Luik-Bastenaken-Luik, de Olympische titel in het tijdrijden en wereldkampioen tegen de klok: Grace Brown beleeft op haar 32ste het beste wielerjaar uit haar carrière. En toch zet ze aan het einde van dit seizoen een punt achter haar wielerloopbaan. Maar waarom? “Mijn liefde voor Australië is groter dan die voor het wielrennen”, laat ze weten aan Het Nieuwsblad.

Een must-have voor wielerfans! Op 20 september verschijnt er weer een nieuwe RIDE Magazine. Onze 172 pagina’s dikke najaars-editie staat weer vol met prachtige wielerverhalen om heerlijk van te genieten. Bestel jouw exemplaar nu online voor slechts € 9,95. Snelle beslissers ontvangen 15 euro korting bij FuturumShop. RIDE extra voordelig lezen? Neem dan nu een abonnement en krijg 20% korting!

“Ik begrijp dat veel mensen het niet snappen”, vertelde Brown vlak na het veroveren van haar eerste wereldtitel. “Maar niemand zal mij van mening doen veranderen. Ook al besef ik zelf dat ik volgend jaar met spijt in het hart naar het wielrennen zal kijken omdat ik er niet meer bij ben.”

Maar waarom zet ze juist na dit seizoen een punt achter haar carrière, nu ze op de toppen van haar kunnen presteert? “Jullie, Europeanen, begrijpen soms niet hoeveel opofferingen wij Australiërs moeten doen”, geeft ze aan. “Zelfs mijn concurrentes in de koers snappen het niet. Zes jaar lang heb ik mijn leven in Australië opzijgezet voor mijn sport. Alles heb ik achtergelaten.”

• 

  22 sep

  Lees ook Na olympisch goud ook WK-titel voor Grace Brown: "Ik ga echt stoppen na dit seizoen"

  22 sep

“Ik kan in Europa soms echt eenzaam zijn”
“Ik heb een man in Australië. Die heeft daar een eigen carrière die hij, heel logisch, niet wil opgeven om met mij in Europa te leven. Hij komt soms eens drie, soms zes weken over naar Europa. Dan spreek ik nog niet over de rest van mijn familie. Dan mag je nog zoals ik in Europa omringd worden door fantastische mensen, het is gewoon niet hetzelfde. Ik kan in Europa soms echt eenzaam zijn.”

foto: Cor Vos

En dus keert ze binnenkort weer terug naar haar thuisland. “Ik kan het zelf niet helemaal uitleggen. Maar als ik weer in mijn eigen land en mijn eigen cultuur ben, valt er zoveel spanning van mij af. Alsof ik plots alle problemen makkelijker kan oplossen. Hoe groot mijn liefde voor het wielrennen ook is, die voor mijn land is gewoon groter. Ik wil niet langer acht maanden per jaar in Europa zijn.”