Ook Michel Wuyts vindt de crosskalender te vol. In zijn column voor Het Laatste Nieuws geeft Wuyts Sven Nys gelijk. “Een Wereldbeker met acht crossen volstaat. Wie bouwt, doet dat aan de stam. Niet aan een woekerende kruin. 300.000 euro voor voor crossen in het buitenland valt niet jaarlijks te behappen.”

“Vijf van die Wereldbekercrossen moeten in het buitenland, de overige drie bij ons. Met telkens wedstrijden voor juniores en beloften. Jongeren blijven nu in negen van de veertien WB-manches in de kou staan en haken in grote mate af. Zonde is dat”, gaat hij verder. 

Volgens Wuyts zijn de regelmatigheidsklassementen nu zo onoverzichtelijk, dat hij niet weet wie ze momenteel leiden. “Klassementen schieten aan hun doel voorbij. Ze bekronen de heersers niet. Aan het eind zijn ze alleen interessant voor het ophalen van euro’s. Door mannen en vrouwen van de hogere subtop. In de perceptie van tv-kijkers zijn klassementen facultatief.”

“Er zijn verschillende oorzaken, gaat hij verder. “De echte hoogvliegers – Van der Poel, Van Aert en Pidcock – zijn zo polyvalent dat ze die klassementen als triviaal beschouwen. Ze crossen waar hun programma dat toelaat en startgelden hen toelachen. Ook in de Wereldbeker. Niet eens gedurfde voorspelling: ook Fem van Empel en Shirin van Anrooij zullen die weg bewandelen. Ook zij zijn te veelzijdig om ’s winters voor the Full Monty te gaan. Nederlandse jonge vrouwen dubbelen in een weekend zelden of nooit.”

Daarnaast noemt Wuyts de overvolle crosskalender een “afbraakmodel.” “Je wekelijks twee keer en in de kerstperiode dagelijks uitpersen is je reinste afbraakmodel. Alleen voltijdse crossers op jaren wagen zich daaraan. Types Van der Haar, Vanthourenhout, Adams. Jongere atleten sorteren en periodiseren. Knip, klassementje weg, zonder hartzeer. Passen levert termijnwinst op. Wie schrapt, is pas schrander”, eindigt hij.