Het parcours van de Giro d’Italia Women 2025 (6-13 juli) is bekend. De gevreesde beklimming van de Mortirolo keert – in tegenstelling tot eerdere berichten – toch niet terug in het parcours. Toch mogen de klimmers hun hart ophalen, want de 36ste editie van de wedstrijd kent meerdere zware (berg)etappes.

De komende editie van de Ronde van Italië voor vrouwen begint met een rit tegen de klok. In en rond het historische Bergamo – in de bekende wielerregio Lombardije – is een tijdrittraject uitgetekend van 13,6 kilometer. De tijdrit is zo goed als vlak en in het begin niet al te technisch, al volgen er in de laatste kilometers wel enkele scherpe en minder scherpe bochten.

Voor de klimmers is het zaak om de schade te beperken in de inleidende tijdrit, om dan één dag later toe te slaan op weg naar Aprica. Aprica is een dorp in de buurt van de Mortirolo-pas. Meestal betekent een aankomst in Aprica dat de Mortirolo vooraf moet worden beklommen. Dit gebeurde ook al in de Giro d’Italia van 2022 en de beloften-Giro in 2020. De laatste keer dat de Mortirolo in het parcours van de vrouwen-Giro zat, was in 2016.

De gevreesde beklimming leek dit jaar eindelijk weer zijn opwachting te maken in de Giro d’Italia Women, maar dit wielerfeestje gaat toch niet door. Na een langere wat vlakkere aanloop begint de weg alsmaar meer te stijgen, richting de slotbeklimming naar Aprica. Deze klim is niet al te uitdagend, maar voor de betere klimmers wellicht uitdagend genoeg om al eens aan de boom te schudden.

Na de Aprica-rit zijn de sprinters aan zet. Althans, dat is toch de verwachting. In de openingsfase van de derde etappe wacht nog wel de bekende Passo del Tonale, maar de top van deze klim ligt bijzonder ver van de finish in Trento. De laatste pakweg honderd kilometer voeren over vlakke wegen en dus is er voor de sprintersploegen nog genoeg tijd om de boel te organiseren, en eventuele vluchters weer in te rekenen.

Na de eerste sprintersgelegenheid kunnen de klimmers weer hun hart ophalen. Rit vier kent namelijk een meer dan pittige finale. De rensters dalen af naar Val Cismon, passeren Feltre en koersen verder tot aan Belluno, waar ze om skigebied Nevegal heen zullen rijden. Dit is het begin van een zware finale, met de korte maar wel steile Muro di Ca’ del Poggio, klim naar Santo Stefano en – tot slot – de slotklim naar Pianezze (11,2 km à 7%).

De sprinters die nog dromen van een ritzege in de Giro, doen er goed aan om de vijfde etappe met roze te omcirkelen in het routeboek. De vijfde etappe van Mirano naar Monselice is biljartvlak, maar ook meteen de laatste kans op een sprint. In de laatste drie ritten wordt het zwaardere klimwerk namelijk niet geschuwd, en zal het algemeen klassement definitief worden vormgegeven.

Rit zes (Bellaria-Igea Marina-Terre Roveresche) kunnen we bestempelen als een bijzonder heuvelachtige etappe. De rit voert voor een gedeelte door dwergstaat San Marino en speelt zich af in de Apennijnen, met onderweg één beklimming van tweede, twee beklimmingen van derde en een slotklim van vierde categorie.

Monte Nerone mogelijke scherprechter, beslissing op WK-ronde van Imola
In het slotweekend volgen dan nog twee uitdagende etappes. Op zaterdag 12 juli is het tijd voor de koninginnenrit, met vier gecategoriseerde beklimmingen, maar ook vier hellingen die niet eens meetellen voor het bergklassement. De beslissing zal vallen op de flanken van de Monte Nerone – de slotklim van de dag – een beklimming van acht kilometer aan een gemiddelde van ruim 8%.

Anna van der Breggen werd in 2020 wereldkampioen op het racecircuit van Imola – foto: Cor Vos

Mochten de verschillen in het algemeen klassement nog speelbaar zijn na de showdown op de Monte Nerone, dan kunnen we ons opmaken voor een zinderende apotheose op weg naar Imola. De slotrit zal plaatsvinden op het parcours van het WK wielrennen van 2020. Dit betekent dat de rensters telkens de Cima Gallisterna (2,7 km à 6,4%, maximaal 14%) en de beklimming naar Mazzolano (2,8 km à 5,9%) moeten overwinnen. De finishstreep van de rit – en de Giro – is getrokken op het autocircuit ‘Enzo en Dino Ferrari’ in Imola.