Met de toekenning van het ‘Super-WK’ wielrennen 2023 aan Glasgow zijn de locaties van de komende zes WK’s wegwielrennen bekend. Terwijl het WK van 2024 al was toebedeeld aan het Duitstalige deel van Zwitserland, was de locatie voor 2023 nog vacant.

Dat het WK wegwielrennen dit jaar wordt gehouden in Yorkshire, werd al in 2016 bekendgemaakt. Maar afgelopen jaar onthulde de UCI ook al de locaties van de WK’s daarna. Veneto leek lange tijd de beste papieren te hebben voor 2020, maar de wielerunie koos toch voor Zwitserland (in de kantons Vaud en Valais) als decor voor de mondiale titelstrijd.

In 2021 trekt het WK naar Vlaanderen, waar Knokke-Heist en Brugge het decor vormen voor de tijdritten en de wegkoersen vertrekken uit Antwerpen om te eindigen in studentenstad Leuven. Het WK van 2022 werd toebedeeld aan het Australische Willongong, waarmee de mondiale titelstrijd weer buiten Europa wordt gehouden na vijf edities op dit continent.

Ook de wereldkampioenschappen van 2024 werden toegewezen aan Zwitserland – aan het Duitstalige deel, welteverstaan. En terwijl de UCI al openlijk de wens uitsprak om in 2025 het WK te houden in Afrika, bleef het gissen naar de WK-locatie van 2023. Tot vandaag, toen werd onthuld dat het eerste ‘Super-WK’ wielrennen in 2023 wordt gehouden in Glasgow.

Locaties komende WK’s
2019 – Yorkshire
2020 – kantons Vaud en Wallis
2021 – Vlaanderen
2022 – Wollongong
2023 – Glasgow
2024 – Duitstalige regio in Zwitserland

Glasgow

Anna van der Breggen, Ellen van Dijk en Trixi Worrack in 2018 – foto: Cor Vos

Glasgow was de laatste jaren vaker het decor van grote koersen. Zo werden Mark Cavendish en Lizzie Deignan – toen nog Armitstead – er in 2013 Brits kampioen. In 2014 pakten Alex Dowsett en Linda Villumsen er tijdens de Gemenebestspelen de titels op de tijdrit, Armitstead en Geraint Thomas wonnen de wegwedstrijd.

En afgelopen jaar nog vond het EK wielrennen plaats in de Schotse stad. Marta Bastianelli voorkwam er een Nederlands feestje door Marianne Vos te kloppen in een sprint. Op het EK tijdrijden waren de Nederlandse vrouwen dan superieur doordat Ellen van Dijk haar titel met succes verdedigde en Anna van der Breggen voor een één-tweetje zorgde.

Tijdritsucces was er ook voor Victor Campenaerts, die net als Van Dijk voor het tweede jaar op rij de EK-titel voor zich opeiste. Op kletsnatte wegen troefde hij Jonathan Castroviejo af met slechts 63 honderdsten van een seconde. Tot slot pakte Matteo Trentin de titel in de wegwedstrijd, nadat hij sneller sprintte dan Mathieu van der Poel en Wout van Aert.