Michael Matthews heeft het Wereldkampioenschap bij de beloften gewonnen. De Australier,die volgend jaar voor Rabobank uit zal komen, was in eigen land de sterkste in de massasprint. Tweede werd de Duister John Degenkolb. De Canadees Guillaume Boivon en Amerikaan Taylor Phinney delen het brons.

De eerste aanval van de dag werd na één kilometer koers gerealiseerd door Ben King uit de Verenigde Staten. De nationale kampioen bij zowel de beloften als bij de profs, reed meer dan halve wedstrijd solo op kop. Na twee ronden had hij 1 minuut 13 seconden voorsprong op zijn Australische naamsgenoot, die ook voor de aanval had gekozen. Het peloton volgde op 4 minuut 22.

In de vierde ronde waren opnieuw tweeman uit het peloton weggereden, namelijk Cheung (Hong Kong)en de Wit-Rus Krasilnikau. Samen reden ze een kleine vier minuten achter de koploper. Na zes ronden was het nog altijd de Amerikaan King die de wedstrijd leidde, maar langzamerhand werd zijn voorsprong kleiner. Daarachter reden Moser (Italie) en Dowsett (Groot-Brittannië) samen met de Australische Ben King in de achtervolging.

Ook onze landgenoten staken hun neus aan het venster. Ronan van Zanbeek deelde in de zesde ronde een prik uit maar kreeg geen ruimte. Tom Dumoulin reed ook enige tijd in de aanval maar wist net als Van Zandbeek wist niet definitief weg te rijden.

Met nog drie rondes te gaan was het doek gevallen voor de Amerikaan King. Na zeven rondes in de aanval te hebben gereden werd hij vlak voor de passage van de finish achtergelaten door Moser. Op de top van de eerste helling uit het circuit trokken de Australiërs serieus door. Hierdoor ontstond er een breuk halverwege het peloton maar in de afdaling viel alles terug bijeen.

Ook de Belgen lieten zich zien in naam van Arthur van Overberghe. Hij kreeg onder andere Van Zandbeek mee maar wederom werd de wedstrijd goed gecontroleerd door het peloton. Op minder dan twee rondes van het einde waren het opnieuw de Belgen die ditmaal in een treintje van vier man de organisatie op zich namen. De nervositeit nam zichtbaar toe in het peloton. Een spervuur van demarrages was het gevolgm, maar werderom geraakte er niemand geraakte weg. De Fransman Tony Gallopin deed op de lange klim nog een poging en kreeg enkele honderden meters. Meer dan een halve ronden wist hij uit de greep van de grote groep te blijven, maar ook hij kon niet wegblijven.

Met het horen van de bel voor de laatste ronden ontploft het peloton opnieuw. Eén voor één proberen renners zich af te scheiden van het peloton. Ook Van Zandbeek zit daar weer bij maar telkens worden de aanvallen geneutraliseerd. Op de voorlaatste helling lijkt de schifting te hebben plaatsgevonden. Twintig man rijden weg, daarbij geen landgenoten. Aan de voet van de laatste heuvel weet het peloton weer aan te sluiten. Op de top valt het stil en opnieuw rijdt Gallopin namens Frankrijk weg. De Fransman namin het shirt Cofidis deel aan de voorbije Vuelta, en was dus iemand die niet veel ruimte kreeg van het peloton.

Op drie kilometer van de finish ontstond er een Nederlandse treintje, zij haalde met succes Gallopin bij. In één grote groep draaide ze de laatste rechte lijn op. De chaotische massasprint werd uiteindelijk gewonnen door de thuisrijder Michael Matthews. John Degenkolb sprintte naar het zilver. Het brons moest gedeeld worden door de Canadees Guillaume Boivon en de Amerikaan Taylor Phinney omdat het verschil op de meet niet te zien was.

World Championships U23 Geelong
1. Michael Matthews (Australië) 4u01m43s
2. John Degenkolb (Duitsland) z.t.
3. Taylor Phinney (Verenigde Staten)
3. Guillaume Bovin (Canada)
5. Arnaud Demare (Frankrijk)
6. Sonny Colbrelli (Italië)
7. Laurens De Vreese (België)
8. Sebastian Lander (Denemarken)
9. Juan José Lobato (Spanje)
10. Vyacheslav Kuznetsov (Rusland)

45. Tom Jelte Slagter (Nederland) z.t.

Lees ook:
WF interviewt Matthews: “Rabobank sprong in het oog”