Nico Dick

• donderdag 22 juli 2021 om 18:33

Interview Quinn Simmons genoot met volle teugen van zijn allereerste zege als profrenner. “Eindelijk”, lachte hij de tanden bloot na de podiumceremonie. “Het is van het WK junioren, bijna twee jaar geleden in Yorkshire, geleden dat ik nog eens kon winnen. Wat een opluchting. Schrijf maar op, als het van mij afhangt, geef ik die leiderstrui niet meer af.”

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Simmons deed tussen Signal de Botrange, waar de koninginnenrit van de Ronde van Wallonië startte, en Érezée quasi alles perfect. Alleen tijdens de podiumceremonie ging de olijke Amerikaan even in de fout. Simmons kreeg een drie literfles Saint Feuillien aangereikt, maar behandelde het Waalse biertje als was het een fles Champagne. Hij schudde zich suf, maar de verwachte bubbels bleven uit, wat bij de organisatoren voor de nodige hilariteit zorgde.

Maar verder had het 20-jarige toptalent het in deze etappe wel netjes voor elkaar. “Ik wilde een zware koers. Dan ben ik in de finale op mijn sterkst”, deed hij het vooropgestelde plan uit de doeken. “Maar zo zwaar was het de eerste koershelft nog niet geweest. Daarom vroeg ik de ploegmaats op zestig kilometer van de finish om de koers in handen te nemen. Dat hebben ze perfect gedaan, al was ook Intermarché-Wanty Gobert in goeden doen.”

Vertrouwen in sprint
“Op de slotklim legde Alex (Kirsch, red.) het tempo net hoog genoeg. Op drie kilometer van de aankomst demarreerde ik en kreeg Stan Dewulf mee. Ik had er wel vertrouwen in dat ik Dewulf kon kloppen. Na een lastige etappe is mijn sprint best oké. Ik ging op tijd aan en kon hem vlot afhouden. Hier heb ik twee jaar op gewacht, logisch dus dat ik hier oprecht blij van word.”

Simmons had het over zijn bruuske overstap van de junioren naar de WorldTour. En de fouten die hij maakte in dat debuutjaar. “Dat coronajaar was al geen cadeau. Maar daarnaast maakte ik veel fouten in mijn voorbereiding. Alles was ook nieuw, hé. Ik nam teveel gewicht. Ik wilde een andere renner worden dan ik was, om me meteen te meten met de specialisten in de klassiekers.” Tussendoor liep hij binnen zijn team ook nog een schorsing op. Daar ging hij vandaag begrijpelijkerwijze niet meer op in.

“Maar wat het conditionele aspect betreft heb ik geleerd uit mijn fouten. Samen met mijn coach heb ik de voorbije winter hard gewerkt. In Strade Bianche leek dat een eerste keer een resultaat te kunnen opleveren, maar daar viel ik letterlijk weg uit de kopgroep. Wellicht de grootste sportieve ontgoocheling tot nu toe. Maar ik kon er wel een flits van mijn talent laten zien.”

Vuelta en WK U23
Dat hij in deze Ronde van Wallonië bijzonder gemotiveerd was, gaf hij nog mee. “We zijn naar hier gekomen zonder uitgesproken leider, dus zag ik dit als een kans die ik niet wilde laten schieten. Super dat het lukt. Deze week is sowieso al geslaagd en al wat er nog bijkomt is bonus.” Simmons doelde op de leiderstruien die hij vandaag verzamelde. “Natuurlijk ga ik die verdedigen. Zeker het eindklassement is een doel. Als het van mij afhangt, geef ik dat shirt niet meer uit handen.”

De Amerikaan keek ook al even richting de komende maanden. “Volgende week ga ik van start in de Tour de l’Ain. Daarna maak ik mijn groterondedebuut in de Vuelta, gevolgd door het WK en Parijs-Roubaix. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik zou graag het WK bij de beloften rijden. In die categorie werd ik nog geen wereldkampioen, het zou mooi zijn mocht ik daar kunnen meedoen voor de prijzen. Al vrees ik wel dat er commentaar kan komen. Daarom moeten we er nog over praten.”

In wat Simmons zich de komende jaren gaat specialiseren, weet hij nog niet. “Een massasprint winnen, kan ik niet. Op een echte hoge col zal ik ook niet de beste zijn. Maar alles daartussen moet in principe binnen mijn mogelijkheden liggen. Ik ben geboren op 2.000 meter hoogte. Als ik mij goed voorbereid, kan ik veel klimwerk aan. Maar ik zie mezelf ook een eind komen in de Vlaamse klassiekers. Ik ben er nog niet uit.”