Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Nibali verrast peloton in Milaan-San Remo
Vincenzo Nibali heeft de 109e editie van Milaan-San Remo op zijn naam geschreven. Na een aanval op de Poggio volgde een aantal zenuwslopende kilometers, waarin de Italiaan op de Via Roma het peloton nipt voor wist te blijven. Caleb Ewan spurtte vlak achter Nibali overtuigend naar een tweede plaats voor Arnaud Démare.
Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.Stevig verpakt stonden de renners ´s ochtends vroeg aan de start in Milaan. Regen en kou werd er verwacht de eerste 240 kilometer in Milaan-San Remo, waarna het de laatste zestig kilometer op zou klaren. De aanval kiezen is de beste manier om warm te blijven, dachten negen avonturiers. Van Winden, Sagiv (Israel Cycling Academy), Bono (UAE Emirates), De Maestri, Rota (Bardiani-CSF), Kobernjak (Gazprom-Rusvelo), Planet (Novo Nordisk), Hatsuyama (Nippo-Vini Fantini-Europa Ovini) en Mosca (Wilier Triestina-Selle Italia) waren deze avonturiers. Op weg naar de Ligurische kust namen zij al gauw een voorsprong van zeven minuten.
Lang hielden zij deze voorsprong niet vast. Bij het oprijden van de Passo del Turchino liep de voorsprong rap terug naar nog maar iets meer dan anderhalve minuut. Voor de koproep was dit het seintje om er een schep bovenop te doen en voor het peloton om gas terug te nemen. Bij het ingaan van de laatste honderd kilometer was het verschil weer opgelopen naar de vier minuten.
Tre Capi en Cipressa zorgen voor onrust en zon, niet voor aanvallen
Bij het ingaan van de laatste zestig kilometer klaarde het weer op, De been- en armstukken werden uitgedaan en de nervositeit in het peloton nam toe, met als gevolg dat er enkele valpartijen te vermelden waren zonder erg. Door de nervositeit nam de voorsprong van de kopgroep af. Op de top van de Capo Berta had het peloton de negen renners binnen handbereik en aan de voet van de Cipressa lag de koers weer helemaal open.
Dit nodigde de renners echter niet uit tot het doen van een aanval op de voorlaatste klim van de wedstrijd. Sky neutraliseerde met Dylan van Baarle de koers en richting de Poggio werd er vervolgens hard doorgereden.
Grote valpartij aan de voet van de Poggio
De laatste tien kilometer werd ontsierd door een valpartij op de achtergrond van het peloton. De topfavorieten ontkwamen aan de val, maar Mark Cavendish maakte een lelijke val, terwijl ook Jens Keukeleire het asfalt niet bespaard bleef. Op de voorposten van het peloton werd er niks van de valpartij gemerkt en was Marcus Burghardt de eerste renner die een kleine voorsprong nam op de Poggio.
Nibali de allersterkste op de Poggio
Volhouden deed Burghardt niet. De Duitser fungeerde echter wel als een springplank voor Vincenzo Nibali en Krists Neilands. Neilands kon Nibali even volgen, maar toen de Italiaan opnieuw op de pedalen ging staan, was het voor de 23-jarige Let afgelopen. Met een voorsprong van tien seconden dook de Haai van Messina de afdaling richting de Via Roma in.
Peloton komt te laat, Nibali wint tweede monument
Zenuwslopend waren de kilometers van de top van de Poggio tot de Via Roma. De voorsprong werd kleiner en kleiner door het bezeten peloton, waar Trentin erg actief was in de achtervolging. Zelfs toen Nibali met nog 800 meter te gaan de laatste bocht indook, was zijn zege nog niet zeker. Uiteindelijk bleek de voorsprong van tien seconden voldoende te zijn, waardoor de Italiaanse vedette na tweemaal de Ronde van Lombardije te hebben gewonnen nu met Milaan-San Remo alle Italiaanse monumenten achter zijn naam heeft staan. Achter de Italiaan werd Ewan met overmacht tweede voor Démare.
Hoe kun je dit saai vinden? Dan heb je het niet begrepen. Urenlange opbouw van een spanningsboog, ook als het even lijkt stil te vallen. Als je goed kijkt, zie je van alles in het peloton dat daar aan bijdraagt.
De Nederlanders zoals verwacht erg matig. Dumoulin in dienst van Bling, die er een mooie ereplaats uit sleept. Van Emden net als vorig jaar de voorste Jumbo, maar zonder kopman dus eigenlijk zinloos. Van Poppel begon goed aan de Cipressa, maar toen Van Baarle het tempo opvoerde voor Kwiatkowski, was hij gezien. In de afdaling achterin het peloton aangesloten, maar nooit meer goed vooraan geraakt om mee te doen op de Poggio.
Als de zege van Nibali ook maar een klein beetje het gevolg is van kleinere ploegen, die dan in de finale net dat ene mannetje te kort komen, dan is die maatregel al geslaagd. Ik kijk uit naar het klassieke voorjaar!
komma nul , geen een bij de eerste 17.
MSR is geen Le Samyn of Nokere koers, of Hammer Classic .
DNF GREIPEL André (Lotto Soudal) - val in de afdaling Poggio
Die #StriveForFive wordt pas echt relevant als Gilbert er 4 heeft gewonnen. Iemand die er "slechts" 2 heeft, zit er eigenlijk nog steeds bijzonder ver van verwijderd.
Soler was in paris nice ook zo.
Ronde zie ik Nibali ook nog wel kleine kansen hebben, maar het lijkt me sterk dat hij Roubaix kan winnen.
seizoen t.o.v. 2017, wat is.de oorzaak
of hoe komt het verschil ???????
Heb je het nu over de man die de zegeranking aanvoert dit jaar?
Sprinten in MSR is wel van een andere orde natuurlijk, vind het knap van Viviani dat hij er bij zit, dat had ik vorig jaar niet gedacht.
Schitterende zege van Nibali, met een leeuwenhart aangevallen en het afgemaakt. Jammer dat van Poppel net niet mee kan, met deze in de benen volgende keer misschien net wel.
MSR is geen koers die je kijkt voor de aanvallen die elkaar opvolgen, maar op de Tacx is het uitstekend tijdverdrijf.
Démare wel erg goed. Hij kan dus ook bergop rijden zonder aan de auto te hangen.