Interview Het klassieke talent Laurenz Rex maakt een goede beurt als neoprof bij Bingoal Pauwels Sauces WB. In de Druivenkoers werd de 21-jarige Belg achtste tussen kleppers als Hirschi en Asgreen. In Parijs-Roubaix gaf hij nog nadrukkelijker zijn visitekaartje af, door verschillende schiftingen in het peloton te overleven. “Tot mijn wiel wegslipte en ik Sep Vanmarcke meenam in mijn val.” Hij werd 21e.

Rex is een Duitstalige Belg wiens vader in het Vlaamse Leuven werkt. Hij spreekt zelf ook vlekkeloos Nederlands. Kijkers van Parijs-Roubaix leerden hem voor het eerst leerden kennen in de Hel van het Noorden van Parijs-Roubaix. Niet toevallig noemt hij zichzelf dan ook hoofdzakelijk een klassieke coureur, al heeft hij ook een goede sprint in huis en was hij in het verleden mountainbiker. In Roubaix ging hij voor Bingoal Pauwels Sauces WB van start met het rugnummer 241. Meer dan zelden wordt het nummer dat eindigt op een 1 gegeven aan de kopman van de ploeg. Hij maakte dat nummer ook waar, door de beste jongens van het peloton nog te volgen na het bos van Wallers.

Bandenspanning
“Voor de wedstrijd in Roubaix was de bandenkeuze belangrijk”, zegt Rex, die te boek staat als iemand die goed snelle, zware koersen overleeft en ook wel een sprint in zich heeft. “Ik reed met een banddikte van 28 millimeter, eerst zou ik met 30 rijden maar die gaven me een minder goed gevoel. Als bandenspanning koos ik voor 4,5 bar vooraan en 4,7 bar achteraan. De grip was goed en ik had mijn fiets goed onder controle. Sturen ligt me sowieso goed omdat ik uit het mountainbiken kom.”

In Gent-Wevelgem begin dit jaar zat Rex mee in de vroege ontsnapping – foto: Cor Vos

“Als enige van de ploeg moest ik niet proberen om in de ontsnapping te gaan, maar mocht ik proberen te volgen in het peloton. Ik wist op voorhand dat het belangrijkste finishen was, omdat het een zware wedstrijd is om uit te rijden. Op een resultaat mocht ik niet zo focussen. Ik was gefocust om vooraan te zitten op de kasseistroken. Maar in het begin van de wedstrijd voelde ik me niet zo goed. Ook vond ik dat het rap ging. Bovendien kwam ik op de eerste kasseistrook terecht in een valpartij. Daar dacht ik al dat het niet meer goed zou komen.”

“Gelukkig kwam ik nog terug. Ik kon me plaatsen en ik was mee met het eerste deel van het peloton. Ik voelde me strook na strook beter en kon goed volgen. Nooit zat ik tegen mijn limiet. Maar op de strook waar Mathieu van der Poel vanuit mijn groep de sprong maakte naar Colbrelli, ben ik weggeslipt. En in mijn val heb ik spijtig genoeg Sep Vanmarcke meegenomen. Heel spijtig, want ik had zeker de benen voor een top vijftien. Ik ben ervan overtuigd dat ik de groep van Van Aert had kunnen volgen tot het einde.”

Ooit gedubbeld door Vermeersch
“Als neoprof mag ik toch tevreden zijn met mijn prestatie. Florian Vermeersch die tweede werd, ken ik trouwens al lang, we zijn van hetzelfde jaar. Over hem heb ik nog een anekdote. Ik herinner me een koers op de weg waar we allebei startten als twaalf- of dertienjarigen. De vader van Jens Vertonghen, een renner die meedeed, zag dat Vermeersch mee zou doen en voorspelde al dat de winnaar, Vermeersch, van voor de wedstrijd bekend was. Er zou niet veel aan Vermeersch te doen zijn. En ik dacht in mezelf: nee, ik ga hier winnen! Maar Vermeersch heeft ons die dag allemaal gedubbeld. Zo sterk was hij.”

Opmerkelijk is dat Rex zijn profcarrière net als Vermeersch combineert met universitaire studies. Rex studeert voor burgerlijk ingenieur. “Ik doe in Aachen studies voor burgerlijk ingenieur, in het Duits. Die combinatie met wielrennen viel zeker door corona goed mee, omdat de lessen online plaatsvonden. Daardoor kon ik alles van thuis uit doen en moest ik niet mijn training naar mijn lessen plannen, maar had ik de vrijheid. Ik doe elk semester drie à vier examens minder mee dan de andere studenten, daar zijn we gelukkig vrij in in Duitsland. Ik doe het op mijn eigen tempo, heb ik minder koersen, dan doe ik meer examens en omgekeerd. Dat combineren is geen probleem tot zover”, besluit Rex.