Interview Jan Tratnik werd zaterdag niet de meest verwachte winnaar van de Omloop Het Nieuwsblad, maar hij kwam wel uit het meest geviseerde én meest dominante kamp. De 34-jarige Sloveen belandde via een stevige omweg bij Visma | Lease a Bike, en begon op de persconferentie na de wedstrijd spontaan te vertellen over de lastige jaren die hem nu alsnog naar de top brengen.

“Als ik vandaag terugkijk op mijn loopbaan, was dat niet de meest sprankelende”, opende Tratnik. “Eentje met veel ups en downs. Ik heb enkele donkere jaren gekend, waarin ik bijna was gestopt. Maar dan begon ik op een bepaald moment te geloven dat ik het toch kon maken als renner. Ik hoop dat ik daarmee een inspiratiebron kan zijn voor de jonge gasten, dat alles mogelijk is.”

Die donkere jaren, wat moeten we ons daarbij voorstellen?
“Ik had last van eetstoornissen. De ene keer at ik te veel, de andere keer te weinig. Het ging een beetje alle kanten op. Ik had mijn carrière in mijn hoofd al beëindigd. Dat was in 2013, toen ik bij het continentale Tirol terechtkwam. Maar bij een ander klein ploegje, Amplatz, begon ik toch terug te groeien.”

Waren die problemen alleen fysiek, of ook mentaal?
“Beide. Ik begon pas met wielrennen op mijn achttiende. En twee jaar later kon ik al naar de beste ploeg ter wereld op dat moment: Quick-Step. Het ging veel te snel, te goed. Maar wanneer ik nu terugkijk, heb ik in die periode wel veel geleerd op mentaal vlak. Ik kon de conclusie maken dat wielrennen slechts een deel van het leven is. Je moet ook van het leven kunnen genieten, want op de dag dat je stopt, gaat het leven toch gewoon voort.”

“Ook de laatste jaren was het niet altijd simpel. Vorig jaar heb ik mijn knie gebroken. Kort daarna zeiden ze dat mijn seizoen erop zat, maar uiteindelijk zat ik alweer na vier weken terug op de fiets. Twee dagen nadat ik terug thuis was, begon ik alweer hard te werken. Ik ben ook de persoon die niet snel stress krijgt en altijd blijft geloven dat alles mogelijk is, als je er maar in gelooft.”

Dat blijkt vandaag, ja.
“Hier nu staan, maakt me heel trots op mezelf. En het geeft me veel motivatie voor wat nog komen gaat. Leeftijd stelt niets voor, vind ik. Ik heb veel jaren in mijn carrière verloren. Toen ik in 2017 bij CCC terug op het hoogste niveau een kans kreeg, is mijn profcarrière eigenlijk pas gestart.”

Tratnik werd de verrassende winnaar van de Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos

Je had wel het lef om aan te vallen op het juiste moment.
“Dat was op instinct. De wedstrijd was zo zwaar in de laatste twee à drie uur. Maar toen nam ik op een gegeven moment twee keer diep adem, en dan kwam ik van achteren uit met veel snelheid. Daarna wist ik dat Nils sterk is, ook in de sprint, wat me onzeker maakte of ik het zou kunnen afronden. Maar ja, ik denk dat ik het in de slotkilometer goed heb gespeeld.”

Het had zomaar al gedaan kunnen zijn op 140 kilometer van de streep, want je was niet mee in de eerste waaier?
“Toen de kloof werd gemaakt, zat ik zelf goed voorin. Maar ik was bezorgd over Wout, ik was constant aan het kijken waar hij zat. Ik was uiteindelijk mee in de beslissende waaier, maar in een bocht maakte ik toen het foutje om te hard te remmen. In één keer verloor ik meer dan tien posities, en ik was een van de laatste renners die niet meer kon aanhaken. Dan wist ik dat het aan mij en Dylan was om de wedstrijd te controleren, alle tegenaanvallen te neutraliseren en als alles samenkwam, er toch nog iets van proberen te maken. Ik geloofde er lange tijd niet in dat we nog zouden terugkomen, want veel organisatie was er niet.”

Hoe zeker was je van je sprint?
“Dat was eigenlijk mijn grootste onzekerheid. Hoe moest ik deze koers afwerken, als je twee snelle mannen als Wout en Christophe Laporte achter de hand hebt? Ik weeg amper 65 kilogram, dat is niet simpel. Maar we moeten, of proberen op z’n minst, om elke grote klassieker te winnen. In de laatste twee kilometer realiseerde ik me dat ik de verantwoordelijkheid moest nemen.”

In welke mate dank je deze zege aan de sterkte van de ploeg? Met andere woorden: had je ook gewonnen als je vandaag uitkwam voor pakweg Lotto Dstny?
“Dat is lastig om te zeggen. Als ik in een andere ploeg zou zitten en Nils en ik zouden aanvallen, dan had Visma | Lease a Bike vol mee de achtervolging geleid. Drie of vier jongens beschermden mijn aanval. Dat valt niet te onderschatten. Zeker als een grote naam in het wielrennen als Wout van Aert in je oortje roept dat je vol moet gaan, dan geeft dat vleugels”

Je bent ook goede vrienden met Primoz Roglic. Hoe lastig was zijn vertrek bij de ploeg?
“Natuurlijk was dat niet gemakkelijk. Maar hij had wel ballen om die beslissing te nemen, omdat hij wist dat hij de beste ploeg ter wereld verliet. Hij had alles bij Visma | Lease a Bike. Ze kennen hem hier goed, hij was er voor bijna tien jaar. Nu moet hij het met nieuwe mensen doen, dat is niet simpel. Hij had veel moed om die beslissing te nemen en uit zijn comfortzone te gaan, om zijn grote droom te bereiken om de Tour te winnen. Ik ben blij voor hem, want hij lijkt heel blij bij zijn nieuwe bestemming.”