Dat wielerploeg Zaaf kampt met financiële problemen, was al langer bekend. Escape Collective meldt nu echter dat er nog veel meer is misgegaan in de eerste maanden van het Spaanse continentale team. Werknemers zonder ervaring, een tekort aan materiaal en seksistische opmerkingen: de rensters kregen te maken met meerdere misstanden.

Zaaf is een vrouwenploeg die met grootste plannen een UCI-licentie aanvroeg voor dit jaar. Dat werd onderstreept met het aantrekken van kopvrouw Audrey Cordon-Ragot, de kampioene van Frankrijk, maar de realiteit bleek een stuk minder rooskleurig. Eerder kwam al naar buiten dat rensters in de eerste maanden geen salaris hebben ontvangen. Hierdoor kregen zij van de UCI toestemming om te verkassen naar een andere ploeg.

Er blijkt achter de schermen echter veel meer aan de hand te zijn bij het noodlijdende Zaaf. Escape Collective besloot een onderzoek in te stellen naar de misstanden bij de ploeg. Escape Collective baseerde het onderzoek op ’tien bronnen, waaronder meerdere rensters en mensen van binnen de ploeg.’ Meerdere rensters deden anoniem hun verhaal en kwamen met een schokkende reconstructie van de gang van zaken.

Onervaren masseurs en mecaniciens 
Zo kregen de rensters voor de Tour Down Under slechts twee tenues en één fiets. Bovendien was het teampersoneel dat meereisde onervaren. Zo had de mecanicien van dienst nog nooit in een wielerkoers gewerkt. Omdat de ploeg bovendien nog geen creditcards had, moesten de rensters zelf hun onkosten vergoeden. Ook masseurs binnen de ploeg hadden geen tot nauwelijks ervaring en in sommige wielerwedstrijden was er een ernstig tekort aan drinkbussen en reservefietsen.

• 

  28 apr

  Lees ook UCI schrapt Zaaf van de website met geregistreerde vrouwenteams

  28 apr

De situatie was bij momenten zo schrijnend, dat rensters van de Zaaf-ploeg in wedstrijden soms de hulp moesten vragen van andere ploegauto’s om hun race te kunnen vervolgen. Na de finish kwamen zij er bovendien achter dat er geen afdichtmiddel zat in hun tubeless banden. En dat is nog niet alles: de reizen naar de koersen waren vaak zwaar en onveilig. De ploeg koos, in plaats van korte vluchten, vaak voor lange autoritten die grotendeels ’s nachts plaatsvonden. Hotelovernachtingen zaten hier niet bij. De reiskosten moesten ook door de rensters zelf worden opgehoest.

Intimiderende mails 
Ondertussen zette de ploegleiding druk op de rensters dat zij niet met hun verhaal naar buiten mochten treden. Rensters die dit wel deden, werden niet opgesteld voor een volgende koers of ontvingen intimiderende mails. Bovendien durfden de wielrensters, die ook het mikpunt waren van seksistische opmerkingen, soms niet te praten uit angst om helemaal geen salaris meer te ontvangen.