Oliver Naesen heeft voor de tweede keer in zijn carrière de Bretagne Classic Ouest-France op zijn naam geschreven; de Belg van AG2R La Mondiale was ook in 2016 al eens de beste in de WorldTour-wedstrijd. Vandaag klopte hij Michael Valgren en Tim Wellens in een sprint-met-drie, nadat zij in de slotfase waren weggereden uit een kopgroep. Naesen volgt op de erelijst Elia Viviani op, die vorig jaar wist te winnen.

Bretagne was vandaag het decor van de WorldTour-koers Bretagne Classic-Ouest France, de wedstrijd die vroeger door het leven ging als de Grand Prix Plouay. Een kopgroep van zeven renners kleurden de koers; de groep vluchters bestond uit Alex Turrin (Wilier Triestina-Selle Italia), Maxim Belkov (Katusha-Alpecin), de ploeggenoten Arnaud Gérard en Maxime Bouet (Fortuneo-Samsic), Paul Ourselin (Direct Energie), Mauro Finetto (Delko Marseille Provence KTM) en onze landgenoot Koen Bouwman (LottoNL-Jumbo). Na 50 kilometer was hun voorsprong drie minuten.

Tegenaanval Stybar en Wellens
Het verschil met het peloton bleef lange tijd zo’n drie minuten, maar op zeventig kilometer werd de voorsprong opeens gehalveerd. Quick-Step Floors trok er hard aan in de achtervolging en even later zetten Zdenek Stybar en Tim Wellens op de onverharde wegen de tegenaanval in. Ze kregen enkele renners mee en maakten de aansluiting, waardoor de omvang van de kopgroep groeide; naast Bouwman maakte ook onder anderen Pascal Eenkhoorn er deel van uit.

Bouwman kreeg echter te maken met een lekke band waardoor hij zich moest laten terugzakken in het peloton. Bij enkele andere renners was het beste er vanaf, waardoor uiteindelijk zo’n twaalf renners aan de laatste twintig kilometer begonnen. Het peloton reed eventjes op dertig tellen van de kopgroep, maar de voorsprong groeide weer naar ongeveer een minuut. De vluchters kon de benen dus echter geenszins stilhouden.

Naesen de beste
Oliver Naesen was een van de bedrijvigste renners in de kopgroep en probeerde verschillende keren weg te rijden. Ook Wellens viel aan – uiteindelijk wisten Naesen, Wellens en Michael Valgren zich los te rukken en een beslissende voorsprong op te bouwen; de winnaar zou voortkomen uit dit drietal. Het kijken naar elkaar kon daarop beginnen; Wellens maakte een schijnaanval, maar de wedstrijd draaide uit op een sprint. Daarin was Naesen de beste.