Toen Nicky Degrendele in 2018 de wereldtitel op de keirin veroverde, werd ze genoemd als een van de voornaamste Belgische medaillekandidaten voor Tokio 2020. Een goede zeven maanden voor de Olympische Spelen heeft ze zich echter nog niet gekwalificeerd. Viel ze ten prooi aan de vloek van de regenboogtrui? WielerFlits vroeg het haar zelf.

Na een moeilijk seizoen met veel pech en een discutabele jurybeslissing op het WK, slaagde Degrendele er op 15 december toch in om brons te pakken op de keirin in Brisbane. Een opsteker na een seizoen dat ze het liefst snel wil vergeten. “Het is mentaal inderdaad een zwaar jaar geweest”, zegt ze. “In oktober 2018 kwam ik zwaar ten val tijdens de wereldbekermanche in Parijs. Daardoor heb ik enkele manches moeten missen en liep ik wat een trainingsachterstand op. Daarna volgde begin maart een nieuwe ontgoocheling op het WK. Blijkbaar had ik de rode lijn overschreden in de halve finale en kort voor de finale werd ik gediskwalificeerd.”

Vertrouwen getankt
Dat die derde plaats in Brisbane een opsteker is, vertelt Degrendele. Maar ze beseft dat ze er nog niet is. “Het was de eerste keer sinds lang dat ik comfortabel op de fiets zat. De podiumplaats geeft me zeker vertrouwen en motivatie voor de toekomst.” Beweerd wordt dat het deelnemersveld er minder goed gestoffeerd was dan op de andere wereldbekermanches, maar daar trekt de West-Vlaamse zich weinig van aan. “Het klopt dat een aantal landen geen rensters hebben gestuurd. Onder andere de Duitsers en de Nederlanders waren er niet, maar daar moet ik niet naar kijken. Ik heb een goede zaak gedaan door derde te worden en dat is het belangrijkste”, aldus Degrendele.

Nicky Degrendele in actie tijdens het WK in Pruszków  – foto: Cor Vos

“Er is zeker nog niets verloren”, gaat ze verder. “Ik moet nu goed trainen en toewerken naar de wereldbekermanche van Milton en naar het WK. Het is nu veruit het belangrijkste daarop te focussen. Aan de Olympische Spelen probeer ik nog niet te veel te denken. Ik wil er ook zeker geen resultaat op plakken als ik in Tokio kan deelnemen. Zelfs als ik al zeker was van deelname, zou ik het antwoord op die vraag schuldig moeten blijven. Ik bekijk het altijd wedstrijd per wedstrijd. Daarom lees ik ook geen mediaberichtgeving over mezelf.”

Druk
Is Degrendele dan misschien te vroeg in haar carrière wereldkampioene geworden? Ze ging op een jaar tijd van onbekende renster in een in België onbekende tak van de baansport naar winnares van de Kristallen Fiets. “Dat is moeilijk om te zeggen. Ik kijk ook niet zo graag naar het verleden. Het is in de toekomst dat het nog moet gebeuren. Het klopt wel dat op mijn 21^e wereldkampioene keirin worden een hele grote verrassing was en het veel druk met zich meebracht. In het begin had ik het daar moeilijk mee.” Maar ze ziet de wereldtrui zeker niet als een vergiftigd geschenk. “Wereldkampioene worden is een van de grootste overwinningen die je als sporter kan behalen. Ik ken niemand die dat zou laten liggen”, zegt ze.

De wereldbekermanche in het Canadese Milton van 24 tot 26 januari is het volgende doel van de renster van BEAT Cycling Club. Als ze daar en op het WK in Berlijn in februari opnieuw goed kan presteren, zit kwalificatie voor de Olympische Spelen er zeker nog in. “Die wedstrijd in Canada komt er inderdaad al weer snel aan. Daarom staat mijn eindejaarsperiode vooral in het teken van goed trainen. Uiteraard breng ik ook genoeg tijd door met mijn familie, doorheen het seizoen moet ik ze al genoeg missen. Die verloren tijd maak ik nu ruimschoots goed.”