Matthews: “Gerrans en ik reden onze eigen koers”
Orica-GreenEDGE had zondag in de Amstel Gold Race met Michael Matthews en Simon Gerrans twee sterke ijzers in het vuur, maar geen van beiden wist het podium te halen. In de finale leek er weinig sprake te zijn van samenwerking tussen de twee. “We hebben niet met elkaar gesproken”, geeft Matthews toe in gesprek met Ridemedia.
Matthews had de taak om aanvallen op de Cauberg te pareren, terwijl Gerrans moest wachten op latere uitvallen. “Niemand ging op de beklimming en Gasparotto vertrok op de top. Het was vervolgens lastig te bepalen wie hem zou moeten volgen: hij of ik? Dat is lastig te zeggen op dat moment. Maar we kunnen er nu niets meer aan doen. Het is een gemiste kans.”
Allebei winnaarstypes
Het gevolg was dat geen van beiden in aanmerking kwam voor de overwinning. “Het ding is dat Simon en ik allebei ‘winnaars’ zijn: we willen allebei de koers winnen, als het erop aan komt. Als de ploegleider dan zegt: jullie zijn allebei plan-A, dan denk je allebei dat je kan winnen. Dat is waar het om gaat. Als je een echte winnaar bent, doe je er alles aan om te winnen, en dat is helaas wat we allebei zijn. We hebben onze eigen koers gereden.”
De interviewer stelde vervolgens voor om de één voor de ander te laten rijden. “Maar dat is aan de ploegleiders, dat is hun taak”, pareert Matthews. “Het is niet aan ons om dat besluit te nemen. Dat is waarom we een ploegleider hebben in de wedstrijd, om ons te vertellen wat te doen, en daar houden we ons dan aan. Als je van de ploegleider de kans krijgt om voor eigen kans te gaan, ga je daar niet op terugkomen en je eigen kans weggooien, zeker niet gezien we allebei ‘winnaars’ zijn.”
Te makkelijke koers
Matthews baalde dat de Amstel Gold Race ditmaal “erg makkelijk” was. “Er is niet echt iets gebeurd, dit was niet het soort wedstrijd waar ik me op voorbereid had. Ik voelde me super. Ik heb de hele koers de pedalen niet gevoeld. Dit was waarschijnlijk één van mijn beste dagen op de fiets sinds lange tijd.”
De Australiër had erop gerekend dat andere renners Gasparotto zouden terughalen toen hij wegreed. “Ik had achteraf misschien zelf moeten aanvallen. Ik heb mezelf wellicht een beetje onderschat in de finale, en daar heb ik helaas de prijs voor betaald.”
White beweert dat de kopmannen niet goed genoeg waren, Matthews dat het een van zijn beste dagen was sinds lange tijd...
Het 'vriendenteam' is niet meer zo hecht als vroeger.
Nu dacht hij slimmer te zijn door te wachten, maar ze waren gaan vliegen..
Opvallend en jammer dat TLJ stik kapot zat bij de laatste Cauberg, terwijl vele anderen zeggen dat ze gegokt en verloren hebben. (Bakelandts, Bling, Lammertink).
Nou hebben ze oortjes in de koers en wordt er nog niet (goed) gecommuniceerd. Al begint het probleem natuurlijk al met een niet-eenduidige voorbespreking.
En waar is de tactiek op gebaseerd? Juist...
exact wat ik ook dacht... Het is wel heel apart om Matthews de opdracht te geven alle aanvallen te volgen en gerrans voor de sprint te bewaren... Andersom zou ook een stuk logischer zijn of ze weten al van te voren bij Orica dat Gerrans niet goed genoeg is... En dan zouden ze hem eigenlijk voor Matthews moeten laten werken maar dat is duidelijk niet echt een optie ...
Lastig voor de ploeg, maar de ploegleiders moeten hier toch is met hun vuist op tafel slaan denk ik
In de sprint bleek ook dat hij niet sterk genoeg was. Taakverdeling was duidelijk Matthews heeft verzaakt. Gerrans is op een vlakkere aankomst intrinsiek sneller dan Matthews, al geloof ik ook niet dat Gerrans zondag zo sterk was. Dit gaat niet meer goed komen tussen deze 2 heren dat is wel duidelijk.