intussen aan helling nummer negen: die van Berg Ten Houte.

Pogačar maakt indruk op de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos

Pogačar maakt indruk op de Oude Kwaremont 
Op Berg Ten Houte probeerden Victor Campenaerts, Van der Poel, Pogačar en Asgreen de sprong naar de groep met Bettiol en Pedersen te maken, maar ze slaagden niet in hun opzet en dit speelde de tegenaanvallers in de kaart. De voorsprong werd weer groter en de topfavorieten waren in de achtergrond niet bereid om voor een ander de kastanjes uit het vuur te halen, waardoor het verschil richting de tweede passage van de Oude Kwaremont opliep richting de anderhalve minuut. Een interessante koersontwikkeling, maar met nog zestig kilometer op de teller was er nog allerminst sprake van een beslissende slag.

Verre van, aangezien er in het peloton net op tijd weer sprake was van een georganiseerde jacht. Vlak voor het aansnijden van de Oude Kwaremont waren de verschillen weer speelbaar. Dit was het moment voor Pogačar om zich binnenstebuiten te trekken en de Sloveen reed aan een duizelingwekkende vaart, met Asgreen in zijn wiel, naar de kop van de koers. En Van der Poel? De Nederlander maakte aanvankelijk een wat fletse indruk op de Oude Kwaremont, liep zelfs wat rood aan, maar wist op eigen tempo toch de ontstane gaatjes te dichten en de scheve situatie recht te zetten, net als onder meer Pidcock en Stefan Küng.

Door de inspanningen van Pogačar werden de vluchters van het eerste uur bij de lurven gegrepen en konden we spreken van een eerste elitegroep van een dertigtal renners. Deze groep werd echter al snel weer stevig uitgedund op de eerste keer Paterberg. Dit bleek het teken voor een sterke Jan Tratnik en Van der Poel om druk uit te oefenen en dit zorgde voor een natuurlijke selectie onder de toppers. Pogačar ging spelenderwijs mee, maar Asgreen moest verrassend genoeg dan weer passen op de Paterberg. Quick-Step Alpha Vinyl, eerder nog mee in de frontlinie, moest zo plots de meubelen zien te redden.

Pogačar en Van der Poel trekken door op de Koppenberg 
In de kilometers tussen de Paterberg en de Koppenberg keerde de rust weer wat terug in de groep der favorieten. Dylan van Baarle besloot dan maar om te anticiperen en de sterke Nederlander van INEOS Grenadiers reed samen met Fred Wright een twintigtal seconden weg van de eerste groep. Van Baarle en Wright begonnen met wat voorgift aan de Koppenberg, maar alle ogen waren gericht Pogačar. De Sloveen besloot op de Koppenberg opnieuw de forcing te voeren, maar dit keer zat Van der Poel wel direct op het wiel. De Nederlander nam zelfs over en wist samen met Pogačar en de toch wel verrassende Valentin Madouas weg te rijden.

Een titanenduel in Vlaanderen – foto: Cor Vos

Deze drie kleppers keken niet meer achterom en reden in een mum van tijd naar Van Baarle en Wright: een nieuwe kopgroep van vijf was geboren. In de achtervolgende groep moesten de renners het hoofd buigen en al snel werd duidelijk dat de sterkste renners in koers waren weggereden op de Koppenberg. Met een voorsprong van driekwart minuut begonnen Van der Poel, Pogačar, Madouas, Van Baarle en Wright aan de derde en laatste passage van de Oude Kwaremont. Op de voorlaatste helling van deze Ronde van Vlaanderen trok de onvermoeibare Pogačar voor een zoveelste keer door.

Titanenduel in Vlaanderen
Dit bleek de doodstek voor Van Baarle en Wright. De taaie Madouas probeerde nog wel even mee te gaan, maar ook voor de Fransman was er geen houden aan. En zo bleven er met Pogačar en Van der Poel, op voorhand ook de topfavorieten voor de overwinning, nog twee kandidaat-winnaars over. Zij begonnen gezamenlijk aan de Paterberg, de laatste klim van de dag. Op deze steile kasseihelling bleef een krachtsexplosie uit en dus trokken we met twee matadoren naar de finish in Oudenaarde. De achtervolgers leken geklopt. We kregen, net als in 2020 en 2021, een sprint met twee om de zege.

Van der Poel en Pogačar leken nog wat achter de hand te houden in de laatste kilometers. Ze wisselden elkaar netjes af aan de kop, maar reden toch met de nodige reserve richting de Minderbroedersstraat in Oudenaarde. In de laatste kilometer begon het grote gepoker en was het wachten op de aanzet van Van der Poel of Pogačar. Die bleef echter lang uit en hierdoor wisten Madouas en Van Baarle in extremis toch nog aan te sluiten. Madouas voelde zijn moment gekomen, kwam op hoge snelheid van achteruit, maar wist Van der Poel niet te verrassen. De Nederlander bleef ijzig kalm, wist Madouas op te vangen en spurtte op overtuigende wijze naar zijn tweede zege in de Ronde van Vlaanderen.

foto: Cor Vos

Van Baarle eindigde door de zeer tactische finale nog als tweede, Madouas werd derde. Pogačar was de grote verliezer aan de streep: de Sloveen raakte in de hectische sprint ingesloten en viel zo naast het podium. En daar was de tweevoudige Tourwinnaar duidelijk niet blij mee.