Maxim Horssels

• zaterdag 14 september 2024 om 16:30

Interview Michael Matthews omschrijft de afgelopen dagen als een van de moeilijksten uit zijn carrière. Afgelopen week overleed zijn oma. Ver verwijderd van zijn familie en dierbaren heeft hij het verlies moeten verwerken. Het bracht hem ook extra motivatie. Net dát beetje hielp hem zijn derde overwinning in de GP Québec te pakken: “Wat doe ik hier als ik niet had kunnen winnen”, dacht hij hardop na afloop.

Het leven van een profwielrenner laat zich vaak omschrijven als hoge pieken en diepe dalen. Matthews kan erover meepraten. Op sportief vlak kent hij een moeizaam seizoen. Dat kreeg deze week een extra knauw met het verdrietige heengaan van zijn oma. De Australiër kon haar geen mooier eerbetoon wensen dan de overwinning. En zo geschiedde.

Wachten
Québec kent voor Matthews geen verrassingen meer. Zijn trackrecord in de Canadese stad is indrukwekkend. Bij zeven van zijn negen deelnames eindigde hij op het podium, waarvan drie keer als winnaar (2018, 2019 & 2024). Alleen bij zijn debuut in 2012 haalde hij de finish niet. “Om hier te winnen moet je durven wachten. Ik hou van dit soort man-tegen-man punchy sprints. Ik ben niet de allersnelste sprinter in klassieke sprints, maar bij dit soort oplopende aankomsten kan ik meestrijden met de besten.”

“Ik weet niet hoe, maar het voelde voor mij alsof de sprint zich in slowmotion voltrok. Ik voelde het peloton naar de rechterzijde van de weg gaan, waardoor ik mij goed kon positioneren. Vanochtend heb ik nog mijn vorige overwinningen teruggekeken dus ik wist weer wat het goede moment was. Toen dat momentum kwam, was ik vol vertrouwen. Je moet dan niet twijfelen en er vol voor gaan. De emoties van de afgelopen dagen heb ik omgezet in kracht en motivatie.”

Begrafenis via stream
Tijdens de persconferentie beschrijft Matthews in detail hoe hij de afgelopen dagen heeft beleefd. “Ik heb eigenlijk geluk gehad. Een paar uur voor ze overleed kreeg ze een herseninfarct. Als gevolg daarvan werd ze in het ziekenhuis opgenomen. Toen ze daar lag heb ik een FaceTime-gesprek gehad met mijn vrouw en kind, en mijn oma en mijn familie ter plaatse in ziekenhuis.”

“Mijn oma kreeg op dat moment morphine om in leven te blijven, en in de hoop te herstellen van het infarct, wat eigenlijk al haar tweede was. Ze had haar ogen gesloten, maar toen ze onze stemmen hoorden, opende ze haar ogen en verscheen er een lach op haar gezicht. Dat moment zal ik de rest van mijn leven koesteren.”

“Helaas kreeg ik een drietal uur later een telefoontje van mijn moeder, met de boodschap dat ze was overleden. Dat was een van de zwaarste momenten. Zoiets horen van je geëmotioneerde moeder, maar er niet bij haar in de buurt zijn, is lastig.”

“De begrafenis heb ik via een stream gekeken. Al mijn familie bij elkaar te zien, terwijl ik hier in mijn eentje aan de andere kant van de wereld zit, heeft mij extra energie gegeven. Dat het me daadwerkelijk gelukt is te winnen na zo’n moeilijke tijd is ongelofelijk.”

Lastig jaar
Bling kijkt voorlopig terug op een moeizaam seizoen. Het voorjaar met de klassiekers verliep goed. Tot zijn deklassering in de Ronde van Vlaanderen vanwege het van zijn lijn afwijken in de sprint. Het koste hem een podiumplek. Sindsdien liep het niet lekker. In de Ronde van Zwitserland kon hij zijn draai niet vinden en in de Tour de France zag hij de twee kansen op ritsucces in rook opgaan.

Ook de Olympische Spelen, waarvoor hij naar eigen zeggen “eindelijk” werd geselecteerd, werd een teleurstelling. De vijftiende plek in Parijs was niet waarvoor hij gekomen was. “Ik ben teruggegaan naar Livigno. Het voelt daar als mijn tweede thuis. Ik heb de trainingschema’s gelaten voor wat ze zijn. Gewoon weer lekker plezier hebben op de fiets.”

“Ik weet niet of ik het hier mag zeggen, maar ik heb mijn ass eraf getraind. Mezelf goed pijn gedaan in de trainingen. Wanneer ik dan weer terug was, ging ik in de namiddag nog even rondje met de mountainbike maken. Ik wist dat er nog een paar mooie kansen aan zaten te komen, zoals hier in Canada. Dat alle inspanningen zich zo uitbetalen, voelt heel goed.”